Δεσμευμένη σε πολυετή εποπτεία και έλεγχο η Ελλάδα

Την επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης, που παρουσίασε ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα ισοδυναμούν με το τέλος της εποχής των μνημονίων, θέτει υπό αμφισβήτηση ερώτηση του ευρωβουλευτή, Νίκου Χουντή προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Από την ερώτηση προκύπτει ότι ακόμα και αν έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα, ακόμα και αν δεν υπάρξει νέο Μνημόνιο, η Ελλάδα θα παραμένει δέσμια των δανειστών, για πάρα πολλά χρόνια ακόμα, αφού σύμφωνα με ευρωπαϊκό κανονισμό που ψηφίστηκε το 2013 και από την ελληνική κυβέρνηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, «τα κράτη μέλη παραμένουν υπό (ενισχυμένη) εποπτεία μετά το πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί».

Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Χουντής στην ερώτησή του, αφού μνημονεύει την ομιλία του έλληνα Πρωθυπουργού στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, στην οποία συνδέεται η δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων με την έξοδο από τα μνημόνια και το καθεστώς επιτήρησης, ζητά από την Κομισιόν διευκρινίσεις, όσον αφορά το άρθρο 14 του Κανονισμού 472/2013, το οποίο προβλέπει ότι «τα κράτη μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη μέλη, τον ΕΜΧΣ (EFSM), τον ΕΜΣ (ESM) ή το ΕΤΧΣ (EFSF)». Ταυτόχρονα καταγγέλλει, ότι τα τελευταία τρία χρόνια με μια σειρά Κανονισμών που έχουν υιοθετηθεί, πλήττονται άμεσα τα κυριαρχικά και δημοκρατικά δικαιώματα των κρατών μελών και μονιμοποιείται «ένα καθεστώς αυστηρής λιτότητας σε βάρος των λαών της Ευρώπης».

Η πλήρης ερώτηση του Νίκου Χουντή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την οποία επιχειρείται να αναδειχθεί το νέο, εξαιρετικά αυστηρό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία τρία χρόνια και το οποίο θεσμοποιεί το καθεστώς μνημονίων και λιτότητας σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, έχει ως εξής:

‘Ο έλληνας Πρωθυπουργός σε ομιλία του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης στις 07/09/13, συνέδεσε τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων από την Ελλάδα, με την έξοδό της από το καθεστώς των μνημονίων και της διεθνούς επιτήρησης. Πιο συγκεκριμένα, ο έλληνας Πρωθυπουργός ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι το «πρωτογενές πλεόνασμα είναι το πρώτο αποφασιστικό βήμα για να βγούμε από τη μνημονιακή πολιτική» και ότι «σε λίγο θα μπορούμε να πούμε, τέλος και η εποχή των μνημονίων! Όπου άλλοι καθόριζαν την πολιτική μας…».

Με δεδομένο τον Κανονισμό (ΕΕ) 472/2013 για την ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας στη ζώνη του ευρώ και συγκεκριμένα στο άρθρο 14, σχετικά με την άσκηση εποπτείας μετά το πρόγραμμα, το οποίο αναφέρει ότι «τα κράτη μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη μέλη, τον ΕΜΧΣ (EFSM), τον ΕΜΣ (ESM) ή το ΕΤΧΣ (EFSF). Το Συμβούλιο, μετά από πρόταση της Επιτροπής, μπορεί να παρατείνει τη διάρκεια άσκησης εποπτείας μετά το πρόγραμμα σε περίπτωση που εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος για τη δημοσιονομική βιωσιμότητα του οικείου κράτους μέλους», χωρίς μάλιστα το εν λόγω κράτος μέλος να έχει δικαίωμα ψήφου στο Συμβούλιο (άρθρο 15), ερωτάται η Επιτροπή:

Μπορεί να καταστήσει σαφές ότι,

-ο Κανονισμός 1173/2011, για την αποτελεσματική επιβολή της δημοσιονομικής εποπτείας στην Ευρωζώνη,

-ο Κανονισμός 1174/2011, σχετικά με κατασταλτικά μέτρα για τη διόρθωση των υπερβολικών μακροοικονομικών ανισορροπιών στην Ευρωζώνη,

-ο Κανονισμός 1175/2011, για την ενίσχυση της εποπτείας της δημοσιονομικής κατάστασης και την εποπτεία και τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών,

-ο Κανονισμός 1176/2011, σχετικά με την πρόληψη και τη διόρθωση των υπερβολικών μακροοικονομικών ανισορροπιών,

-ο Κανονισμός 1177/2011, για την επιτάχυνση εφαρμογής της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος,

-η Οδηγία 2011/85/ΕΕ, σχετικά με τις απαιτήσεις για τα δημοσιονομικά πλαίσια των κρατών μελών,

-ο Κανονισμός 472/2013, για την ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας των κρατών μελών της Ευρωζώνης,

-ο Κανονισμός 473/2013, σχετικά με την παρακολούθηση και εκτίμηση των σχεδίων δημοσιονομικών προγραμμάτων και τη διόρθωση του υπερβολικού ελλείμματος στην Ευρωζώνη,

κατατείνουν στον περιορισμό των κυριαρχικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των κρατών μελών και στη θεσμοποίηση πρωτοφανών παρεμβάσεων των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, αλλά και των ισχυρών κρατών μελών, στην άσκηση κυρίαρχης οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής και στη μονιμοποίηση ενός καθεστώτος αυστηρής λιτότητας σε βάρος των λαών της Ευρώπης;’