Η κυβέρνηση αδειάζει τον Μειμαράκη για το δημοψήφισμα

γράφει ο Φέλιξ

Να μην προχωρήσει κανένα δημοψήφισμα, καμιά διαδικασία που να θυμίζει πως στη χώρα υπάρχουν κοινοβουλευτικές και Συνταγματικές διαδικασίες πέρα από μια κυβέρνηση συνοθύλευμα. Αυτό είναι το δόγμα Σαμαρά-Βενιζέλου για την πρόταση δημοψηφίσματος που έχει κάνει η αντιπολίτευση για τη “μικρή ΔΕΗ”, εκτός του οποίου φαίνεται να βρέθηκε ο Πρόεδρος της Βουλής Βαγγέλης Μειμαράκης.

Ο Μειμαράκης έκανε το λάθος να ενημερώσει ανεπίσημα τους δημοσιογράφους λέγοντας το αυτονόητο, δηλαδή πως από τη στιγμή που υπάρχει αίτημα για δημοψήφισμα που αφορά συγκεκριμένο θέμα, ανεξάρτητα από το πώς διατυπώνονται οι επιμέρους προτάσεις από τα κόμματα, πρέπει αυτό το αίτημα αν συγκεντρώνει 120 βουλευτές, να μπει για συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής.

Ο Μειμαράκης δεν διατύπωσε από μόνος του την πρόταση, αλλά προφανώς έχοντας συμβουλευτεί ανεπίσημα την Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής. Έτσι συμφώνησε και ο ίδιος πως πρώτα διατυπώνεται το αίτημα των 120 βουλευτών για δημοψήφισμα και στη συνέχεια αφού συγκληθεί η Ολομέλεια,συζητιούνται τα επιμέρους θέματα ή οι διαφωνίες.

Η τοποθέτηση Μειμαράκη έκανε έξαλλη την ομάδα του Μαξίμου και τον πρωθυπουργό, οι οποίοι σε καμία των περιπτώσεων δεν θέλουν ακόμη και αυτές οι προβλεπόμενες κοινοβουλευτικές διαδικασίες να δίνουν πολιτικό προβάδισμα στην Αντιπολίτευση και πολύ περισσότερο εικόνα κοινής συμπόρευσης. Μια τέτοια εικόνα δεν διαμορφώνει μόνο τακτική κοινής δράσης, αλλά δείχνει πως η εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας το πιθανότερο να οδηγήσει σε εκλογές.

Ο Μειμαράκης βρίσκεται έτσι σε δεινή θέση και πρέπει να αυτοδιαψευστεί, εφευρίσκοντας μάλιστα τρόπους λειτουργίας του Προεδρείου αλλά και της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής για να αναιρέσει το θεσμικό του ρόλο. Το θέμα είναι αν θα το κάνει και πόσο θα συμμετέχουν σε αυτό οι επιστήμονες των Επιτροπών της Βουλής. Στην έσχατη των περιπτώσεων, αναζητούνται Συνταγματολόγοι για να παίξουν το ρόλο του Βενιζέλου το 1985, ο οποίος είχε γνωμοδοτήσει πως τα έγχρωμα ψηφοδέλτια για την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας ήταν συνταγματικότατη επιλογή και όχι τρόπος ελέγχου της ψήφου των βουλευτών.