Η κατάθεση της Άννας Μαρία Παπαχαραλάμπους στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών αποτελεί προάγγελο των όσων θα ακουστούν στο δικαστήριο κατά τη διάρκεια της δικής του Πέτρου Φιλιππίδη.
«Μέσα στον χώρο του καμαρινιού, του οποίου κλειδιά διατηρούσε ο ίδιος στην κατοχή του καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της συνεργασίας μας, μπαινοβγαίνοντας χωρίς να χτυπά την πόρτα μου και ορισμένες φορές κλειδώνοντας την πόρτα πίσω όπως έμπαινε, ο καταγγελλόμενος προέβη επανειλημμένα σε σοβαρές πράξεις προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειάς μου και όχι μόνο, εκμεταλλευόμενος το νεαρό της ηλικίας μου -24 ετών-, την ανάγκη μου να εργαστώ και τον φόβο που μου είχε εμφυσήσει.
Πέραν τον εν λόγω πράξεων με τις οποίες προσέβαλε κατ’ εξακολούθηση την γενετήσια αξιοπρέπειά μου και μέσα στο πλαίσιο της νοσηρής επιθυμίας του να με μειώνει και να με ταπεινώνει συστηματικά με διάφορους τρόπους, αρκετές φορές εισέρχονταν στο καμαρίνι μου ενώ βρισκόμουν μέσα σε αυτό με κλειστή την πόρτα, κατέβαζε το παντελόνι του και ουρούσε επιδεικτικά στον νιπτήρα του καμαρινιού μου ο οποίος βρίσκονταν πίσω από εκεί που καθόμουν.
Κάθε φορά που υπήρχε δικός μου άνθρωπος στην παράσταση και στο έργο υπήρχε σκηνή με φιλί, εκείνος με φιλούσε με βία προκαλώντας αίσθημα απέχθειας στο κοινό. Όλο αυτό το αίσθημα επεδείκνυε και όταν ερχόταν ο πρώην σύντροφός μου να δει την παράσταση, πιάνοντάς με σε διάφορα σημεία του σώματός μου, δίνοντάς μου αυτά τα ανάρμοστα φιλιά.
Υπό αυτό το καθεστώς τρόμου και βίας έζησα καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν.
Επίσης, ο καταγγελλόμενος με παρενοχλούσε εκτός θεάτρου με διάφορους τρόπους, όπως παρακολουθώντας με και προκαλώντας μου έτσι μια συνεχή ανησυχία που έφτανε μερικές φορές στα όρια του τρόμου, αφού ειλικρινά δεν ήξερα ποια θα ήταν η επόμενή του κίνηση και φοβόμουν ότι είναι ικανός για τα πάντα, όπως μου είχε αποδείξει με τις πράξεις του.
Μόνο σε ελάχιστους φίλους μου είχα εκμυστηρευτεί κάποια από τα πιο σοβαρά και τραυματικά περιστατικά.
Ξεκίνησα να κάνω συστηματική χρήση αλκοόλ προκειμένου να ανταπεξέλθω σε όσα τραυματικά βίωνα. Ξεκινούσα να πίνω καθημερινά λίγες ώρες προτού πάω στο θέατρο ώστε να μπορώ όπως εσφαλμένα τότε νόμιζα, να διαχειριστώ με λιγότερο πόνο την κατάσταση που βίωνα».
