Αποτελέσματα και μαθήματα από το Eurogroup

Του Χρίστου Χριστοφίδη

Υπάρχει ένα αξίωμα, όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στην ίδια τη ζωή: όποιος διεκδικεί μπορεί να κερδίσει. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι αν δεν διεκδικήσεις δεν πρόκειται να κερδίσεις τίποτε.  

Το αξίωμα αυτό βρίσκει την εφαρμογή του και στην πρόσφατη διεκδίκηση της Ελλάδας και του ελληνικού λαού για αναστροφή των πολιτικών της καταστροφικής λιτότητας στη χώρα τους. Από ψες ακούμε αναλύσεις οι οποίες κινούνται από την εκτίμηση ενός θριάμβου, μέχρι την εκτίμηση της απόλυτης αποτυχίας. Καμιά τέτοια εκτίμηση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αυτό που αληθεύει είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε, σε αντίθεση με κάθε άλλη μνημονιακή κυβέρνηση στην Ευρώπη, να ταράξει τα νερά και να επιτύχει κάποιες έστω αλλαγές. 

Το πολιτικό πλαίσιο της διαπραγμάτευσης 

Κυρίως η Γερμανία, αλλά και χώρες σε τυπικό ή άτυπο πρόγραμμα όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, είχαν μια κάθετη στάση, η οποία συνοψιζόταν στο ότι δεν υπάρχει τίποτα προς συζήτηση, υπάρχει πρόγραμμα, υπάρχουν όροι και απλά θα πρέπει να υλοποιηθούν. Από την άλλη πλευρά η ελληνική κυβέρνηση ζητούσε αλλαγές. Πολιτικοποίησε και διεθνοποίησε το ζήτημα και πέτυχε να ανοίξει η συζήτηση. Στο κρίσιμο ερώτημα εάν μπορεί κάτι να αλλάξει, υπήρξε απάντηση. Ναι, μπορεί να αλλάξει, φτάνει να υπάρχει σωστή πολιτική εκτίμηση, συμπόρευση συμφερόντων και βέβαια διεκδίκηση. Η ελληνική κυβέρνηση πέτυχε να κάνει ένα βήμα μπροστά σε σχέση με αυτά που είχαν πετύχει η οι προκάτοχοί της και ήθελαν να επιβάλουν οι «εταίροι» της. 

Αποτέλεσμα 

Πολλοί, είτε από εκδικητικότητα και προσπάθεια αυτοδικαίωσης, άλλοι καλόβουλα γιατί ανέμεναν περισσότερα, σημειώνουν ότι η συμφωνία δεν ανταποκρίνεται στα όσα προεκλογικά ακούστηκαν στην Ελλάδα. Μπορεί να έχουν δίκαιο. Αυτά θα κριθούν σε βάθος τετραετίας. Έγινε όμως το πρώτο βήμα. Η λογική του τίποτα δεν αλλάζει, η λογική του «σκάσε και εφάρμοζε», δέχτηκε ένα πλήγμα. 

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, αναγνωρίζοντας ότι η Δανειακή Σύμβαση παραμένει σε ισχύ με ότι αυτό συνεπάγεται, οφείλουμε να σημειώσουμε που συνίσταται το «ένα βήμα μπροστά» που πέτυχε η Ελλάδα:  

Η Ελλάδα πέτυχε πολιτικό διάλογο με τους θεσμούς και τους εταίρους αποφεύγοντας την εξευτελιστική για τη δημοκρατία διαβούλευση με τους εντολοδόχους, τεχνοκράτες της Τρόικας. Σε μια πολιτική διαπραγμάτευση πάντα μπορείς να επιτύχεις περισσότερα  
Κερδήθηκε χρόνος και αποφεύχθηκε «το πιστόλι στον κρόταφο» για το ορόσημο της 28ης Φεβρουαρίου 
Κερδήθηκε το δικαίωμα μια χώρας, εντός των δημοσιονομικών στόχων που τίθενται, να αποφασίζει για τα μέτρα που θα λαμβάνει ούτως ώστε να επιτυγχάνονται αυτοί οι στόχοι.
Κερδήθηκε ευελιξία στο ποσοστό των πρωτογενών πλεονασμάτων που απαιτούνται, που η μικρή ή μεγάλη μείωσή τους, θα σημαίνει δισεκατομμύρια σε κοινωνική πολιτική, αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και την πραγματική οικονομία.  
Αποφεύχθηκαν νέα υφεσιακά μέτρα, όπως αυτά που περιλαμβάνονταν στο γνωστό «μέιλ Χαρδούβελη», με περικοπές συντάξεων και αύξηση του ΦΠΑ. 

Αυτή είναι η γενική εικόνα. Άλλωστε αυτή η πρώτη εκτίμηση δεν φιλοδοξεί να είναι εξαντλητική αλλά να δώσει τη μεγάλη εικόνα. 

Κύπρος- Ελλάδα, καμία σχέση 

Μοιραία ο παραλληλισμός με τις δύσκολες εκείνες μέρες του Μαρτίου του 2013 πρέπει να γίνει. Η δική μας κυβέρνηση «με το πιστόλι στον κρόταφο» δέχτηκε κούρεμα καταθέσεων, ξεπούλημα των υποκαταστημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα και στην πορεία αχρείαστες και εθνικά ζημιογόνες ιδιωτικοποιήσεις, εκποιήσεις και σωρεία άλλων αντιλαϊκών μέτρων. Δεν διεκδίκησε προς όφελος του Κυπριακού λαού αλλά υπέκυψε σε πιέσεις.  

Εμείς θα επιμείνουμε: με σεβασμό πάντοτε στη δημοκρατική διαδικασία και το διάλογο, με αγώνα και διεκδίκηση, είναι δυνατό η κάθε κυβέρνηση, αν πραγματικά το θέλει, να διεκδικήσει μέσω διαπραγμάτευσης και να κερδίσει προς όφελος του λαού της. Τα χτεσινά γεγονότα αποτελούν την καλύτερη απόδειξη. Το Μάρτιο του 2013 και εμείς είχαμε δυνατότητες. Δυστυχώς δεν διεκδικήσαμε. Απλώς ενδώσαμε. Ξεπουλώντας τα υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα, η κυβέρνηση έδωσε αμαχητί το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό μας χαρτί και φρόντισε η κρίση από συστημική να παραμείνει μόνο κυπριακή. Έστω και σήμερα, η κυβέρνηση Αναστασιάδη – Συναγερμού, ας πάρει τα μηνύματα. 

Δυστυχώς ακόμα και σήμερα ο Υπουργός Οικονομικών της Κυπριακής Δημοκρατίας δηλώνει με πάσα σοβαρότητα «ότι δεν κατάλαβε το αίτημα της Ελλάδας», λειτουργεί σαν Σόιμπλε, και μεταφέρει απλά τις απειλές και τις διαταγές της Τρόικα για το κρίσιμο ζήτημα των εκποιήσεων. 

Η Ευρώπη και η συνέχεια… 

Η συνέχεια θα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Αρχής γενομένης από τη Δευτέρα. Μιλήσαμε για ένα πρώτο βήμα. Το πρώτο βήμα μιας μακράς πορείας εάν η Ελλάδα θέλει να βγει από τα αδιέξοδα. 

Σε αυτή την πορεία η μεγαλύτερη απογοήτευση είναι η αποκάλυψη της πραγματικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, της «Ευρώπης» που άλλη καλλιεργήθηκε ως ιδεολόγημα και στην Κύπρο και παντού και άλλη βιώνουμε. Αν αυτό το μόρφωμα δεν αλλάξει ουσιαστικά, πολύ φοβούμαι ότι λίγα θα αλλάξουν στη μοίρα των λαών της Ευρώπης. Ας είναι αυτό το πρώτο βήμα και ένα βήμα για μια άλλη Ευρώπη, την Ευρώπη των λαών.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr