Πρώτα γιατί είναι το ασφαλέστερο μεταφορικό μέσον. Αυτό, τουλάχιστον, αποκαλύπτουν οι διεθνείς στατιστικές για τα τρένα.
Και σε αυτό συνηγορεί και η λογική. Αφού η κίνηση σε ράγες περιορίζει την πιθανότητα ατυχήματος μόνο στην ακραία περίπτωση αντίθετης κίνησης τρένου στην ίδια γραμμή. Η οποία όμως κι αυτή η μικρή πιθανότητα μετωπικής σύγκρουσης, στον πολιτισμένο κόσμο έχει σχεδόν μηδενιστεί.
Αφενός με τις διπλές σιδηροδρομικές γραμμές που έχουν πλέον αποκατασταθεί παντού και αποκλείουν την κίνηση δύο τρένων στην ίδια γραμμή.
Και αφετέρου με τα σύγχρονα εργαλεία της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών, όπως είναι η τηλεδιοίκηση, οι αυτοματισμοί και η φωτοσήμανση, που εξασφαλίζουν τη διαρκή επικοινωνία των μηχανοδηγών με τα σταθμαρχεία και με τα κέντρα ελέγχου, αλλά και την ενδοεπικοινωνία μεταξύ τους.
Ο δεύτερος λόγος για την προτίμηση πολλών από εμάς στο τρένο είναι γιατί το ταξίδι είναι άνετο, φτηνό και γρήγορο. Πίνεις τον καφέ σου, διαβάζεις την εφημερίδα σου ή το λαπ τοπ σου ή ακόμη και γράφεις στον υπολογιστή σου, ενώ ταξιδεύεις με πολύ φτηνότερο εισιτήριο από το αεροπλάνο.
Και βέβαια, όποτε κοιτάς έξω από το παράθυρο, η θέα της φύσης που αφήνεις πίσω σου δεν σου επιτρέπει να βαρεθείς.
Και τέλος το τρένο είναι προτιμότερο γιατί είναι το αποδοτικότερο ενεργειακά και το φιλικότερο περιβαλλοντικά μέσον. Το οποίο, εκτός των άλλων, συμβάλλει και στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Αφού ένα βαγόνι ενός σιδηροδρόμου ή και ενός Μετρό, αντικαθιστά δεκάδες ή και εκατοντάδες ΙΧ αυτοκίνητα. Τα οποία, αν κυκλοφορούσαν, θα επιβάρυναν και το κυκλοφοριακό πρόβλημα στους δρόμους, αλλά και τη ρύπανση της ατμόσφαιρας, με την εκπομπή των επικίνδυνων θερμοκηπικών αερίων.
Με αυτές τι σκέψεις, το περασμένο Σαββατοκύριακο ξεπέρασα τους φόβους μου μετά το τραγικό, όσο και μοναδικό στον κόσμο δυστύχημα των Τεμπών και πήρα το τρένο με επιστροφή για το ταξίδι μου στην Αθήνα.
Στις φίλες και στους φίλους που με ρωτούσαν για το… θάρρος μου, απαντούσα πρώτα ότι στατιστικά, σύμφωνα με τις διεθνείς έρευνες, τέτοια δυστυχήματα συμβαίνουν εξαιρετικά σπάνια.
Δεύτερον, τους έλεγα, τόσα χρόνια πριν το 2018, που δεν είχαμε διπλή σιδηροδρομική γραμμή στο ταξίδι Θεσσαλονίκης – Αθήνας, δεν έγινε ποτέ μετωπική σύγκρουση. Τώρα που έχουμε διπλή γραμμή θα γίνει;
Και τρίτον, ισχυριζόμουν καλόπιστα ότι το πάθημα των Τεμπών δεν μπορεί, θα έγινε μάθημα στους υπεύθυνους. Και άρα θα διόρθωσαν τα τραγικά σφάλματα και τις ελλείψεις που οδήγησαν στο δυστύχημα στα Τέμπη.
Θα προσέλαβαν, δηλαδή, επαρκές και κατάλληλο προσωπικό για τα σταθμαρχεία, θα αποκατέστησαν τις βλάβες στην τηλεδιοίκηση και τη φωτοσήμανση στους σταθμούς και τη διαδρομή και θα ολοκλήρωσαν, επιτέλους, την περίφημη σύμβαση που κωλυσιεργούσαν να εφαρμόσουν, αφήνοντας τον σιδηρόδρομο χωρίς σύγχρονα συστήματα αυτοματισμών και τηλεπικοινωνίας για χρόνια.
Δεν πέρασε μια βδομάδα και διαπίστωσα με θλίψη και ανησυχία ότι έπεσα έξω και στα τρία επιχειρήματα που χρησιμοποίησα για να υποστηρίξω την επιλογή μου να ταξιδέψω με το τρένο.
Ούτε τα σιδηροδρομικά δυστυχήματα είναι τόσο σπάνια στην Ελλάδα, όσο είναι στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ούτε παντού, σε όλες τις διαδρομές, έχει αποκατασταθεί διπλή γραμμή.
Ούτε, όμως, οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι πήραν κανένα μάθημα μετά τα Τέμπη.
Η ίδια ανευθυνότητα για το κορυφαίο ζήτημα της ασφάλειας των μεταφορών που υπήρχε πριν τον Φεβρουάριο του 2023, η ίδια ακριβώς εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα.
Αφού το δυστύχημα στον προαστιακό στην Αθήνα που αποφεύχθηκε την Παρασκευή την τελευταία στιγμή, με τις δύο αντίθετα κινούμενες αμαξοστοιχίες στην ίδια γραμμή να αποφεύγουν το δυστύχημα με πρωτοβουλία των μηχανοδηγών τους, έχοντας σταματήσει την πορεία τους την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή σε απόσταση μόλις 700 – 800 μέτρων η μία από την άλλη, έδειξε για μια ακόμη φορά ότι όσοι ταξιδεύουμε το τρένο, μάλλον ζούμε από τύχη.
Αλλά και η σύγκρουση της πλήρους επιβατών αμαξοστοιχίας Αφιδνών – Χαλκίδας με πεσμένο δένδρο την ίδια μέρα με διέψευσε ακόμη μια φορά, επιβεβαιώνοντας ότι όποιος στην Ελλάδα δεν εμπιστεύεται τα τρένα, δεν έχει άδικο.
Στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης, στη… μακρινή Ελλάδα της κυβέρνησης των Τεμπών ούτε αυτοματισμοί λειτουργούν, ούτε τηλεδιοίκηση και φωτοσήμανση υπάρχει παντού στους σιδηροδρόμους.
Κι ακόμη, η διπλή γραμμή είτε δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί σε όλη τη σιδηροδρομική διαδρομή, είτε και βρίσκεται σε προσωρινή αναστολή λόγω επισκευών, όπως συμβαίνει στο κομμάτι της διαδρομής Δομοκού – Λάρισας.
Με αποτέλεσμα να έχουμε γυρίσει δεκαετίες πριν, τότε που η ασφάλεια των επιβατών επαφίονταν στον… πατριωτισμό των μηχανοδηγών.
Τα δυο αυτά περιστατικά που συνέβησαν την ίδια μέρα σε δυο πλήρεις επιβατών αμαξοστοιχίες αποτελούν την καλύτερη απόδειξη ότι στη σημερινή Ελλάδα το «πάμε κι όπου βγει» έχει γίνει δεύτερη φύση για τους σιδηροδρόμους.
Για τις φυσικές καταστροφές που φέρνει η κλιματική κρίση δεν φταίει ποτέ το κράτος που αφήνει τη χώρα ανοχύρωτη απέναντι σε έναν προαναγγελθέντα κίνδυνο. Φταίνε πάντα οι πολίτες που δεν προστατεύονται ,σε ατομικό επίπεδο, ο καθένας.
Για την ακρίβεια που γονατίζει τους Έλληνες με τριπλάσιου και τετραπλάσιου κόστους ρεύμα και προϊόντα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη δεν φταίει η κυβέρνηση, που μόνο αυτή στην ΕΕ επιστρατεύει το μεσαιωνικό δόγμα της αυτορρύθμισης των αγορών, αφήνοντας τις τιμές στο έλεος των καρτέλ των κερδοσκόπων. Φταίει ο πόλεμος στην Ουκρανία, η διεθνής ενεργειακή κρίση και άλλα… εξωγενή δαιμόνια.
Που ισχύουν, όμως, μόνο για την Ελλάδα και όχι για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Όσο για τα δυστυχήματα στον σιδηρόδρομο δεν φταίνε ποτέ οι πολιτικά υπεύθυνοι. Οι οποίοι, μάλιστα, διαβεβαιώνουν ότι τα τρένα είναι ασφαλή, κατηγορώντας αυτούς που ανησυχούν,.
Ούτε φταίνε οι υπεύθυνοι του ΟΣΕ και της Ιταλικής εταιρείας που λειτουργεί τα τρένα.
Φταίνε πάντα οι σταθμάρχες και οι μηχανοδηγοί.
Λες και οι υποδομές και η λειτουργία των τρένων, οι μελέτες των συστημάτων ασφαλείας και οι προμήθειες των ηλεκτρονικών συστημάτων και των αυτοματισμών, εκτελούνται από σταθμάρχες και μηχανοδηγούς.
Μετά από αυτά, έχουμε άδικο οι Θεσσαλονικείς που ανησυχούμε για την ασφαλή λειτουργία του Μετρό στο τέλος Νοεμβρίου;
Όταν η κυβέρνηση των Τεμπών, αφού καθυστέρησε με την απόφασή της το 2019 να αλλάξει τον σχεδιασμό του έργου, αναβάλλοντας την ολοκλήρωσή του για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, αφού κατέστρεψε το μοναδικό μνημείο πολιτισμού που βρέθηκε στον σταθμό Βενιζέλου και αφού έδωσε στους εργολάβους 100 εκατομμύρια ευρώ για αποζημιώσεις εξ αιτίας της καθυστέρησης που η ίδια προκάλεσε, έρχεται τώρα να υποσχεθεί όχι την ασφαλή εμπορική λειτουργία του έργου, ως όφειλε, αλλά την… παράδοσή του στους πολίτες.
Έχουμε άδικο, λοιπόν, που ζητούμε από την εταιρεία στην οποία εκχωρήθηκε η λειτουργία του Μετρό να διαβεβαιώσει υπεύθυνα τους πολίτες ότι τα δοκιμαστικά δρομολόγια που προβλέπονται από τους κώδικες ασφαλείας θα έχουν ολοκληρωθεί στο τέλος του Νοεμβρίου και ότι το Μετρό θα λειτουργήσει με πλήρη ασφάλεια, όπως προβλέπουν οι διεθνείς κανονισμοί;
Γιατί κάτι ακούγεται ότι το Μετρό θα λειτουργεί τη μέρα μεταφέροντας επιβάτες, αλλά τις νύχτες θα συνεχίσει να εκτελεί δοκιμαστικά δρομολόγια…
Που σημαίνει ότι το έργο θα παραδοθεί μεν στους πολίτες, χωρίς όμως να πληρούνται οι προδιαγραφές ασφαλείας που προβλέπουν οι διεθνείς κανονισμοί για τη λειτουργία τέτοιων μεγάλων έργων.
Επειδή λοιπόν εμάς, τους πολίτες και μελλοντικούς επιβάτες του Μετρό, δεν μας ενδιαφέρει ποιος θα φταίει αν συμβεί το κακό, ούτε και εμπιστευόμαστε πια την κυβέρνηση των Τεμπών, ζητούμε από τη λειτουργό εταιρεία να μας διαβεβαιώσει ότι στο τέλος Νοεμβρίου όλα θα λειτουργούν με ασφάλεια, σύμφωνα με τις διεθνείς προδιαγραφές και τους κανονισμούς.
Και αν πράγματι, η λειτουργός εταιρεία αναλάβει τις ευθύνες της και μας διαβεβαιώσει υπεύθυνα για την ασφάλεια του Μετρό, εμείς, οι οπαδοί των Μέσων Σταθερής Τροχιάς, πάλι θα νικήσουμε τους φόβους μας και πάλι πρώτοι θα εμπιστευτούμε το Μετρό της Θεσσαλονίκης, όποτε αυτό παραδοθεί σε ασφαλή λειτουργία.
Πηγή: Tvxs
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
