Ακραία φυσικά και ακραία πολιτικά φαινόμενα

Ηαναπτυξιακή πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα στη χώρα μας στηρίζεται σε δύο άξονες:

-Στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών και των δημόσιων δομών και

-Στην επιδίωξη του κέρδους για λίγους

Η ακραία αυτή πολιτική, όπου εφαρμόστηκε, άφησε πίσω της συντρίμμια.

Πρώτα εξ αιτίας της υποβάθμισης του περιβάλλοντος, της καταστροφής των οικοσυστημάτων και της εξάντλησης των κοινών αγαθών, ως αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης που υφίσταται η φύση και τα αποθέματά της από οικονομικά συμφέροντα με σκοπό το κέρδος.

Και δεύτερον, άλλα όχι μικρότερης σημασίας, έχει προκαλέσει μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες.

Δεν είναι τυχαίο ότι στον πλανήτη σήμερα το 10% του πληθυσμού ελέγχει περισσότερο από το 90% του παγκόσμιου πλούτου. Και το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού αντίστοιχα, προσπαθεί να επιβιώσει με λιγότερο από το 10% του οικολογικού πλούτου, των φυσικών αποθεμάτων και των κοινών αγαθών της γης.

Ούτε είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα, σύμφωνα με τη Eurostat, συγκαταλέγεται στις τρεις φτωχότερες και συγχρόνως και στις τρεις χώρες με τον μεγαλύτερο κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού στην Ευρώπη, μαζί με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.

Τα δάση, οι παραλίες και τα ευαίσθητα οικοσυστήματα εκχωρούνται σε επιχειρηματικά συμφέροντα και θυσιάζονται στο βωμό του πρόσκαιρου κέρδους, θύματα ενός μοντέλου μαζικού και γι’ αυτό μη βιώσιμου τουρισμού που υπερβαίνει τη φέρουσα ικανότητα της ελληνικής φύσης.

Κι ακόμη οι δημόσιες δομές, οι υπηρεσίες και οι υποδομές καταρρέουν ως αποτέλεσμα της απώλειας του δημόσιου χαρακτήρα τους και της εκμετάλλευσής τους από ιδιωτικά συμφέροντα.

Το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, που αποκάλυψε την κατάρρευση του σιδηροδρομικού δικτύου και των σιδηροδρομικών υποδομών με σκοπό την ιδιωτικοποίησή τους, αλλά και το Μετρό της Θεσσαλονίκης, που η κατασκευή του καθυστερεί εδώ και 17 ολόκληρα χρόνια και που ακόμη και σήμερα η ολοκλήρωσή του αναβάλλεται διαρκώς, με μόνο σκοπό να εισπράττουν οι εργολάβοι δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από τις αποζημιώσεις, είναι δύο από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Που αποδεικνύουν ότι οι δημόσιες δομές και οι υποδομές αντί να προστατεύονται και να ενισχύονται προς όφελος των πολιτών, παραδίδονται σε ιδιωτικά συμφέροντα που έχουν όφελος από την εκμετάλλευσή τους.

Αλλά και το σπάνιο συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας που είναι ο Πολιτισμός της πέφτει και αυτό θύμα της εκμετάλλευσης και των κερδοσκοπικών επιδιώξεων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Το αρχαιολογικό πολεοδομικό σύμπλεγμα του Decumanus Maximus που αποκαλύφθηκε στο σταθμό Βενιζέλου του Μετρό και που αποσπάστηκε από τη θέση του, με συνέπεια την καταστροφή της αυθεντικότητας και της ακεραιότητάς του, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου που απαξιώνονται και καταστρέφονται, χωρίς αντιστάσεις, τα σπάνια συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, χάριν του κέρδους λίγων. 

Γιατί οι μόνοι κερδισμένοι από τη μεγάλη πολιτιστική καταστροφή ήταν οι εργολάβοι, στα ταμεία των οποίων μεταφέρεται δημόσιο χρήμα με τη  μορφή των αποζημιώσεων για την καθυστέρηση που προκάλεσε στο έργο η αλλαγή του σχεδιασμού του.

Και να σκεφτεί κανείς ότι η τεχνική λύση που εφαρμόζονταν μέχρι το 2019 και που ξηλώθηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη για να καθυστερήσει το έργο τουλάχιστον άλλα 5 χρόνια και να χαθούν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ δημόσιου χρήματος, επέτρεπε τη συνύπαρξη του σταθμού του Μετρό με το τεράστιας πολιτιστικής αξίας αρχαιολογικό μνημείο.

Την ώρα δηλαδή που οι γείτονές μας Βούλγαροι, Τούρκοι και Ιταλοί, κατασκευάζοντας έργα υποδομής διασώζουν τα μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς τους, εμείς γίναμε μάρτυρες της καταστροφής τους.

Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων όμως και του κέρδους για λίγους έχει προκαλέσει στη χώρα και κύμα μεγάλης ακρίβειας, ως αποτέλεσμα της κερδοσκοπίας και της αισχροκέρδειας των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων σε βάρος των πολιτών. Με τις μεγάλες ενεργειακές επιχειρήσεις και τα διυλιστήρια καυσίμων να κερδίζουν δις ευρώ αφορολόγητα υπερκέρδη σε βάρος των καταναλωτών που πλήττονται από την ακρίβεια και υποφέρουν από τη φτώχεια.

Το ιδεολόγημα της «αυτορρύθμισης των αγορών», με την αδρανοποίηση των ελέγχων για τον περιορισμό της κερδοσκοπίας, έγινε κεντρική πολιτική, που έκανε τη χώρα μας να συγκαταλέγεται, σύμφωνα με τη Eurostat, στις ακριβότερες χώρες της Ευρώπης.

Στα ακραία πολιτικά φαινόμενα έρχονται να προστεθούν και ακραία φυσικά φαινόμενα λόγω κλιματικής κρίσης που, με δεδομένη την απουσία δημόσιων πολιτικών για την ανάσχεσή τους, αποτελειώνουν ό,τι αποτελεί προϋπόθεση για οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη στη χώρα.

Τα δάση καίγονται απροστάτευτα, γιατί δεν υπάρχει κανένα σχέδιο ούτε προσαρμογής στους φυσικούς κινδύνους, ούτε πρόληψης και μετριασμού των φυσικών καταστροφών που φέρνει η κλιματική κρίση.

Αντίθετα, το μόνο σχέδιο που εξαγγέλθηκε είναι η ιδιωτικοποίηση και η παράδοση των καμένων περιοχών σε επιχειρηματικά συμφέροντα, με πρόσχημα την προστασία και με πραγματική επιδίωξη την εκμετάλλευσή τους.

Τα 500.000 στρέμματα δασικής γης που κάηκαν φέτος τον Ιούλιο και τα 1.300.000 στρέμματα που κάηκαν το καλοκαίρι του 2021 είναι μια μεγάλη οικολογική καταστροφή και συγχρόνως και μια μεγάλη οικονομική απώλεια για τη χώρα.

Και μόνο το γεγονός ότι οι καταστροφές στη χώρα μας είναι πολλαπλάσιες από εκείνες στα γειτονικά μας κράτη (Τουρκία, Κύπρος, Κροατία, Ιταλία κλπ) που μοιράζονται τις ίδιες με εμάς καιρικές συνθήκες και τα ίδια περιστατικά δασικών πυρκαγιών, αναδεικνύει ακριβώς την παντελή απουσία πολιτικής αντιμετώπισης των συνεπειών της κλιματικής κρίσης.

Η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει σήμερα ότι η αντιμετώπιση αυτών των ακραίων φαινομένων απαιτεί την ενίσχυση των δημόσιων πολιτικών και την υποστήριξη της ανθεκτικότητας των δημόσιων δομών και των υποδομών.

Μόνο έτσι θα γίνουν εφικτές οι ολοκληρωμένες παρεμβάσεις που χρειάζονται για να συμφιλιωθούν και να συνδεθούν στέρεα μεταξύ τους οι οικονομικές δραστηριότητες με τους στόχους της κοινωνικής ευημερίας, καθώς και της προστασίας και της διατήρησης του περιβάλλοντος.

Κι ακόμη, μόνο έτσι θα γίνει εφικτό να ληφθούν μέτρα πρόληψης των φυσικών κινδύνων και μετριασμού των συνεπειών των φυσικών καταστροφών που προκαλούν τα ακραία φαινόμενα της κλιματικής κρίσης.

Η Ελλάδα χάνει μέρα με τη μέρα το στοίχημα της Βιώσιμης Ανάπτυξης. 

Και μαζί με αυτό, χάνει και την τελευταία ευκαιρία να έχει μια αυτοδύναμη και ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη που θα έχει διάρκεια στο χρόνο και θα δίνει ίσες ευκαιρίες πρόσβασης στα αγαθά της σε όλους.

Μιας ανάπτυξης που θα αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πατρίδας μας και δεν θα τα υπονομεύει, πυροβολώντας τα πόδια της.

Πηγή: Tvxs

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr