Έπειτα από πολλές ημέρες κινητοποιήσεων που ήταν άλλοτε επιτυχημένες και άλλοτε όχι, η απεργία των σιδηροδρομικών γίνεται τώρα διαρκείας και δημιουργεί τη μεγαλύτερη πρόκληση για τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν από την άνοδό του στην εξουσία τον Μάιο 2017.
Τα συνδικάτα της δημόσιας επιχείρησης σιδηροδρόμων SNCF διαμαρτύρονται για την κατάργηση των προσλήψεων με ειδικό καθεστώς, για τον τρόπο που ανοίγει ο τομέας στον ανταγωνισμό, καθώς και για τη μετατροπή της SNCF σε ανώνυμη εταιρεία, γεγονός που ανοίγει τον δρόμο για μια μελλοντική ιδιωτικοποίηση, πράγμα που αρνείται βέβαια η κυβέρνηση.
Το σχέδιο μεταρρύθμισης, σύμφωνα με τα συνδικάτα, «έχει στόχο να καταστρέψει τη δημόσια σιδηροδρομική υπηρεσία από καθαρό ιδεολογικό δογματισμό» ενώ παράλληλα «δεν θα λύσει το ζήτημα του χρέους ούτε αυτό των δυσλειτουργιών».
Η κινητοποίηση, η οποία προβλέπει 36 ημέρες απεργίας μέσα σε τρεις μήνες, ποντάρει στην κόπωση της κοινής γνώμης που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, εκτιμά προς το παρόν ότι η απεργία αυτή είναι αδικαιολόγητη, όμως, όπως ελπίζουν οι σιδηροδρομικοί, θα μπορούσε να μεταστραφεί, αν η κυβέρνηση συνεχίσει να επιδεικνύει την ίδια αδιαλλαξία.
Η διεύθυνση της SNCF προβλέπει μια πολύ σκληρή σύγκρουση. Αύριο αναμένει ότι θα κυκλοφορήσουν κατά μέσο όρο μία TGV (αμαξοστοιχία υψηλής ταχύτητας) στις οκτώ και ένα περιφερειακό τρένο στις πέντε. Μόνο η διεθνής κυκλοφορία θα αντιμετωπίσει κάποια προβλήματα, με τρία Eurostar στα τέσσερα και σχεδόν ομαλή κυκλοφορία στα Thalys που εκτελούν δρομολόγια προς το Βέλγιο.
Την ίδια στιγμή, κανένα τρένο δεν θα εκτελέσει δρομολόγια προς την Ισπανία, την Ιταλία ή την Ελβετία. Για τους 4,5 εκατομμύρια καθημερινούς ταξιδιώτες της SNCF, οι ερχόμενες εβδομάδες προαναγγέλλονται περίπλοκες.
Την ώρα που ξεκινάει το μπρα-ντε-φερ, η κυβέρνηση επιδεικνύει την αποφασιστικότητά της να εκσυγχρονίσει έναν τομέα που θα αντιμετωπίσει προσεχώς τον ανταγωνισμό, υπενθυμίζοντας πως «το να κινηθεί ένα τρένο στη Γαλλία κοστίζει 30% πιο ακριβά απ’ ό,τι αλλού».
«Κανένας δεν μπορεί να καταλάβει γιατί τα συνδικάτα των σιδηροδρομικών αρχίζουν μια μακρά και τιμωρητική απεργία την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται σε διάλογο», δήλωσε η υπουργός Μεταφορών Ελιζαμπέτ Μπορν.
Ο πρόεδρος Μακρόν, ο οποίος έχει δεσμευθεί να «μεταμορφώσει τη Γαλλία σε βάθος», έχει στοιχηματίσει σ’ αυτό το εμβληματικό θέμα, στο οποίο πολλές κυβερνήσεις έχουν κάνει πίσω στο παρελθόν, ιδιαίτερα αυτή της δεξιάς το 1995, όταν μια μαζική απεργία είχε παραλύσει τη χώρα για εβδομάδες.
Ο αρχηγός του κράτους έχει τόσο καταγγείλει την ακινησία και τον φόβο για μεταρρυθμίσεις των προκατόχων του, ώστε δύσκολα μπορεί τώρα να υπεκφύγει χωρίς να διακινδυνεύσει μεγάλη πολιτική ζημιά.
Για τα συνδικάτα επίσης, το ραντεβού έχει κρίσιμη σημασία για να μπορούν να ελπίζουν ότι στο μέλλον θα μετράει η γνώμη τους σε άλλα μεταρρυθμιστικά προγράμματα που έχουν στόχο κυρίως τους δημόσιους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους.
Ο Φιλίπ Μαρτινέ, ο επικεφαλής του μεγαλύτερου γαλλικού συνδικάτου, της CGT, καλεί ως εκ τούτου σε «σύγκλιση των μαχών», την ώρα που η δυσαρέσκεια υποβόσκει και στους συνταξιούχους, τους φοιτητές ή ακόμη τους οδοκαθαριστές και τους εργαζομένους στον ενεργειακό τομέα, που απεργούν επίσης αύριο Τρίτη.
Το ίδιο και στον ιδιωτικό τομέα, όπως στην Air France, όπου η σύγκρουση συνεχίζεται. Αύριο οι οργανώσεις προσωπικού της εταιρείας απεργούν για τέταρτη φορά σε λίγο περισσότερο από έναν μήνα για να ζητήσουν γενική αύξηση των μισθών κατά 6%.
Τρεις άλλες απεργίες προβλέπεται να πραγματοποιηθούν στις 7, 10 και 11 Απριλίου. Η κινητοποίηση αυτή δεν έχει άμεση σχέση με τις μεταρρυθμίσεις του Μακρόν. Όμως αυξάνοντας τις τάξεις των δυσαρεστημένων, συμβάλλει στην άσκηση πίεσης στην κυβέρνηση.
«Η Γαλλία είναι κουρασμένη. Ποιος θα την κουράσει περισσότερο; Μια συνδικαλιστική οργάνωση που επιμένει πεισματικά να κρατάει τα παλιά της οχυρά; Ή η προεδρική βούληση να γυρίσει οριστικά τη σελίδα;», αναρωτιέται στο κύριο άρθρο της η περιφερειακή εφημερίδα Sud-Ouest.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
