του Θανάση Καρτερού
Σκότος, ακόμα, πολύ σκότος, επ’ αυτών. Κι ας μιλάνε -τι ωραία η τεχνοκρατική αργκό- για «τεχνικές λεπτομέρειες». Σκότος για το τι θα κοπεί και από ποιους. Διότι, αυτό που θέλουν οι δανειστές είναι απλό: Αίμα. Κατά προτίμηση από συνταξιούχους, φτωχούς, και κατατρεγμένους. Να κατεβάσουν το αφορολόγητο. Να περικόψουν πάλι συντάξεις. Άμα καταφέρουν και κόψουν και καμιά γάζα από τα νοσοκομεία, τόσο το καλύτερο. Εκτός πια κι αν περιμένετε να έρθουν και να πιέσουν την κυβέρνηση να πάρει λεφτά από τους βαρόνους, να αυξήσει τον φόρο πολυτελείας, να πετσοκόψει τους «δικούς τους».
Και οι δικοί μας, η διαπραγματευτική ομάδα, η κυβέρνηση, ο Τσίπρας, τι θέλουν; Το ακριβώς αντίθετο από ό,τι οι δανειστές. Να κόψουν από κει που υπάρχει λίπος, και να δώσουν εκεί που υπάρχει πετσί και κόκκαλο. Εκείνοι όμως θα έρθουν κραδαίνοντας επί των κεφαλών μας τις φανερές θέσεις του ΣΕΒ και τις κρυφές του Κυριάκου και της ελιτ-είας του. Συνεπώς -γλαύκα εν Αθήναις, το ξέρω, αλλά πώς να μην το πεις;- οι δικοί μας πρέπει να είναι έτοιμοι. Από πού θα κόψουν. Και κυρίως, ποιες κοινωνικές ομάδες θα «αντισταθμίσουν». Στοχευμένα, συγκεκριμένα, εντελώς μετρήσιμα και εξηγήσιμα.
Μέχρι να δούμε αυτό το φως το αληθινό -από ποιους παίρνουν, σε ποιους δίνουν-, το όπλο παρά πόδα. Διότι την κυβέρνηση τη στηρίζουμε, τον Τσακαλώτο τον αγαπάμε, τον Μητσοτάκη τον γλεντάμε, αλλά πάνω από αγάπες και γλέντια υπάρχει μια κοινωνία που κουράστηκε ακόμα και να ελπίζει. Κι εδώ δεν χωράει κανένα ουδέτερο αποτέλεσμα. Αν αυτή η κατάσταση δεν αρχίσει να αλλάζει, αισθητά, συγκεκριμένα, αρχίζοντας από τους πιο αδύναμους, καλή αντάμωση στα αντισταθμιστικά…
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
