Αν δεν είναι σχιζοφρένεια, είναι εκβιασμός

Του Κώστα Βαξεβάνη

 

Από τη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή προκύπτουν δύο θέματα που χρειάζονται μια λογική και όχι πολιτική εξήγηση. Το ένα αφορά τον ισχυρισμό του πρωθυπουργού πως έχουμε πλεονασματικό προυπολογισμό, τελειώνει το μνημόνιο και το χρέος είναι βιώσιμο. Τότε αλήθεια τι είναι αυτό που ο ίδιος ο Σαμαράς λέει πως διαπραγματεύεται σκληρά με τους δανειστές;

Το δεύτερο λογικό ερώτημα αφορά την ψήφιση του προϋπολογισμού με 155 ψήφους. Οριακή και υπολείπεται των 180 ψήφων που απαιτούνται για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Ένας αριθμός δηλαδή βουλευτών οι οποίοι θεωρούνται υποψήφιοι για να ψηφίσουν υποψήφιο Πρόεδρο Δημοκρατίας, καταψηφίζουν τον προϋπολογισμό. Το λογικό ερώτημα λοιπόν είναι πώς αυτοί οι βουλευτές, αν υπάρχουν φυσικά, δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση για το έλασσον, το οποίο είναι η κατάρτιση και εφαρμογή του προϋπολογισμού, θα την εμπιστευτούν για το μείζον, που είναι μια συνολική πολιτική που θα εφαρμοστεί αν εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας και συνεχιστεί η συγκυβέρνηση;

Πώς για παράδειγμα ο Ψαριανός, ο οποίος ψήφισε “παρών”, άρα δεν παρέχει ψήφο στην κυβέρνηση για τον προϋπολογισμό, θα ψηφίσει να συνεχίσει η κυβέρνηση το έργο της ψηφίζοντας Πρόεδρο; Ή μήπως πιστεύει πως αυτή θα είναι μια άλλη κυβέρνηση επειδή τον περιέχει ως υπουργό;

Αν υποθέσουμε πως υπάρχουν τουλάχιστον ακόμη 25 βουλευτές οι οποίοι δεν ψήφισαν στη Βουλή τον προϋπολογισμό αλλά είναι έτοιμοι να ψηφίσουν για Πρόεδρο, τότε πρέπει να κάνουμε την παραδοχή πως όποιος δεν εμπιστεύεται κάποιον για να περάσει το δρόμο, εμπιστεύεται όμως στα χέρια του το παιδί του για να το περάσει απέναντι σε ώρα μεγάλης κυκλοφορίας. Δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση για τον προϋπολογισμό, αλλά την εμπιστεύεται για να χαράξει την πορεία της χώρας.

Υπάρχουν λοιπόν δύο εκδοχές.

Ή οι βουλευτές αυτοί είναι σχιζοφρενείς όπως θα έλεγε και ο γέρος Καραμανλής, ή με την μη ψήφιση του προϋπολογισμού εκβιάζουν ώστε να πετύχουν τα μέγιστα προσωπικά οφέλη προκειμένου να ψηφίσουν για Πρόεδρο. Εκτός βεβαίως αν δεν υπάρχουν καν και είναι απλώς τρεις και ο… Ψαριανός.