Οι εκβιαστές του ορμπανισμού

Πώς αναδείχθηκαν στην εξουσία, αυτά τα ξέρουμε: το δόγμα του σοκ, ο λαϊκισμός, οι εσωτερικοί εχθροί, τα ΜΜΕ που ελέγχουν. Δεν είναι καν ελληνικό φαινόμενο. Η Ελλάδα ήταν, για την ακρίβεια, από τα τελευταία ενάντια στον ορμπανισμό “κάστρα”. Πώς παραμένουν στην εξουσία κι αυτό το ξέρουμε: με εκβιασμούς. Και χειραγώγηση.

 

Εκβιασμούς, βεβαίως. Οι διώξεις σε νομικούς και δημοσιογράφους από τη μία, η λίστα Πέτσα από την άλλη. Είναι εκβιασμός η λίστα Πέτσα, γιατί ελέγχει το ρεπορτάζ, δηλαδή την αλήθεια και την έρευνα (όχι απαραιτήτως με αυτήν τη σειρά, εάν μιλάμε για τις αρχικές προθέσεις). Και από την ελευθερία του Τύπου περνάμε στην ελευθερία του συναισθήματος, όπου θα κυριαρχήσει ο φόβος και το μίσος, μα ποτέ η οργή.

Και άπαξ και εκβιαστούν αυτά τα δύο, το παντοδύναμο, αυτοδύναμο, εκλεγμένο καθεστώς δεν θα δειλιάσει να εκβιάσει, πλέον, πολιτικους. Πρώτος πρώτος ο Άδωνις Γεωργιάδης. Ο οποίος προ ημερών απείλησε τους πολίτες του Χαλανδρίου να μην ψηφίσουν τον αριστερό και αγωνιστή πρώην δήμαρχο, Σίμο Ρούσσο, γιατί ο δήμος τους δεν θα πάρει… ΕΣΠΑ! 

 

Γιατί να μην ψηφίσουν τον κο Ρούσσο; Επειδή είναι αριστερός. Με ποια αφορμή; Επειδή έχει υψώσει στο δημαρχείο σε χρόνο παρελθοντικό τη σημαία της Παλαιστίνης, σε ένδειξη αλληλεγγύης και σε περιόδους βομβαρδισμών στην Λωρίδα της Γάζας.

 

Ωμός ο εκβιασμός. Μετά από αίτημα της Δώρας Αυγέρη, απάντησε και κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο Παύλος Μαρινάκης: δήμαρχοι που στηρίζουν την Παλαιστίνη, δεν μπορούν να διαχειριστούν χρήματα.

 

«Δεν υπάρχουν δικοί μας και μη δικοί μας δήμαρχοι αλλά όταν βλέπω δήμαρχο να αναφέρεται στην Παλαιστίνη μετά από όσα έγιναν, ή υπάρχουν άνθρωποι που τις ιδεοληψίες τους τις βάζουν μπροστά από την ανάπτυξη των πολιτών, σίγουρα αμφιβάλλω αν όλα αυτά τα χρήματα που σπρώχνονται στην τοπική αυτοδιοίκηση για το σύνολο των πολιτών και των δημάρχων χωρίς προφανώς να υπάρχει κανόνας το που ανήκουν οι δήμαρχοι και ούτε μπορεί να υπάρξει νομοθετικά, σίγουρα θεωρώ ότι αυτοί που έχουν φιλελεύθερη ιδεολογία και είναι πιο κοντά στο χώρο μας μπορούν να τα αξιοποιήσουν καλύτερα τα χρήματα».

 

Τόσο απλά πράγματα. Ρούσσος, Βρεττάκος, λοιποί είναι ανίκανοι. Επειδή είναι αριστεροί. Καταλάβατε; Αυτό είναι τοποθέτηση φρονήματος, όπως θα ξέρουμε. Είναι εκβιασμός και είναι και τρομοκρατία.

 

Σε άλλες εποχές, σε άλλα ήθη -σε τέτοιο σημείο βρισκόμαστε, λοιπόν. Σε άλλες εποχές από το πρόσφατο παρελθόν μεν, αλλά σίγουρα σημαίνουν τον απολύτως σαφή θάνατο της μεταπολίτευσης. 

 

“Σηκώστε τον ποδόγυρό σας – μπαίνουμε στη κόλαση”, έλεγε ο ποιητής Γκίνσμπεργκ. Καλή μας τύχη.

 

ΥΓ. Λευτεριά στην Παλαιστίνη

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr