Άμα τεκμαίρεται…

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ένα νεό φρούτο οικοδομεί τον νομικό μας πολιτισμό.Είναι το φρούτο του «τεκμαίρεται».Έχουν γεμίσει τα νομοσχέδια με άρθρα στα οποία η δράση διάφορων παραγόντων που σχετίζονται με την εφαρμογή της Οικονομικής πολιτικής στη χώρα τα τελευταία τρία χρόνια, «τεκμαίρεται» ότι υπηρετεί το Δημόσιο συμφέρον.Με λίγα λόγια,αυτή η ακροβατική σχεδόν χρήση της λέξης,δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αμνηστεύει όσους μπήκαν στην υπηρεσία αυτής της πολιτικής
Το νέο «τεκμαίρεται» αφορά όσους υπηρετούν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας,οι οποίοι στο Πολυνομοσχέδιο απαλλάσονται από κάθε αστική ή ποινική ευθύνη για ό,τι έχουν κάνει.Το ίδιο ίσχυσε για την Τράπεζα της Ελλάδος και λίγο πριν για τους χειρισμούς στο θέμα της Proton Bank. Εκεί ο ευέλικτος νομοθετικά Βενιζέλος,είχε αποφασίσει να δώσει 100 εκατομμύρια στην Τράπεζα.Το Γενικός Λογιστήριο του Κράτους τον ενημέρωσε πως αυτό ήταν παράνομο.Ο Βενιζέλος όχι μόνο έδωσε τα 100 εκατομμύρια αλλά έκανε και ένα νόμο που τον απαλλάσει από τις ποινικές ευθύνες.
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως μπήκαμε σε έναν νέο νομικό πολιτισμό,όπου οι νόμοι ακυρώνονται,οι ευθύνες δεν μπορούν να αποδοθούν ακόμη κι αν αποδειχθούν τα χειρότερα. Το πολιτικό ερώτημα είναι γιατί μια κυβερνητική εξουσία,χρειάζεται να αυτοαμνηστευθεί την ώρα που κάνει το καλό για τη χώρα.Και το νομικό ερώτημα είναι ως πού άραγε θα «θεσμοθετηθεί» αυτή η ατιμωρισία;Γιατί διαμορφώνεται ειδικό νομικό πλαίσιο,μόνο και μόνο για να μην έχουν ισχύ οι νόμοι;
Σε αυτό το πλιάτσικο που γίνεται στη χώρα,διάφοροι τύποι που ως κυλιόμενη σκάλα πέρασαν από κυβερνητικές θέσεις ή θέσεις οργανισμών υπηρετώντας όχι απλώς πολιτική αλλά συμφέροντα όπως είναι πια εμφανές,δεν θ εξεταστούν καν από τους φυσικούς δικαστές για το αν έχουν διαπράξει εγκλήματα
Είναι προφανές πως η εφευρετικότητα του Ευάγγελου Βενιζέλου,η οποία χαρακτηρίζεται προκλητική στους νόμους που έφτιαξε για την προστασία των υπουργών,δεν αντιμετωπίζεται ως κάτι που πρέπει να αλλάξει,αλλά ως κάτι που πρέπει να επεκταθεί.Και αυτό πια τεκμαίρεται