Υπογραμμίζει ότι για την κυβέρνηση είναι ξεκάθαρος ο δρόμος που θα ακολουθήσει η χώρα «μέσα από ένα συνολικό εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και μακροχρόνιας βιωσιμότητας».
Η απόφαση του Eurogroup, διευκρινίζει ο αντιπρόεδρος, για την εκταμίευση των 10,3 δισ. ευρώ σε συνδυασμό με τον δεσμευτικό οδικό χάρτη για τη βιωσιμότητα του χρέους «μας επιτρέπει να θέσουμε στο επίκεντρο των προτεραιοτήτων τις επενδύσεις, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους». Κοινός στόχος, προσθέτει, είναι να κερδίσουμε βαθμούς αυτονομίας και ελευθερίας γιατί, σημειώνει, «το συγκεκριμένο μείγμα πολιτικής το οποίο εφαρμόζεται, συχνά διαμορφώνεται από την πίεση της ασφυκτικής εποπτείας».
Η ύφεση στη νέα φάση που πέρασε η χώρα θα αντιμετωπιστεί σε τέσσερις άξονες σημειώνει ο κ. Δραγασάκης:
– Οι ταμειακές ροές. Μέσα από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων 6,7 δισ. ευρώ και την καταβολή σημαντικού μέρους των οφειλών του δημοσίου σε ιδιώτες, εντός του έτους θα κατευθυνθούν 9- 11 δισ. ευρώ στην οικονομία.
– Οι αναμενόμενες αποφάσεις της ΕΚΤ και η μείωση των επιτοκίων θα συμβάλουν στην εκκίνηση της συζήτησης για πρόσβαση στις αγορές το 2017.
– Η θεσμοθέτηση της ενεργητικής διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων θα ελευθερώσει πόρους για πιστωτική επέκταση.
– Η εργαλειοθήκη της ανάπτυξης είναι μια δέσμη μέτρων την οποία έχει επεξεργαστεί η κυβέρνηση και θα την καταθέσει στη Βουλή.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης υπογραμμίζει ότι «το θέμα δεν είναι να κατοχυρώσουμε την ανοδική πορεία της χώρας μέσα από ένα συνολικό εθνικό σχέδιο, αλλά να υπερβούμε παγιδευτικά διλήμματα και αντιπαραθέσεις. Να δούμε τις νέες προκλήσεις που αναδεικνύονται και να οικοδομηθούν νέες συναινέσεις και κοινωνικές συμμαχίες. Για παράδειγμα, αναφέρει ότι σήμερα δεν υφίσταται δίλημμα ανάμεσα στο ευρωπαϊσμός ή αντιευρωπαϊσμός, ενώ για την επιχειρηματικότητα ο κ. Δραγασάκης επιμένει ότι η «παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας έχει ανάγκη αλλά και η κοινωνία απαιτεί μια νέα επιχειρηματικότητα, υπεύθυνη απέναντι στην κοινωνία, τους εργαζόμενους, το περιβάλλον και όχι μόνο απέναντι στους μετόχους και τα κέρδη τους».
Κεντρικό δίλημμα στη νέα φάση, καταλήγει, είναι αν θα προχωρήσουμε τολμηρά στη θεμελίωση ενός νέου υποδείγματος ή θα αναζητήσουμε λύσεις στη παλινόρθωση μορφών και πρακτικών του παρελθόντος.
