Είναι τα καφέ-καφενεία-καφετέριες δημόσιος χώρος; Οι ταβέρνες; Τα μπαρ; Τα σκυλάδικα; Δικαίως, αυτοί οι χώροι, έχουν ταυτίσει τη λειτουργία τους με το κάπνισμα; Στο τελευταίο ερώτημα μπορώ να απαντήσω, όχι. Γιατί κανείς δεν διαμαρτύρεται για την απαγόρευση καπνίσματος στη θεατρική ή την κινηματογραφική αίθουσα; Δεν είναι χώροι, εξίσου με τους πρώτους, συνάθροισης και κοινωνικότητας; Κι αν σεβόμαστε (θυσιάζοντας το κάπνισμα) τη δουλειά των ηθοποιών στο σανίδι (ή στο πανί!), γιατί να μην κάνουμε το ίδιο για τους μουσικούς που παίζουν σε ένα κλαμπ; Λέγεται να δοθεί η δυνατότητα, η «ελευθερία», αυτής της απόφασης στους ιδιοκτήτες των χώρων. Μέχρι που όμως φτάνουν τα δικαιώματα ενός επαγγελματία στο χώρο που υποδέχεται πελάτες; Έχει δικαίωμα να αρνηθεί να εξυπηρετήσει κάποιον γιατί δεν του αρέσει η όψη του, το χρώμα του κ.λπ.; Νομίζω, όχι. Του αναγνωρίζουμε όμως το δικαίωμα να απαγορεύσει ο ίδιος το κάπνισμα στο χώρο του. Η απαγόρευση του κάθε ιδιοκτήτη ξεχωριστά δεν μας ενοχλεί; Για κάποιο λόγο δεν μας φαίνεται εξωφρενικό, καθώς όλοι (;) αναγνωρίζουμε ότι πρόκειται για μια συνήθεια που ενοχλεί όσους δεν την έχουν. Γιατί τότε δεν αναγνωρίζουμε στην πολιτεία το δικαίωμα μιας συνολικής απαγόρευσης, ούτως ώστε να αποφευχθούν περιπτώσεις ιδιοκτητών που ίσως ενδιαφερθούν για το κέρδος, μάλλον, παρά για την επί ίσοις όροις μεταχείριση των πελατών τους; Αν δεχθούμε αυτά, τότε η αντίδρασή μας στον αντικαπνιστικό νόμο δεν ισούται με στήριξη του νόμου του κέρδους, του νόμου του ισχυρού, δηλαδή του καπνιστή που πλειοψηφώντας πληρώνει και κερδίζει; Αν προσπεράσουμε την αντίφαση οργισμένων καλλιτεχνών που κάνουν επανάσταση υπέρ του…κεφαλαίου (και της πάρτης τους, αδιαφορώντας δημοκρατικότατα για τους άλλους), από πού αντλούμε την πεποίθηση ότι οι χώροι αυτοί είναι φτιαγμένοι για να τους απολαμβάνουνε μόνο καπνιστές; Α! μα γιατί έτσι μάθαμε! Έτσι τα βρήκαμε κι έτσι θα τ’ αφήσουμε. Και γιατί όχι; Τα «μαγαζιά» είναι άντρο των καπνιστών. Όπως τα βουνά και οι παραλίες είναι των οικοπεδοφάγων-καταπατητών-κτηματομεσιτών. Το κυνήγι, η κακοποίηση και οι φόνοι μεταναστών ανήκουν στη δικαιοδοσία της αστυνομίας και των χρυσαυγιτών. Η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος είναι αποκλειστικό προνόμιο των βουλευτών και των κομματικών κολλητών (τους). Αυτά είναι τα εθνικά χαρακτηριστικά που σμίλεψε ο χρόνος στο πρόσωπό μας και αν τα αλλάξουμε κινδυνεύουμε να απολέσουμε την ταυτότητά μας, την ψυχή μας. Δημόσιος χώρος στην Ελλάδα είναι ο χώρος που όλοι αγαπάμε…. να πετάμε τα σκουπίδια μας. Πολίτης είναι το κορόιδο που έκανε την τελευταία ειλικρινή φορολογική δήλωση. Μειοψηφίες είναι
αυτοί που μας ενοχλούνε, που μπαίνουν εμπόδιο στα «γούστα» μας. Ανθρώπινα δικαιώματα είναι τα πονηρά κόλπα των δυτικών για να μας αφελληνίσουνε. Και φασιστικό… είναι το αντικαπνιστικό νομοσχέδιο. Ευτυχώς όμως, «εμείς» δεν τσιμπήσαμε σ’ αυτές τις καινοφανείς έννοιες της τοπικής ιντελιγκέντσιας! Καμία αλλαγή δεν θα περάσει. Το κάπνισμα ήρθε και θα μείνει. Παφ-πουφ! Στα μούτρα σας… μειοψηφίες! Στα μούτρα σας…. «άλλοι»!
http://konteinermag.blogspot.com/
Στον Γιώργο Πεντάζο απαντά ο Θωμάς Κιάος
http://www.koutipandoras.gr/?p=2362
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
