Tο αδιέξοδο, η προοπτική λύσης και η πανδημία στη Σύνοδο Κορυφής

Ούτε θυελλώδης ήταν η χθεσινή Σύνοδος Κορυφής, ούτε ετέθησαν βέτο όπως αναγράφει η πλειοψηφία του Τύπου στην ημεδαπή.

Οι 27 γνώριζαν πριν καθίσουν μπροστά στον υπολογιστή τους ότι στο προσχέδιο συμπερασμάτων υπήρχε μόνο μία πρόταση, μια γραμμή στήριξης από τον ESM που φυσικά από το καταστατικό του αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς την υπογραφή ενός Memorandum off understanding (MOU) του πολύ γνωστού σε όλους μας Μνημονίου Κατανόησης έστω στην πιο light μορφή του.

Αν διαβάσει κανείς το σημερινό ρεπορτάζ της «La republica» θα δει ότι ο Ιταλός πρωθυπουργός ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας πως «Εάν κάποιος σκέφτεται να μας προτείνει μηχανισμούς προστασίας που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν τότε το λέω καθαρά μην ενοχλείστε, μπορείτε να τους κρατήστε γιατί η Ιταλία δεν τους έχει ανάγκη».

Μετά τα πράγματα έλαβαν τη συνήθη, για την Ε.Ε., τροπή. Μετά από έξι ώρες τηλεσυνεδρίασης κατατέθηκε μία συμβιβαστική πρόταση σύμφωνα με την οποία σε 15 μέρες θα κατατεθεί άλλη πρόταση από τους ΥΠΟΙΚ, δηλαδή από το γνωστό μας Eurogroup.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι συσχετισμοί εντός του Eurogroup είναι ακόμη πιο αρνητικοί για τα κράτη εκείνα που ζητούν την έκδοση ευρωομολόγου. Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δεν κρύβουν την απαισιοδοξία τους για την επίτευξη συμφωνίας αλλά και για τον κίνδυνο η όποια λύση, προϊόν συμβιβασμών, να είναι κατώτερη των περιστάσεων και των αναγκών.

Ωστόσο με την απαίτηση ομοφωνίας, όπως όλα εντός της Ε.Ε., είναι μαξιμαλισμός για κάποιους η επιμονή στο ευρωομόλογο. Για κάποιους άλλους η πανδημία του Covid-19 και οι οικονομική κρίση που θα τη διαδεχθεί θα είναι τόσο πρωτόγνωρη που θα πείσει ακόμη και τον Γερμανικό ορθολογισμό – ορντολιπεραλισμό.

Όλοι πάντως επισημαίνουν ότι το καταστατικό του ESM απαιτεί Μνημόνιο για όποια χώρα δανειστεί από αυτόν ενώ τα ομόλογά του είναι «συνθετικά» αφού τα εγγυάται κάθε κράτος – μέλος χωριστά με το δικό του επιτόκιο και από τη στιγμή που ένα κράτος – μέλος γίνεται δανειολήπτης το δικό του μέρος χρέους μεταφέρεται στις υπόλοιπες χώρες αυξάνοντας το επιτόκιό τους και φέρνοντας την επόμενη επιρρεπή χώρα πιο κοντά στο σημείο να πρέπει κι εκείνη να δανειστεί από τον ΕΣΜ.

Υπ αυτές τις συνθήκες μόνο η ΕΚΤ είναι εκείνη που μπορεί να εκδώσει ένα «coronabonds», λένε οι περισσότεροι Ευρωπαίοι αρθρογράφοι και αναλυτές. Και τόσο ο Μάριο Ντράγκι όσο και η Κριστίν Λαγκάρντ μοιάζουν και είναι θετικοί απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο.

Σε κάθε περίπτωση Ευρωπαίοι αξιωματούχοι σημειώνουν ότι αυτήν τη στιγμή που μιλάμε δεν θα πρέπει κανείς να είναι αισιόδοξος ότι σε 15 ημέρες από σήμερα θα βρεθεί λύση. Ωστόσο η πανδημία και τα δεδομένα της που αλλάζουν από μέρα σε μέρα είναι ένας αστάθμητος παράγοντας που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω.

Πηγή: documentonews.gr