Το μήνυμα που έστειλαν οι ψηφοφόροι στις ευρωεκλογές μέσω της αποχής είχε ως αποδέκτες τόσο την κυβέρνηση, όσο και την αντιπολίτευση.
Αντιθέτως, το ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι που εγκατέλειψαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντέδρασαν:
- Στην αποδυνάμωση της αγοραστικής τους δύναμης, η οποία, σύμφωνα με την Eurostat, είναι η μικρότερη στην Ευρώπη.
- Στην ακρίβεια που δεν είναι εισαγόμενη, όπως μας παραμυθιάζει η κυβερνητική προπαγάνδα, γιατί αν ήταν δεν θα είχαμε γίνει η ευρωπαϊκή χώρα με τα ακριβότερα τρόφιμα και την ακριβότερη ενέργεια.
- Στις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις του δημόσιου πλούτου και των δημόσιων αγαθών, που φτωχοποιούν τους πολίτες και συγκεντρώνουν τον πλούτο στις λίγες και ευνοημένες από το καθεστώς μεγάλες επιχειρήσεις.
- Στην κατάρρευση της δημόσιας Υγείας, με την Ελλάδα να είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη ως προς ιδιωτική συμμετοχή στις δαπάνες για την Υγεία.
- Στην φτωχοποίηση των πολιτών, με την Ελλάδα να είναι στις δυο χειρότερες χώρες στην Ευρώπη ως προς την απειλή της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
- Στην απουσία δημόσιων πολιτικών για την πρόβλεψη και την έγκαιρη αντιμετώπιση των ακραίων φαινομένων και για τον περιορισμό των φυσικών καταστροφών που φέρνει η κλιματική κρίση, με την Ελλάδα να έχει γίνει η χώρα με τα περισσότερα καμένα δάση και τις περισσότερες καταστροφές από τις πλημμύρες, συγκρινόμενη με άλλα 20 κράτη στην ίδια γεωγραφική περιοχή και στην ίδια με εμάς κλιματική ζώνη.
Ως προς την αντιπολίτευση, τώρα, το γεγονός ότι δεν κέρδισε ούτε μια ψήφο από τις τεράστιες απώλειες της κυβέρνησης, αλλά, ακόμη χειρότερα, έχασε και αυτή μεγάλος μέρος της εκλογικής της δύναμης, με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει χάσει 400.000 ψήφους και το ΠΑΣΟΚ 300.000 σε σχέση με τις περσινές εκλογές, είναι μια μεγάλη απόδειξη ότι ο αντιπολιτευτικός τους λόγος δεν είναι καθόλου πειστικός.
Όταν η κυβέρνηση αιμορραγεί, αλλά δεν ωφελείται σε τίποτε από αυτό η αντιπολίτευση, σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα και στους δυο.
Στη μεν κυβέρνηση το πρόβλημα είναι σαφές και έχει να κάνει με τις συνέπειες της αντικοινωνικής και άδικης νεοφιλελεύθερης πολιτικής της.
Στην δε αντιπολίτευση από την άλλη, το γεγονός ότι αδυνατεί να συγκροτήσει έναν πειστικό λόγο απέναντι σε μια πολιτική που έχει φέρει καταστροφικά αποτελέσματα και έχει δυσαρεστήσει την ελληνική κοινωνία, οφείλεται στον μεγάλο κατακερματισμό και στην αλληλοϋπονόμευση του ενός κόμματος από το άλλο.
Όσο, δηλαδή, η κεντροαριστερή αντιπολίτευση τρώει τις σάρκες της και όσο τα κόμματα ανταγωνίζονται μεταξύ τους ποιο θα κυριαρχήσει, υπονομεύοντας το ένα την πολιτική πρόταση του άλλου, τόσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη παίζει χωρίς αντίπαλο. Γιατί ο ανταγωνισμός μεταξύ κομμάτων με ομοειδείς πολιτικές προτάσεις, αποδυναμώνει το αντίπαλο δέος της πολιτικής της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς και το κάνει να φαίνεται ότι δεν υπάρχει.
Έτσι, ο κ. Μητσοτάκης, αποδυναμωμένος μεν, αλλά όμως χωρίς αντίπαλο δέος, χωρίς άλλη πρόταση δηλαδή, συνεχίζει να κυριαρχεί και να κυβερνά.
Η πραγματική εκλογική δύναμη της ΝΔ σήμερα, η δύναμή της δηλαδή ως προς το σύνολο των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, και αυτών που ψήφισαν δηλαδή και αυτών που απείχαν, είναι της τάξης του 10%.
Και όμως, η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη, ακόμη και μειοψηφική, εμφανίζεται σαν πρώτη δύναμη σε ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό.
Η Γαλλία έδειξε το δρόμο.
Οι σοσιαλιστές, οι αριστεροί και οι πράσινοι, μπροστά στον κίνδυνο επικράτησης της Ακροδεξιάς της κας Λεπέν, συγκρότησαν ένα ευρύ Λαϊκό Μέτωπο για να την αναχαιτίσουν. Που για την ώρα, στις δημοσκοπήσεις τουλάχιστον, φαίνεται να αποδίδει, καθώς απειλεί σοβαρά την παντοδυναμία της Ακροδεξιάς.
Όπως και στη Γαλλία, έτσι και στην Ελλάδα η επιρροή μιας ευρείας σύμπραξης των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς δεν θα συγκεντρώσει μόνο το άθροισμα των ψήφων των αντίστοιχων κομμάτων, αλλά θα έχει πολλαπλασιαστικές συνέπειες.
Γιατί η ενότητα των δυνάμεων που αντιμάχονται τις νεοφιλελεύθερες, οπισθοδρομικές και αυταρχικές πολιτικές της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη θα αντιληφθούν ότι υπάρχει άλλος δρόμος.
Υπάρχει ο δρόμος της δίκαιης ανάπτυξης, μιας ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη και με κοινωνικό κράτος, που θα αντιπαρατεθεί στα ολέθρια για την κοινωνία και τα επωφελή μόνο για λίγους σχέδια της Νεοφιλελεύθερης Δεξιάς.
Κι ακόμη, σε εποχή κλιματικής αλλαγής, υπάρχει ο δρόμος μιας βιώσιμης ανάπτυξης, μιας ισόρροπης δηλαδή για την Οικονομία, την Κοινωνία και το Περιβάλλον ανάπτυξης που θα οδηγήσει στην «πράσινη» μετάβαση με σεβασμό στο Περιβάλλον.
Και θα γυρίσει την πλάτη στις καταστροφικές πολιτικές του «πράσινου» καπιταλισμού, που με το ιδεολόγημα της «αυτορρύθμισης της αγοράς» εκμεταλλεύονται την απανθρακοποίηση για να κερδίσουν υπερκέρδη οι λίγες μεγάλες ιδιωτικές ενεργειακές επιχειρήσεις.
Η ενότητα της Κεντροαριστεράς είναι η μόνη λύση απέναντι στο δόγμα του «Διαίρει και βασίλευε» με το οποίο κυβερνά η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη. Αρκεί τα αντίστοιχα κόμματα να δουν τη μεγάλη εικόνα της σωτηρίας της χώρας από μια ληστρική πολιτική και να αφήσουν στην άκρη μικροεγωισμούς και προσωπικές επιδιώξεις.
Η προοδευτική Ελλάδα θα ανταμείψει εκείνους που θα τη βγάλουν από το σημερινό τέλμα μιας ατελέσφορης οικονομικά, άδικης κοινωνικά και καταστροφικής περιβαλλοντικά νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην οποία οι πολίτες αντιδρούν, χωρίς όμως να βλέπουν φως στο βάθος του τούνελ.
Πηγή: TVXS
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
