Ρωμαίος και Ιουλιέτα

Από όλες τις ερωτικές ιστορίες που έχουν γραφτεί ποτέ, πρόκειται ίσως για την πιο σπαραχτική. Δύο νέοι φτάνουν μέχρι το θάνατο για να υπερασπιστούν την αγάπη τους, κατατρεγμένοι από τις οικογένειές τους που βρίσκονται σε αδιάκοπη κόντρα μεταξύ τους. Σαν σήμερα, το αριστούργημα του Σαίξπηρ κάνει πρεμιέρα στο Λονδίνο το 1595. Ας θυμηθούμε μερικά πράγματα που μπορεί να μην ξέρουμε για αυτούς…

-Ο ρόλος της Ιουλιέτας παιζόταν συνήθως από άνδρα, καθώς στις γυναίκες δεν επιτρεπόταν να συμμετέχουν σε θατρικές παραστάσεις εκείνη την εποχή. 

– Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα είναι το πιο πολυπαιγμένο έργο του Σαίξπηρ μαζί με τον Άμλετ. Ήταν πολύ δημοφιλές και όταν ο ίδιος ο Σαίξπηρ βρισκόταν στη ζωή. 

-Σύμφωνα με αρκετές αναλύσεις, η ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας είναι η πραγματική ιστορία δύο νέων που έζησαν στη Βερόνα και πέθαναν ο ένας για τον άλλον το 1303. 

-Σύμφωνα με τη φεμινιστική προσέγγιση που αναπτύχθηκε πάνω στο κείμενο, το φταίξιμο για την οικογενειακή βεντέτα είναι θεμελιωμένο πάνω στην πατριαρχική κοινωνία της Βερόνας.

-Το έργο έχει κινήσει τον ενδιαφέρον και πολλών ψυχαναλυτών, οι οποίο εστίασαν στον παρορμητικό χαρακτήρα του Ρωμαίου που οδήγησε τελικά στη διπλή αυτοκτονία. 

-Το πιο δυνατό στοιχείο στο έργο είναι χωρίς αμφιβολία η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο δημιουργός. Ο Σαίξπηρ υϊοθετεί μια ποικιλία από ποιητικές φόρμες και τις προσαρμόζει στον κάθε χαρακτήρα ανάλογα με την περίπτωση.

-Τουλάχιστον 27 όπερες έχουν βασιστεί την ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.

-Το έργο επηρέασε ακόμα και τη jazz μουσική με χαρακτηριστικά παραδείγμα το τραγούδι “Fever” της Peggy Lee και το “Such Sweet Thunder” του Duke Ellington. H πιο διάσημη μουσική θεατρική μεταφορά είναι το West Side Story με τη μουσική του Leonard Bernstein.

-Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα ξεπηδούν από μία παράδοση για τις τραγικές ιστορίες αγάπης, που χρονολογούνται από την αρχαιότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι “Μεταμορφώσεις” του Οβίδιου. 

-Μία από τις πρώτες αναφορές στα ονόματα των Μοντέγων και Καπουλέτων γίνεται στη Θεία Κωμωδία του Δάντη.