Aυτά που δεν ξέρουμε για τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

O Mάρτιν Λούθερ Κινγκ υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς αμερικανούς του 20ου αιώνα, ο άνθρωπος που ανέδειξε όσο κανένας άλλος τις ιδέες της πολιτικής ανυπακοής και έδωσε τεράστιες μάχες ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις. Με αφορμή τη βράβευσή του με το Νόμπελ Ειρήνης, στις 14 Οκτωβρίου του 1964, ας θυμηθούμε μερικές λιγότερο γνωστές πτυχές της ζωής του. 

Το πραγματικό του όνομα δεν ήταν Martin Luther, αλλά Michael. Μετά από ένα οικογενειακό ταξίδι στη Γερμανία ωστόσο, ο πατέρας του που ήταν πάστορας και ιεραπόσταλος άλλαξε το όνομα τους με αφορμή την προτεσταντική μεταρρύθμιση. 

Σε ηλικία 12 ετών έκανε απόπειρα αυτοκτονίας και επιχείρησε να πηδήξει από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου στο πατρικό του σπίτι, επειδή θεώρησε τον εαυτό του υπεύθυνο για την καρδιακή προσβολή που υπέστη η γιαγιά του και την οδήγησε στο θάνατο. Μετά ακολούθησε μία μεγάλη περίοδος ψυχολογικής αστάθειας και μελαγχολίας μέχρι να καταφέρει να ξεπεράσει το περιστατικό. Τα πρώτα του όνειρα δεν ήταν να ασχοληθεί με την πολιτική, αλλά ήθελε να γίνει γιατρός ή δικηγόρος. 

Κατά τη διάρκεια μιας παρουσίασης βιβλίου του το 1958 μαχαιρώθηκε από μία άγνωστη γυναίκα που αργότερα διαγνώστηκε με ψυχική διαταραχή. Το μαχαίρι πέρασε ξυστά από την καρδιά του και οι γιατροί είπαν ότι έζησε από θαύμα. 

Το FBI τον παρακολουθούσε μέχρι το θάνατο του, με αφορμή τη φιλία του με τον Stanley Levinson, έναν δικηγόρο που είχε στενές σχέσεις με το κομμουνιστικό κόμμα των ΗΠΑ. Πολύ αργότερα, οι άνθρωποι της αστυνομίας παραδέχτηκαν ότι δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν σημαντικά στοιχεία εναντίον του. 

Το 1964 σε ηλικία 35 ετών κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης. Μέχρι σήμερα, παραμένει ο πιο νέος άνδρας που έχει κατορθώσει κάτι τέτοιο. 

Αν και έμεινε περισσότερο γνωστός για τον αγώνα του ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις, έδωσε αρκετές ομιλίες στις οποίες καταδίκαζε τον πόλεμο του Βιετνάμ, λίγο πριν από το θάνατό του. 

Πίστευε ότι ακόμα και αν οι μαύροι αποκτούσαν πλήρη πολιτικά και ατομικά δικαιώματα, η οικονομική ανισότητα θα παρέμενε. Για αυτούς τους λόγους, προσπαθούσε να παρακινήσει την κυβέρνηση να προχωρήσει σε συνολική αναδιανομή του πλούτου. 

Η βοήθεια και η υποστήριξη που πρόσφερε στο κίνημα πολιτικής ανυπακοής στα λεωφορεία που διήρκησε 385 μέρες και προσπαθούσε να καταπολεμήσει τις φυλετικές διακρίσεις, οδήγησε στη σύλληψή του και στο βομβαρδισμό του σπιτιού του. 

Το όνομα του έχει δοθεί σε περίπου 700 δρόμους. Σε κάθε μεγάλη πόλη στην Αμερική, υπάρχει τουλάχιστον ένας δρόμος που φέρει το όνομα του. Το ίδιο ισχύει για διάφορα κτίρια, σχολεία κτλ. 

Υπάρχουν μόνο ακόμα δύο άνθρωποι στην αμερικανική ιστορία που έχουν εθνικές εορτές προς τιμήν τους. Ο ένας είναι ο George Washington και ο άλλος ο Χριστόφορος Κολόμβος.

Μετά το θάνατό του, άφησε την οικογένεια του χωρίς διαθήκη και σημαντικούς οικονομικούς πόρους, παρά τα πέντε βιβλία του, τις εκατοντάδες ομιλίες και το χρηματικό έπαθλο από το Νόμπελ Ειρήνης. Προτίμησε να διαθέσει τα χρήματά του για το κίνημα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παρά για τους απογόνους του.