Το 2020 δε θα το ξεχάσει κανείς, φυσικά. Αλλά πέρα από τον Covid, η μάλλον με τη βοήθειά του, τη χρονιά που τελειώνει θα τη θυμάμαι και ως χρονιά κατά την οποία η πραγματικότητα που ζούμε διαστρεβλώθηκε τόσο στη mainstream σφαίρα που, στην πράξη, προέκυψε μια άλλη, φανταστική, που ο πολύς κόσμος αντιλαμβάνεται αυτήν ως πραγματική.
Σε συνδυασμό με την ανατροπή όλων των στοιχείων που συνιστούσαν το κοινωνικό συμβόλαιο (όσων, τέλος πάντων, είχαν απομείνει) και τις δυσχέρειες που, αντικειμενικά, προκάλεσε η πανδημία, το 2020 ήταν πραγματικά τρομακτικό.
Ως προς τον δικό μου κλάδο, οι περιπέτειες, η πολλαπλή στοχοποίηση κτλ της εστίασης/διασκέδασης είναι, εννοείται, ασήμαντες σε σχέση με τη μεγάλη εικόνα.
Δεν μπορώ, πάντως, παρά να επισημάνω κάτι: τις 2 εβδομάδες του Μαΐου που το λιανεμπόριο άνοιξε, οι περιορισμοί είχαν αρθεί αλλά τα μαγαζιά μας ήταν κλειστά, ένιωθα ότι η πόλη δεν είχε σφυγμό, ήταν νεκρή . Και σκεφτόμουν ότι, τελικά, έχουμε σημασία, μεγαλύτερη και από αυτή που και εμείς οι ίδιοι αποδίδουμε στη δουλειά μας και το ρόλο μας.
Ας ευχηθώ λοιπόν μαζι με το εμβόλιο, το 2021 να επιστρέψει η “κανονική” κανονικότητα. Και να την αντιλαμβανομαστε έτσι, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι.
* Ο Γιάννης Παναγιωτάκης είναι συνιδιοκτήτης των καφέ – μπαρ «Ιπποπόταμος» και «Άγιος».
