Αστυνομικοί στη Λέσβο απείλησαν Βρετανούς με απέλαση επειδή «δεν έμοιαζαν» Ευρωπαίοι

Σε μια σοβαρή καταγγελία προχωρά βρετανίδα κάτοικος της Λέσβου με αφορμή τη ραγδαία αύξηση της έντασης στο νησί μετά την πλήρη αποτυχία στη διαχείριση του προσφυγικού.

Η βρετανίδα κάτοικος καταγγέλλει ότι τόσο η ίδια, όσο και η οικογένειά της δέχτηκε έντονη λεκτική παρενόχληση από τις αρχές που δεν πίστευαν ότι είναι Βρετανίδα, ενώ την απείλησαν ότι θα τη στείλουν πίσω στη χώρα της.

Παρακάτω αναδημοσιεύουμε μεταφρασμένη την καταγγελία

«Η  ελληνική αστυνομία με σταμάτησε στο λιμάνι της Λέσβου για τα έγγραφά μου. Τους είπα ότι είμαι Βρετανίδα. Γέλασαν και μου είπαν να σταθώ με τους ομοίους μου, τους πρόσφυγες.

Μου είπαν να αφήσω τις τσάντες μου στο πάτωμα για να τις ελέγξουν τα σκυλιά. Ρώτησα γιατί με σταμάτησαν.
Μου είπαν να κλείσω το στόμα μου.

Ρώτησα αν έπρεπε να βάλω κάτω και την τσάντα με τα πράγματα του μωρού μου.
Μου είπαν να κλείσω το στόμα μου.

Ρώτησα αν μπορούσε να τις αφήσει ο άντρας μου επειδή το μωρό είχε κολλήσει πάνω μου. 
Μου είπαν να κλείσω το γαμημένο στόμα μου.

Οι 14 τσάντες μας ελέχθηκαν. Πέντε αστυνομικοί έλεγξαν όλα τα προσωπικά μας αντικείμενα. Διέλυσαν τα καλλυντικά μου. Έβγαλαν ένα ένα τα εσώρουχά μου, τα κρατούσαν ψηλά, μιλούσαν στα ελληνικά και γελούσαν. Έβγαλαν τις σερβιέτες μου και γελούσαν. Τα ξαναέχωσαν μέσα τόσο άσχημα που οι βαλίτσες δεν έκλειναν.

Έλεγξαν τα ρούχα του μωρού μου. Τα παιχνίδια του. Τις πάνες του. Τους ζήτησα να προσέχουν με τα παιχνίδια. Μου είπαν να κλείσω το στόμα μου αλλιώς θα με στείλουν από κει που ήρθα.

Ξανά, με ρώτησαν για την υπηκοότητά μου. Τους είπα ότι έχω βρετανικό διαβατήριο. Γέλασαν και μιμήθηκαν τη βρετανική προφορά μου. Με ρώτησαν από που είμαι πραγματικά. Τους είπα από τη Βρετανία.

Εκνευρίστηκαν πολύ και φώναξαν: Από που είναι οι γονείς σου; Είπα από το Ιράν.

Γέλασαν και είπαν ότι μοιάζω με Ιρανή, όχι με Βρετανίδα. Εξήγησα ότι δεν έχω έγγραφα από το Ιράν, μόνο από τη Βρετανία. Μου είπαν να σταματήσω να μιλάω. Μετά με ρώτησαν γιατί ο άντρας μου είναι Αφγανός.

Στο μεταξύ είχαν βγάλει τα παπούτσια του και είχαν ελέγξει όλα τα ρούχα του. Του φώναζαν επειδή η γυναίκα του δεν συνεργαζόταν και του έλεγαν να με κάνει να κλείσω το στόμα μου.

Θήλασα το μωρό μου σε ένα μικρό υπόστεγο που μας έβαλαν για να ηρεμήσει το μωρό. Κοίταζαν το στήθος μου, το έδειχναν και γελούσαν.

Αυτό έγινε πριν τρεις ημέρες. Δε θυμάμαι όλα όσα ειπώθηκαν, αλλά θα ήθελα να έχω ξεχάσει και αυτά που έγραψα παραπάνω. Έχουν περάσει τρεις ημέρες και ακόμη τρέμω όποτε το σκέφτομαι.

Οι ταυτότητές μας, η νόμιμη εργασία μας, το μωρό, τα λεφτά μας, τίποτα δεν είχε σημασία. Το χρώμα του δέρματός μας σήμαινε ότι έπρεπε να μας σταματήσουν και να μας παρενολχήσουν.

Ζω στην ευρώπη 22 από τα 30 χρόνια μου.