Με αφορμή το Athens Pride του οποίου οι εκδηλώσεις κορυφώνονται το Σάββατο (10/06), ο Αύγουστος Κορτώ προχώρησε σε μια συγκλονιστική ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook.
Ο γνωστός συγγραφέας κατέγραψε κάποια εσωτερικά ερωτήματα που ταλανίζουν πολλά από τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, αντιστρέφοντας, όμως, τους ρόλους, σαν να τα σκέφτεται κάποι@ που είναι στρέιτ.
Με τον τρόπο αυτό, ο Αύγουστος Κορτώ θέλησε να δείξει την αναγκαιότητα της ορατότητας, αλλά και του Φεστιβάλ Υπερηφάνειας, απαντώντας σε όσους αναρωτιούνται ακόμα γιατί οι άνθρωποι της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
“Το μόνο μεταδοτικό είναι η ευτυχία, η ανοιχτή καρδιά” καταλήγει στην ανάρτησή του, ενώ καλεί τον κόσμο να παρευρεθεί στο Athens Pride αύριο.
Η ανάρτηση του Αύγουστου Κορτώ:
“Θεέ μου, ελπίζω να μην ανακαλύψουν ποτέ οι γονείς μου ότι είμαι στρέιτ.
Αν πω στον κολλητό μου ότι είμαι στρέιτ, θα συνεχίσει να με κάνει παρέα, ή θα με ξεγράψει;
Θέλω να πάω σ’ ένα στρέιτ μπαρ, αλλά φοβάμαι μη με πάρει κάνα μάτι.
Στη δουλειά, ευτυχώς, κανείς δεν υποψιάζεται ότι είμαι στρέιτ – έχω μάθει να το κρύβω, άλλωστε.
Ελπίζω να μη δείχνω πολύ στρέιτ απόψε, και φάω κάνα βρομόξυλο.
Θα βρω ποτέ κοπέλα, ή η ευτυχία δεν είναι για τους στρέιτ;
Μήπως μπορώ να αλλάξω, αν προσπαθήσω, για να μη νιώθω τόσο μόνος; Όμως δεν διάλεξα να γίνω στρέιτ, έτσι είμαι.
Να βγω απ’ την ντουλάπα, να πω δημόσια ότι είμαι στρέιτ; Γιατί; Για να με βρίζουν και με καταριούνται άγνωστοι;
Μπορεί να μην είμαι ευτυχισμένος στη σχέση μου, μπορεί να λέω ψέματα στον εαυτό μου – κι όχι μόνο – αλλά τουλάχιστον γλίτωσα την υστερία των δικών μου. Ο έρωτας δεν είναι το παν. Έχει την αξία του, το να είσαι νορμάλ.
Καμιά φορά σκέφτομαι πως θα ‘θελα να γίνω πατέρας, αλλά είναι τρομερά δύσκολο. Και φαντάζεσαι αύριο-μεθαύριο να κράζουν το παιδί μου επειδή ο πατέρας του είναι στρέιτ;
Παρέλαση Περηφάνιας αύριο. Τους ζηλεύω, ψέματα δεν θα πω, αλλά με τόση έκθεση, σου βγαίνει η ρετσινιά του στρέιτ ακαριαία.
Κατάλαβες τώρα; Κατάλαβες γιατί συνεχίζουμε τον αγώνα; Ώστε η ιστορία που σου είπα, μια μέρα να ‘ναι παλιά και ξεχασμένη. Να μη χρειάζεται να γράφουμε πια ούτε λέξη.
Ο γκρεμός που νομίζεις ότι μας χωρίζει είναι μια σχεδόν αόρατη γραμμή στον χάρτη της ανθρώπινης ψυχής. Όπως εσύ, είμαστε αυτοί που είμαστε, γιατί τέτοια είναι η φτιαξιά μας.
Κι αν δεν κατάλαβες – ή αν δεν θες να καταλάβεις – πέρνα μια βόλτα αύριο το απόγευμα, να δεις πώς μοιάζει η σκληρά κερδισμένη ελευθερία, η δίκαιη χαρά. Και δεν θα πάθεις τίποτα – το μόνο μεταδοτικό είναι η ευτυχία, η ανοιχτή καρδιά”.
