Δύο τυφλά βομβιστικά χτύπηματα σε αθηναϊκούς κινηματογράφους και ένας φυλακισμένος φυρερίσκος, εν έτει 1978.
Τη χώρα την κυβερνούσε η Δεξιά, η «πεφωτισμένη» Δεξιά του …εθνάρχη Καραμανλή, αλλά είχαμε ακόμη 1978 και τα σταγονίδια της Χούντας κυκλοφορούσαν παντού ανενόχλητα. Δεν σκόπευαν να παραδοθούν αμαχητί ούτε να περάσουν αθόρυβα στο περιθώριο της ιστορίας. Ένας στους τέσσερις Έλληνες ψήφιζε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ένας στους δέκα ΚΚΕ, οπότε η …κομμουνιστική απειλή έμοιαζε να θεριεύει, στα μυαλά των κουφιοκέφαλων. Ο πάνσοφος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν επικεφαλής κομματιδίου του 1% και ο Κυριάκος άριστο μαθητούδι 10 Μαϊων.
Η πρωτοβουλία κάποιων εταιριών διανομής, να λανσάρουν στους αθηναϊκούς κινηματογράφους ταινίες βγαλμένες από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, έμοιαζε με ακραία πρόκληση στα αντισταλινικά αντανακλαστικά των αμετανόητων φασιστόμουτρων της εποχής. «Είναι η ώρα της δράσης», αποφάσισαν οι –κυριολεκτικά- τα φαιά φορούντες, σε κάποιο κακοφωτισμένο υπόγειο της πόλης.
Η τυφλή βόμβα εξερράγη τη στιγμή που η οθόνη της «Έλλης» έδειχνε ένα σοβιετικό μαχητικό να γαζώνει Γερμανούς φαντάρους, σε κάποιο ανώνυμο χωριό της εμπόλεμης Ρωσίας. «Ουράνιο Τόξο», ήταν ο τίτλος της ταινίας. Του σπουδαίου Μαρκ Ντονσκόι. Γυρισμένη το 1943, για να τονώσει το πατριωτικό αίσθημα μέσα στη σκοτεινιά των ναζιστικής λαίλαπας. «Έχει το κόκκινο αστέρι, είναι δικό μας το αεροπλάνο», φώναξε μία γυναίκα από το πανί, δευτερόλεπτα πριν εκραγεί ο εκρηκτικός μηχανισμός.
Μέσα στο αιματοβαμμένο χάος που ακολούθησε στο σινεμά, τραυματίστηκαν 18 ανυποψίαστοι θεατές, οι 3 σοβαρά. Από κάποιο θαύμα δεν θρηνήσαμε νεκρούς, μολονότι η βόμβα ήταν τοποθετημένη κάτω από κατειλημμένο κάθισμα και το σινεμά μισογεμάτο από 80-100 άτομα. Ο 19χρονος σινεφίλ που τινάχτηκε στον αέρα από το ωστικό κύμα έφτασε στο νοσοκομείο με κατεστραμμένα τα δύο πόδια, αλλά διασώθηκε χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών. Άλλος χρειάστηκε να χειρουργηθεί στο έντερο για να του αφαιρεθούν θραύσματα, ένας τρίτος στη μέση.
«Βόμβα με γόμωση από δυναμίτιδα αναμεμειγμένη με ρινίσματα σιδήρου», αποφάνθηκαν επί τόπου οι πυροτεχνουργοί του στρατού. Οι πυροκροτητές εξαερώθηκαν. «Οι δράστες θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη και θα πληρώσουν ακριβά», υποσχέθηκε ο σκληροτράχηλος υπουργός Δημόσιας Τάξης, ο περιβόητος Μπάλκος. Οι αρχικές εικασίες, ότι «ξένοι βάζουν τις βόμβες», μεταφέρθηκαν στα πρωτοσέλιδα εφημερίδων αλλά αποδείχθηκαν εκτός πραγματικότητας.
Οι έρευνες στράφηκαν γρήγορα στον χώρο των ντόπιων νεοφασιστών, με εφόδους στα σπίτια νεολαίων ακτιβιστών της φιλοχουντικής Εθνικής Παράταξης, ισχυρής με το 6,8% που είχε λάβει έναν χρόνο νωρίτερα. Αλλά στο τρίμηνο που ακολούθησε τη βάναυση τρομοκρατική ενέργεια της 8ης Μαρτίου 1978 δεν εμφανίστηκε φως στο βάθος της σήραγγας. Οι βομβιστές ξεθάρρεψαν και επέστρεψαν πανηγυρίζοντας στα χαρακώματα, για να συνεχίσουν το σχέδιο της αποσταθεροποίησης.
Το δεύτερο χτύπημα ήταν πανομοιότυπο με το πρώτο και έγινε στις 20 Ιουνίου της ίδιας χρονιάς, στον κινηματογράφο «Ρεξ Ι». Η ταινία ερχόταν και πάλι από την ΕΣΣΔ, «Ο Πόλεμος Σ’Όλα Τα Μέτωπα», του Σεργκέι Γερασίμοφ. Αντιφασιστική, γεμάτη κόκκινα σφυροδρέπανα και βραβευμένη με το Βραβείο Στάλιν. Στην καρδιά της Αθήνας. Πολλαπλή πρόκληση, που δεν γινόταν να μείνει αναπάντητη.
Όπως και στην «Έλλη», η ισχυρή βόμβα τοποθετήθηκε στο κέντρο της αίθουσας, για να χύσει όσο το δυνατόν περισσότερο αίμα. Τραυματίστηκαν 15 από τους περίπου 150 θεατές, οι περισσότεροι στα πόδια, σχεδόν όλοι νέοι. Αυτή τη φορά, η γόμωση περιείχε και μπίλιες από ρουλεμάν, οι οποίες σφηνώθηκαν στα ντουβάρια του κινηματογράφου.
Οι δέκα ύποπτοι που προσήχθησαν στην Ασφάλεια αφέθηκαν ελεύθεροι ελλείψει στοιχείων. «Πιστεύουμε ότι τα ίδια άτομα έβαλαν και τις δύο βόμβες», έλεγαν οι αξιωματικοί της αστυνομίας. Για πρώτη φορά, μετά τη Μεταπολίτευση, οι τρομοκράτες είχαν στόχο να προκαλέσουν όχι θόρυβο, αλλά θύματα.
Ενάμιση μήνα αργότερα, οι ανώνυμοι δράστες απέκτησαν ονόματα. «Εξαρθρώθηκε τρομοκρατική ομάδα, μέλη της οποίας προέβησαν κατά την τελευταία τριετία σε έκνομες ενέργειες, όπως αναγραφή φασιστικών συνθημάτων, διανομή προκηρύξεων, σπάσιμο βιτρινών βιβλιοπωλείων, επιθέσεις κατά γραφείων κομμάτων και τοποθετήσεις βομβών», ανακοίνωσε η Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών.
Στην κατοχή των 9 συλληφθέντων, βρέθηκαν σύμβολα των Ες-Ες, προκηρύξεις, ιδεολογικές διακηρύξεις και, το σημαντικότερο, κλεμμένοι από στρατόπεδα εκρηκτικοί μηχανισμοί όμοιοι με αυτούς που χρησιμοποιήθηκαν στους δύο κινηματογράφους. Ως εγκέφαλος της σπείρας (που αποκαλούσε τους πυροκροτητές «βιβλία») χαρακτηρίστηκε ένας 21χρονος έφεδρος αξιωματικός ονόματι Νίκος Μιχαλολιάκος.
Ο φέρελπις αυτός νέος ορκίστηκε ανθυπολοχαγός του ελληνικού στρατού ενώ ήταν υπόδικος και αποφυλακισμένος με εγγύηση, για υπόθεση κλοπής. Εξάλλου, είχε συλληφθεί για συμμετοχή στην απόπειρα λυντσαρίσματος δημοσιογράφων που κάλυπταν την κηδεία του βασανιστή της Χούντας Μάλλιου το 1976 (αδίκημα που παραγράφηκε πέντε χρόνια αργότερα δίχως να διεξαχθεί δίκη). Όταν πιάστηκε για τις βομβιστικές επιθέσεις στους κινηματογράφους, είδε τα γαλόνια του να ξηλώνονται.
Ο Μιχαλολιάκος και ένας από τους συνεργούς του καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 13 και 10 μηνών αντίστοιχα για απλή κατοχή εκρηκτικών (πλημέλλημα), αφού στάθηκε αδύνατο να στοιχειοθετηθεί στο δικαστήριο η συμμετοχή τους στις εκρήξεις της «Έλλης» και του «Ρεξ». Ο άλλος εξαγόρασε την ποινή, ενώ ο ήρωάς μας έμεινε για ένα διάστημα στη φυλακή, αφού πρώτα «κάρφωσε» τους συντρόφους του για να εξασφαλίσει ευνοϊκή μεταχείριση.
Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, ο …πατριώτης Νικόλαος Μιχαλολιάκος κλάνει στης Βουλής τα έδρανα, γραβατωμένος αρχηγός κόμματος πλέον, ξεπλυμένος και ψηφισμένος κατ’ επανάληψη από τον αδάμαστο, ειδικευμένο στα συγχωροχάρτια και στην αμνημοσύνη ελληνικό λαό. Επικεφαλής νεοναζιστικής κακουργηματικής συμμορίας, μεταμφιεσμένης ξεδιάντροπα σε αντισυμβατικό ελληνόψυχο κίνημα.
Μόλις χθες, μετά από μία πενταετία ταλαιπωρίας, ξεκίνησαν στον Κορυδαλλό οι απολογίες των κατηγορούμενων για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, ωστόσο οπλισμένων με τα χειροκροτήματα 500.000 συμπολιτών μας, χρυσαυγιτών, με πρώτο και χειρότερο τον καθ’ ομολογία φονιά, Ρουπακιά.
«Αναλαμβάνουμε την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας», έχει δηλώσει ευθέως (από το 2015 κιόλας) ο υπόδικος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης Μιχαλολιάκος. Κατά τ’άλλα, βέβαια, αυτά τα χέρια που χαιρετούν ναζιστικά , «είναι καθαρά».
Εάν κάποιος από τους πολίτες που τραυματίστηκαν στις τυφλές βομβιαστικές επιθέσεις του ’78 παρευρεθεί στην αίθουσα για να παρακολουθήσει τη δίκη, παρακαλείται να δείξει αυτοσυγκράτηση και να μην εκτοξεύσει πτύελα προς το εδώλιο. Όσο και αν το οφείλουμε στη χαροκαμένη Μάγδα Φύσσα, εμείς δεν πρόκειται να γίνουμε σαν αυτούς.
