Τάσεις και… ξερό ψωμί!!!

Γράφει ο Δουζίνας σχετικά με τις “διαδικασίες” στη μετά Τσίπρα περίοδο: “…Ακούμε ότι οι διάφορες τάσεις συνεδριάζουν, διαπραγματεύονται, προετοιμάζονται. Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ που δεν ανήκουν σε τάσεις θα βρεθούν την στιγμή των ψηφοφοριών προ ειλημμένων αλλά άγνωστων αποφάσεων.

Θυμάμαι ότι όταν έφτασα στην Βουλή το 2015 ως πρωτάρης, σύντροφος βουλευτής με κάλεσε να γίνω μέλος μιας τάσης. Απάντησα ότι είμαι μέλος του κόμματος… Αυτό μου αρκούσε. «Ναι», ήρθε η απάντηση, «αλλά αν δεν είσαι σε τάση, δεν θα εκλεγείς στο συνέδριο και δεν θα συμμετέχεις στις κομματικές διαδικασίες». Είχε δίκιο. Δεν μπήκα σε τάση, δεν εξελέγην στο Συνέδριο παρ’ ότι γράφω για εννιά χρόνια σε μια σχεδόν μονήρη πάλη ιδεών με την δεξιά. Σήμερα για πρώτη φορά αισθάνομαι ότι ίσως πρέπει να γίνω μέλος τάσης για να ξέρω τι γίνεται. Αλλά δεν θα το κάνω. Γιατί δεν πρέπει οι τάσεις να υποκαθιστούν τα μέλη του κόμματος και να αποφασίζουν τι θα γίνει στις εκλογές. Δεν πρέπει οι αποφάσεις των συνεδρίων να έχουν αποφασιστεί εκ των προτέρων από τους ηγέτες των τάσεων. Δεν πρέπει η ηγεσία των τάσεων να υποκαθιστά τα μέλη τους.

Το «εγώ σας τα έλεγα» είναι απωθητικό. Δεν το έχω χρησιμοποιήσει στην πολιτική και ακαδημαϊκή μου ζωή και δεν θα το κάνω. Αν έχεις ιδέες τις παλεύεις δημόσια, αυτή είναι η ιδρυτική αρχή της δημοκρατίας. Γι’ αυτό κατέγραψα τις σωστές ή λάθος απόψεις μου για το πως μπορεί να ανταποκριθεί η αριστερά στις μεγάλες προσδοκίες που δημιούργησε αλλά και
για τα λάθη, τις δυσλειτουργίες, την ασαφή της ταυτότητα… Η διαβούλευση, οι εντάσεις, οι διαφωνίες είναι λυτρωτική μετά την ήττα. Αλλά πρέπει όλα τα μέλη να έχουν συμμετοχή και λόγο.

Ας φτιάξουμε λοιπόν μια μόνο τάση στον ΣΥΡΙΖΑ για όλα τα ενεργά μέλη. Εκεί να κάνουμε την συζήτηση που έχουμε ανάγκη, να ακούσουμε τα σχέδια των υποψηφίων, να δημιουργήσουμε γνώμη, να αποφασίσουμε δημοκρατικά. Τα κονκλάβια βοήθησαν όταν το κόμμα ήταν συνασπισμός. Σήμερα πρέπει να γίνει μονοτασικό κόμμα”.

Γιατί έχει δίκιο ο Δουζίνας;

Διότι οι τάσεις δεν είναι μόνο ιδεολογικές πλατφόρμες άχραντες, αμόλυντες και άσπιλες. Είναι οργανωμένες πολιτικές φράξιες οι οποίες, εξ αντικειμένου, επιδιώκουν να ηγεμονεύσουν τόσο στον ιδεολογικό όσο και στον πολιτικό προσανατολισμό της οργανωμένης βάσης του κόμματος. Αυτό συνεπάγεται ότι οι μειοψηφούσες “τάσεις” περιμένουν στη γωνιά τη “στραβή” της κυρίαρχης άποψης – τάσης για να δικαιωθούν μετά το “θάνατο” του σώματος στο οποίο θεωρητικά αποτελούν μέλος. Οι τάσεις δημιουργούν καπετανάτα. Ζώνες επιρροής εντός όμορων χώρων. Προσωπικούς μηχανισμούς προβολής, εκλογική πελατεία, οπαδούς, πολέμιους της “αντίπαλης” τάσης. Κοινώς συναποτελούν ένα κόμμα κουρελού όπου κυριαρχεί η προσωπική άποψη και στρατηγική του κάθε πικραμένου ο οποίος ελπίζει σε …ιστορική δικαίωση.

Πρόκειται για το σαράκι, τους κοριούς, που κατατρώνε διαχρονικά τις σάρκες της Αριστεράς και έχουν οδηγήσει σε εκατοντάδες διασπάσεις, εμφύλιες συγκρούσεις, αλληλοκατηγορίες μεταξύ συντρόφων μετά από μικρές ή μεγάλες ήττες. Και φυσικά ο αντίπαλος, η δεξιά, το σύστημα που κατατρώει τις σάρκες της κοινωνίας και επιδιώκει την ολοκληρωτική πολιτική και ιδεολογική
ηγεμονία, κάνει πάρτι!!

Υπερβολές, μαζέψου, θα πει κάποιος.

Μα δε βλέπετε ότι πολλοί επώνυμοι, πρωτοκλασάτοι, στελέχη του χώρου που δεν κατεβαίνουν ως υποψήφιοι για την προεδρία, έσπευσαν ο ένας μετά τον άλλο, να δηλώσουν δημόσια ποιόν ή ποια υποστηρίζουν; Σε ποιόν απευθύνονται αν όχι στις σφαίρες της προσωπικής επιρροής τους εν όψει της  ψηφοφορίας για την εκλογή προέδρου; Σε τί διαφέρει αυτό από τα σταυρωμένα ψηφοδέλτια της πάλαι ποτέ μονολιθικότητας προκειμένου να εκλεγούν οι εκλεκτοί της κομματικής ηγεσίας; Και δε διαμορφώνονται με αυτόντον τρόπο οι νέες “τάσεις” γύρω από τους υποψήφιους προέδρους;

Έχει δίκιο ο Θανάσης Καρτερός σε όσο γράφει στο άρθρο του στην Αυγή (18- 7-23) με τίτλο “Πες μας τι θα ψηφίσεις”. Και καταλήγει: “Έτσι διασφαλίζουμε την εικόνα υπεύθυνου και σοβαρού κόμματος που όλοι επιδιώκουμε; Οπωσδήποτε…”!! .

ΥΓ: Προσοχή στην υπέρταση. Η αρτηριακή υπέρταση ή αλλιώς «πίεση» είναι μια πάθηση της καρδιάς και των αγγείων που αποτελεί χωρίς υπερβολή μια μάστιγα της σύγχρονης κοινωνία.
Η κομματική υπέρταση, κατά τη γνώμη μας, αποτελεί χωρίς υπερβολή μια μάστιγα της σύγχρονης Αριστεράς!!!

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr