Ένα απειλητικό σημείωμα και ένα φάκελο με άσπρη σκόνη που διερευνούν οι ισραηλινές αρχές έλαβε πριν από λίγες ημέρες ο Ισραηλινός ιστορικός και καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, Σλόμο Σαντ, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Ισραηλινού Τύπου. Ο Σαντ, γνωστός για την αντισιωνιστική του στάση που αναδεικνύει μέσω των συγγραμάτων του, στο εν λόγω απειλητικό σημείωμα αναφερόταν ‘’ως εχθρός του Ισραήλ και Ναζιστής και για αυτό οι μέρες του είναι μετρημένες’’. Φημολογίες και υπόνοιες συνδέουν τις απειλές κατά της ζωής του με την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου ‘’The Invention of the Land of Israel’’ που θα κυκλοφορήσει στην Αγγλική γλώσσα το φθινόπωρο.
«Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, όταν είχε κυκλοφορήσει το προηγούμενό μου βιβλίο ‘’The Invention of the Jewish People’’, ήταν πολλοί λιγότεροι οι παράφρονες σε σχέση με σήμερα», δήλωσε ο Σαντ.
Ο Σαντ είναι για πολλούς μια αμφιλεγόμενη πνευματική προσωπικότητα, με πολλούς επικριτές και πολλούς θιασώτες της σχολής των «νέων ιστορικών», ένα ρεύμα που ασχολείται με την επαναδιαπραγμάτευση της ισραηλινής εθνικής ταυτότητας.
«Στο δικό μου μυαλό ένας μύθος που αφορά το μέλλον είναι καλύτερος από εσωστρεφείς μυθολογίες του παρελθόντος. Για τους Αμερικανούς, και εξίσου πλέον για τους Ευρωπαίους, αυτό που δικαιώνει την ύπαρξη ενός έθνους είναι μια υπόσχεση ότι στο μέλλον θα είναι μια ανοιχτή, προοδευτική, ακμάζουσα κοινωνία. Τα υλικά για ένα ισραηλινό κράτος υπάρχουν, αλλά χρειάζεται, π.χ., να προστεθούν κάποιες πανισραηλινές επέτειοι. Να ελαττωθεί ο αριθμός των εθνικών εορτών και να προστεθούν ημέρες που θα υμνούν το μέλλον. Να προστεθεί μια ημέρα μνήμης για τη Νάκμπα (που σημαίνει “καταστροφή” και είναι ο παλαιστινιακός όρος για αυτό που συνέβη όταν ιδρύθηκε το Ισραήλ) ανάμεσα στην Ημέρα Μνήμης και στην Ημέρα Ανεξαρτησίας».
Για τον ίδιο, στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ εβραϊκός λαός, μόνο εβραϊκή θρησκεία, ούτε και συνέβη ποτέ κάποια εξορία που να δικαιολογεί την επιστροφή του λαού στο δικό του έδαφος, άποψη που επικαλούνται οι εβραίοι και βασίστηκαν για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Ο Σαντ υποστηρίζει ότι οι εβραίοι μετανάστευσαν με τη θέλησή τους και κάποιοι επέλεξαν να μείνουν στον νέο τόπο παραμονής όπου, αντίθετα με την καθιερωμένη άποψη, η εβραϊκή θρησκεία προσπάθησε να εξαπλωθεί με μεταστροφή μελών από άλλες θρησκείες στον εβραϊσμό. Ετσι εξηγούνται τα τόσα εκατομμύρια εβραίων σε όλον τον κόσμο.
Ένα χαρακτηριστικό άρθρο των θέσεων του Σαντ είχε δημοσιευτεί στην αγγλική έκδοση της εφημερίδας Le Μonde Diplomatique με ένα άρθρο με τίτλο Το Ισραήλ ηθελημένα ξεχνά την ιστορία του: «Εξήντα χρόνια μετά την ίδρυσή του το Ισραήλ αρνείται να δεχτεί ότι η ύπαρξή του θα έπρεπε να είναι για χάρη των υπηκόων του. Για το ένα τέταρτο σχεδόν του πληθυσμού, που δεν θεωρούνται εβραίοι, το κράτος νομικά δεν είναι δικό τους. Την ίδια ώρα το Ισραήλ παρουσιάζεται ως πατρίδα των εβραίων όλου του κόσμου, ακόμη και αν αυτοί δεν είναι πια κυνηγημένοι πρόσφυγες, αλλά πλήρεις και ισότιμοι πολίτες άλλων χωρών. Μια εθνοκρατική αντίληψη παγκοσμίως ευνοεί τον μύθο του αιώνιου κράτους που θα επανιδρυθεί στη γη των προγόνων του για να δικαιολογεί τις εσωτερικές διακρίσεις μεταξύ των υπηκόων του…».
