"120 χτύποι το λεπτό" – Η βραβευμένη ταινία του Ρομπέν Κομπιγιό για δεύτερη εβδομάδα στις αίθουσες

Όπως λέει και η Sandra Laugier καθηγήτρια φιλοσοφίας στο Paris I – Σορβόνης σε σχετικό άρθρό της στην Liberation, «Η ταινία του Ρομπέν Καμπιγιό είναι ένα μάθημα για την οριζόντια δημοκρατία, που παρουσιάζεται συνεχώς μέσα από τις πολλές κινητοποιήσεις για την ισότητα και την αξία της ίδιας της ζωής. 

[…] Η ταινία δείχνει πως η Act Up δρούσε για να κάνει αυτούς τους ανθρώπους ορατούς, να ακουστούν, να είναι μετρήσιμοι και να κινητοποιήσουν τους υπεύθυνους. Και πως θα μπορούσαν άλλωστε να λειτουργήσουν διαφορετικά όταν πρόκειται για τις ζωές τους;

Αυτή είναι η διάσταση της πολιτικής ριζοσπαστικότητας της ταινίας που τη διαφοροποιεί από τις κινηματογραφικές ταινίες του Χόλιγουντ, όπως το υπέροχο Philadelphia (του Jonathan Demme), που ήταν το πρώτο σοκ το 1993 ή, πιο πρόσφατα, το συμπαθητικό Dallas Buyers Club (του Jean-Marc Vallée, 2013).»

Συνεχίζοντας, λέει: «Η αξία του 120 ΧΤΥΠΟΙ ΤΟ ΛΕΠΤΟ, που απαιτεί να συνεχίζουμε να μιλάμε για αυτό πέρα ​​από την κυκλοφορία της ταινίας, είναι επομένως η εκπαίδευση ή η υπενθύμιση του τι γνωρίζουμε αλλά προτιμάμε να ξεχάσουμε. Εκπαιδεύοντας το ακροατήριό του, η ταινία αξιώνει επίσης ένα από τα επιτεύγματα του ακτιβισμού αυτών των χρόνων, που συνοψίζεται με την επιγραφή «Η Γνώση είναι Όπλο», γραμμένο στο φορτηγό της Gay Pride.» […]

«Το μάθημα που δίνει το 120 BPM βρίσκεται επίσης στην ισχυρή, συγκινητική και ρεαλιστική παρουσίαση των πολιτικών συζητήσεων, ποτέ εύκολες, πάντα ισότιμες και με σεβασμό προς τους διαφορετικούς τρόπους ύπαρξης του καθενός.

Ένα μάθημα οριζόντιας δημοκρατίας, που επανεμφανίστηκε σε τόσες κινητοποιήσεις που απαιτούν ίση αξία για τις ζωές και τα δικαιώματα όλων. Ποιος τολμάει να θεωρήσει τη ζωή ως μία αμελητέα ποσότητα; Ο Πρόεδρος Macron μιλώντας φυσικά για σκάφη που θα μεταφέρουν “Κομοριανούς”, την καθημερινή μας αδιαφορία προς τους άγνωστους νεκρούς από την ανατολή και τη δύση.

Είναι αυτό το θέμα που κάνει το 120 BPM πηγή πολιτικής και δημοκρατικής ανανέωσης, και η ακρίβεια του συνθήματος, τόσο ενοχλητικό για ορισμένους ακτιβιστές της ταινίας: «Θέλω να ζήσεις».

Πρόγραμμα Προβολών || 05 – 11.10ΑΘΗΝΑ1. ΑΣΤΟΡ 17.15-20.00-22.402. ΑΒΑΝΑ 21.453. ΓΑΛΑΞΙΑΣ 2 19.45-22.304. ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ 2 21.305. ΙΛΙΟΝ 17.30-20.00-22.306. ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ 18.30-21.00 (ΣΑΒ-ΚΥΡ 21.00) ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ & ΕΠΑΡΧΙΑΤΖΟΝ ΚΑΣΑΒΕΤΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ 18.30-21.30ΠΑΝΘΕΟΝ 2 ΠΑΤΡΑ 19.00-21.30ΠΑΛΛΑΣ 3 ΡΟΔΟΣ 22.00

Σκηνοθεσία / Σενάριο: Robin Campillo

Με τους: Nahuel Perez Biscayart, Arnaud Valois, Adèle Haenel, Antoine Reinartz

Δ. Φωτογραφίας: Jeanne Lapoirie

Μουσική σύνθεση, ερμηνεία και παραγωγή: Arnaud Rebotini

Παραγωγή: Hugues Charbonneau & Marie-Ange Luciani

Διάρκεια: 144’ | Χώρα: Γαλλία | Έτος: 2017 | Είδος: Δράμα

Διανομή: Weird Wave