Δρομείς μικρών αποστάσεων

Βασικές έννοιες:

Άλλο η ελευθερία της γνώμης και άλλο οι προσωπικές επιθέσεις.

Άλλο ο έντονος διάλογος και άλλο το ξεκατίνιασμα.

Άλλο το προσβάλω και άλλο το βάλω προς.

Άλλο το επιχείρημα και άλλο η δικαιολογία.

Άλλο η συμβολή για σύνθεση και άλλο η ρεβάνς με διάλυση.

Άλλο η προσπάθεια και άλλο το πρόσχημα.

Άλλο η θετική προαίρεση και άλλο η ειλημμένη απόφαση.

Άλλο η κριτική κι άλλο η πολεμική.

Άλλο το “mea culpa” και άλλο το “εσύ άρχισες πρώτος”.

Άλλο το εμείς και άλλο το εγώ.

Άλλο η εκλογή και άλλο η επετηρίδα.

Άλλο η κοινοκτημοσύνη και άλλο η ιδιοκτησία.

Άλλο ο πολιτικά ανεπαρκής και άλλο ο επαρκώς επικίνδυνος.

Άλλο το κοινό συμφέρον και άλλο τα συμφέροντα από κοινού.

Άλλο η μεσότητα και άλλο η αμετροέπεια.

Άλλο το συμβάλω και άλλο το υποβάλω.

Άλλο το υποχωρώ και άλλο το αποχωρώ.

Άλλο ο αντίπαλος και άλλο ο εχθρός.

Άλλο ο σκοπός και άλλο η σκοπιμότητα.

Άλλο η πολιτική με κρίση και άλλο η κρίση της πολιτικής.

Άλλο το ιστορικό στέλεχος και άλλο το στέλεχος που γράφει ιστορία.

Άλλο ο σύντροφος και άλλο ο ομοτράπεζος.

Άλλο το διαζύγιο και άλλο η βεντέτα.

Άλλο τα θηκάρια και άλλο τα μαχαίρια.

«Αλλού τα κακαρίσματα (του ΣΥΡΙΖΑ) κι αλλού γεννούν οι κότες (της ΝΔ)» (μη σου πω ότι γεννάνε και τα κοκόρια του Μητσοτάκη) και τελοσπάντων ο, αρχαιόθεν, κανόνας είναι  πάντα σε ισχύ: «Tα εν οίκω μη εν δήμω».

Παραφράζοντας τον Γ. Σεφέρη («τ’ είναι θεός; τι μη θεός; και τι τ΄ανάμεσό τους;» – από το ποίημα Ελένη) ερωτάται η εσωκομματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: Τ’ είναι αριστερός; τι μη αριστερός; και τι τ΄ανάμεσό τους;

Πόσο αριστερό είναι κάποιοι -από τα κορυφαία κομματικά στελέχη, πρώην υπουργοί ή πρώην γραμματείς του κόμματος- να πιάνουν στασίδι καθημερινά και ανελλιπώς σε περισσότερα του ενός κανάλια της διαπλοκής και να εξακοντίζουν τα -δίκαια κάποτε- εσωκομματικά τους βέλη μέσα από τα αργυρώνητα μικρόφωνα του συστήματος της «ενημέρωσης 107»;

Πόσο αριστερό είναι κάποιο στέλεχος να κατηγορεί τον μόλις εκλεγμένο πρόεδρο ότι είναι «φυτευτός» (από ποιους και ποιων συμφερόντων μπροστινός; Με ποια στοιχεία και αποδείξεις;) και μάλιστα ο Τσίπρας το ήξερε, και μόλις ο πρόεδρος τον στέλνει στην αρμόδια επιτροπή με πρόταση διαγραφής, να σηκώνεται κουρνιαχτός διότι -ορθώς ειπώθηκε- ότι η προεδρική διατύπωση δεν προβλέπεται από το καταστατικό;

Το μείζον πρόβλημα είναι η μη καταστατική διατύπωση;

Σε ποιο μέρος του κόσμου, σε ποιο κόμμα, σε ποια ιστορική περίοδο κάτι ανάλογο θεωρήθηκε μέρος του εσωκομματικού διαλόγου και της ελευθερίας της άποψης;

Τα ανάλογα ερωτήματα ισχύουν με άλλο κορυφαίο στέλεχος που εξήγγειλε δύο φορές -από τα πλέον συστημικά μικρόφωνα- την δημιουργία νέου κόμματος με όνομα και διεύθυνση.

Αριστερή ήταν η τοποθέτηση του αναπληρωτή γραμματέα Γιώργου Βασιλειάδη: “Σεβασμός στον Αλέξη Τσίπρα. Ειδικά αυτοί που λένε ότι δεν είμαστε προεδροκεντρικό κόμμα και τώρα περιμένουν πάλι από τον «πατερούλη» να κάνει παρέμβαση για να πάνε τα πράγματα προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει”.

Όπως έλεγε θυμόσοφα ο Αιτωλοακαρνάνας πρώην συνάδελφος και με πολλά χιλιόμετρα στην Αριστερά, Παναγιώτης Χ:

“Μην επενδύεις, σύντροφε μου, σε ανθρώπους «μικρών αποστάσεων» που καμώνονται τους πολύπειρους μαραθωνοδρόμους. Και μια χελώνα θα τους προσπεράσει, όχι τα γεγονότα που σπάνε για πλάκα το φράγμα του ήχου”.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr