Συναναστρέφονται διάφορους μιντιάρχες και επιχειρηματίες που ονειρεύονται πως έρχονται καλύτερες μέρες. Και επειδή ποτέ οι καλύτερες μέρες δεν έρχονται για όλους, αλλά πολύ περισσότερο δεν τους ενδιέφερε και ποτέ να έρθουν για όλους, ονειρεύονται καλύτερες μέρες για την αφεντιά τους. Σε αυτό το όνειρο θα μπορούν να εισπράττουν, αλλά κυρίως δεν θα κινδυνεύουν από όλες αυτές τις διαδικασίες που μοιραία επικράτησαν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Φυσικά πρόκειται για ανήθικο πλεονέκτημα αφού δεν απολογείται ούτε σε πολιτική ηθική ούτε στους τύπους που κρατάνε έναν πολιτικό, τυπικά έστω, σε απόσταση από συμφέρονται και συναλλαγές. Επίσης δεν πρόκειται για παρεκτροπή των στελεχών από τις αρχές του κόμματος και του αρχηγού. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δίνει και τον ρυθμό και την κατεύθυνση.
Αλλά ούτε αυτός παρεκτρέπεται στην πραγματικότητα από τις αρχές του κόμματος. Γιατί οι αρχές των «μένουμε Ευρώπη αλλά δεν χρειάζεται να το παρακάνουμε κιόλας» συνεχίζουν να έχουν στοιχεία κοτζαμπασισμού και συναλλαγής με τους ισχυρούς. Οταν έρθει η ώρα που πιάνονται με τη γίδα στην πλάτη (ενίοτε δε και με βόδι ολόκληρο), τότε σηκώνουν τη σημαία της αγοράς και της επιχειρηματικότητας, της ελευθερίας των επιλογών και του δικαιώματος στις κοινωνικές σχέσεις. Μόνο που το κάνουν τόσο άγαρμπα που δεν αφήνει περιθώρια για σκέψη πως κάποιος τους έχει αδικήσει.
Διαβάστε τη συνέχεια στο Documento