Γκαρσόνια…

Σε άρθρο του στην «Καθημερινή» (4-8-23) με τίτλο «Και οι ξαπλώστρες είναι απαραίτητες», ο γνωστός και μη εξαιρετέος Σάκης Μουμτζής ξεκαθαρίζει «ευθύς εξαρχής πως είναι πολύ επιφυλακτικός όταν ακούει τη λέξη «κίνημα». Με αφορμή το «κίνημα της πετσέτας» ανατριχιάζει στην ιδέα ότι μπορεί να μετατραπεί σε «κίνημα κατά της ξαπλώστρας».

Γράφει ο… Σάκης:

«Είναι λογικό να υπάρχει μια μεγάλη κατηγορία ιδιαίτερα πλούσιων τουριστών που η παραμονή τους στην ακτή είναι κάτι μεταξύ διασκέδασης, επίδειξης και δημοσίων σχέσεων. Αυτοί οι άνθρωποι –και είναι πολλοί– δεν πάνε να κάνουν το μπάνιο τους. Κατεβαίνουν στην αμμουδιά για να τους δουν και για να δουν. Είναι λογικό να μη θέλουν δίπλα στην ακριβοπληρωμένη ξαπλώστρα τους να έρθει μια τετραμελής οικογένεια με την ομπρέλα της, την πετσέτα της και τα ταπεράκια της.

Έτσι παίζεται το παιχνίδι παγκοσμίως. Εκτός αν θέλουμε να επιστρέψουμε στην εποχή του μπατιροτουρισμού. Να αναβιώσουμε την ανοησία που εκστόμισε ο αείμνηστος, σε στιγμές τριτοκοσμικού οίστρου, πως δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, το ζήτημα δεν είναι αν θα είμαστε γκαρσόνια ή όχι, αλλά αν θα είμαστε καλά και επιτυχημένα γκαρσόνια – πάντα με τη μεταφορική έννοια. Από τη στιγμή που ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία μας, το ζητούμενο είναι πλέον τι προϊόν παράγουμε και σε τι συσκευασία το πουλάμε».

Είναι δυνατόν; «Δίπλα σε μια ακριβοπληρωμένη ξαπλώστρα να έρθει μια οικογένεια με την πετσέτα της και τα ταπεράκια της»;

Είναι δυνατόν; Να διεκδικούν οι ξεβράκωτοι ελεύθερη πρόσβαση στο δημόσιο χώρο που λυμαίνονται κάποιοι φραγκάτοι, επιδειξιμανείς δημοσιοσχεσίτες της αμμουδιάς;

Είναι δυνατόν; Να μη θέλουμε να γίνουμε γκαρσόνια της Ευρώπης;

Αυτή είναι η αντίληψη του Μουμτζή και των ομοίων του. Θέλουν «καλά και επιτυχημένα γκαρσόνια» κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους. Καλά γκαρσόνια όπως η αφεντιά τους, στη δούλεψη της …ακριβοπληρωμένης ξαπλώστρας της χειραγωγημένης ενημέρωσης. Ονειρεύονται τη χώρα των υπάκουων γκαρσονιών στη «βαριά τουριστική βιομηχανία» της παρασιτικής επιχειρηματικότητας της αρπαχτής. Είναι, βλέπετε, εξοικειωμένοι με το ρόλο του ραντιέρη της παραπληροφόρησης που έχουν επιλέξει να υπηρετούν. Το ρόλο του γλοιώδη, οσφυοκάμπτη στην βαριά βιομηχανία της προπαγάνδας του καθεστώτος.

Και τί θέλει αυτή η σαπίλα; Θέλει τους εργαζόμενους τουριστικό «προϊόν που παράγουμε και σε τι συσκευασία το πουλάμε». Πρόκειται για ένα ιδεολογικά εμμονικό σαδισμό, με ένα σαφέστατο και άμεσο στόχο: τη μετάλλαξη των εργαζομένων σε εξάρτημα της ακριβοπληρωμένης ξαπλώστρας… όχι με την μεταφορική έννοια, αλλά ακριβολογώντας!!!

Κάποια δημοσιογραφικά γκαρσόνια των νεοφιλελέδων σαν τον Μουμτζή, λιγουρεύονται την ακριβοπληρωμένη ξαπλώστρα των αφεντικών τους. Πρόκειται για προσδοκίες και ονειρώξεις ανόητων παρατρεχάμενων της εξουσίας. Θυμίζουν πιστούς που προσδοκούν ανάσταση νεκρών…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr