Του Κώστα Βαξεβάνη
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι ο πιο βολικός αρχηγός της ΝΔ. Θέλει να κυβερνήσει αλλά δεν θέλει κιόλας αφού όπως δήλωσε δεν τον πειράζει αν δεν είναι πρωθυπουργός ακόμη και αν νικήσει. Αποκαλεί ψευτράκο και άλλα κοσμητικά τον Τσίπρα, αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα να τον καλέσει να συγκυβερνήσουν. Επίσης είναι ο δικός μας άνθρωπος, κάτι σαν τον παλιό Ψωμιάδη της καρδιάς μας, που φροντίζει να θυμίζει συνεχώς πως η τεστοστερόνη είναι απόδειξη της αλήθειας και όχι άλλων προθέσεων.
Εν ολίγοις ο Μεϊμαράκης θέλει μια κυβέρνηση αυγοτάραχο που θα έλεγε και η Μαρίκα Μητσοτάκη, όπου όλοι χωράνε. Και αυτοί με τους οποίους συμφωνεί και αυτοί με τους οποίους διαφωνεί αλλά και αυτοί που κατηγορεί. Αυτή η ελαστική πολιτική θέση που καλλιεργείται χρόνια τώρα ως συναίνεση και σωτηρία, τις τελευταίες μέρες προωθείται και ως συνταγή Βρυξελλών. Αξιωματούχοι δειλά δειλά διαρρέουν πως δεν θα δοθεί χρήμα από τους εταίρους αν δεν υπάρξει μια κυβέρνηση ευρύτατης συναίνεσης.
Είναι άγνωστο αν οι Βρυξέλλες εμπνέουν τον Μεϊμαράκη ή το αντίστροφο. Γεγονός είναι πως κάποιοι επιθυμούν και προπαγανδίζουν ότι είναι αναγκαίο ένα μετεκλογικό πολιτικό ζελέ. Η προσπάθεια στρογγυλοποίησης της πολιτικής που εμφανίζεται ως καλή διάθεση είναι πρωτίστως επικοινωνιακό κόλπο. Ο Μεϊμαράκης δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί με τον Τσίπρα, ούτε οι ευθύνες της ΝΔ με αυτές του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι ο Μεϊμαράκης εμφανίζεται ως ο βολικός, με την ελπίδα πως αυτό θα τον καταστήσει πολιτικά συμπαθητικό. Το σημαντικότερο όμως είναι πως οι θέσεις για έναν πολιτικό αχταρμά στον οποίο διαχέονται και οι ευθύνες, δεν δημιουργεί πόλωση και συσπείρωση, πράγμα που συμφέρει τη ΝΔ η οποία παρουσιάζει μεγαλύτερη συσπείρωση από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η θεωρία της ανάγκης διακυβέρνησης από όλα ή τα περισσότερα κόμματα, είναι εν αντιθέση με όσα προτάσσονται μια επικίνδυνη θεωρία. Τα κόμματα εκφράζουν διαφορετικές αντιλήψεις για προβλήματα και λύσεις. Το να βάλεις τα κόμματα στο μπλέντερ δεν σημαίνει πως φτιάχνεις ένα εθνικό κοκτέιλ όπως απλοϊκά πιστεύουν κάποιοι, αλλά πως καταστρέφεις τα ευεργετικά χαρακτηριστικά των αντιθέσεων και φτιάχνεις μια υδαρή, μη στέρεη αλήθεια.
Το αυγοτάραχο Μεϊμαράκη, πριν απ’ όλα κρύβει ευθύνες, δεν προτείνει λύσεις ούτε παρέχει εθνική ευεργεσία. Η ψήφος αντιθέτως πρέπει να τις αναδεικνύει.
