Ω ναι, ξέρω καλά πώς δεν χρειάζεται καράβι για να ναυαγήσεις, πώς δεν χρειάζεται ωκεανός για να πνιγείς.
Υπάρχουνε πολλοί πού ναυάγησαν μέσα στο κοστούμι τους, μες στη βαθιά τους πολυθρόνα, πολλοί πού για πάντα τούς σκέπασε το πουπουλένιο πάπλωμά τους.
Πλήθος αμέτρητο πνίγηκαν μέσα στη σούπα τους, σ ένα κουπάκι του καφέ, σ΄ ένα κουτάλι του γλυκού… Ας είναι γλυκός ο ύπνος τους εκεί βαθιά που κοιμούνται, ας είναι γλυκός κι ανόνειρος.
Κι ας είναι ελαφρύ το νοικοκυριό που τους σκεπάζει.