Η κυβέρνηση χτύπησε πολλά καμπανάκια, αλλά κάποιοι δεν άκουσαν, είπε ο επί της Υγείας μας Κικίλιας κατά την επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη. Κι αφού κάποιοι δεν άκουσαν, χάθηκε η μπάλα με τον κορωνοϊό, πολλαπλασιάζονται με ρυθμούς τρόμου τα κρούσματα, φρακάρουν οι ΜΕΘ, φρικάρουν οι πολίτες, επιβλήθηκε καθολικό lockdown στην πόλη, κλείσιμο της εστίασης και απαγόρευση κυκλοφορίας στην Αθήνα, και τα άλλα γνωστά μέτρα. Όλα αυτά, γιατί δεν ακούσαμε κάποιοι -εγώ, εσύ, ο Χατζηπετρής- τα καμπανάκια του Μητσοτάκη.
Τα καμπανάκια, όμως, της πραγματικότητας, των ειδικών, των συνδικάτων, του ΣΥΡΙΖΑ, της αντιπολίτευσης, ο πρωθυπουργός μας τα άκουσε; Οι εκκλήσεις, οι παρακλήσεις και οι κατάρες για τα λεωφορεία και το μετρό έφτασαν στα αυτιά του; Τα γαλλικά από κάθε κατεύθυνση, γιατί άνοιξε τη χώρα ουσιαστικά χωρίς ελέγχους, μήπως τα συνέλαβε η ευαίσθητη ακοή του; Τις διαμαρτυρίες, τις καταγγελίες, τις προειδοποιήσεις ότι το ΕΣΥ, αποδυναμωμένο, κυνηγημένο, κακοπληρωμένο και χωρίς καμιά στήριξη, δεν θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στις ανάγκες της πανδημίας, τις άκουσε; Ή μήπως άκουσε τα Σώσον Κύριε με το σώσε που γίνεται στις εκκλησίες;
Τίποτε από αυτά δεν άκουσε. Τα άλλα, όμως, όπως τα εκατομμύρια στους βαρόνους, τις διευκολύνσεις στους τραπεζίτες, τα αιτήματα της μεγάλης ιδιωτικής πρωτοβουλίας, μια χαρά τα άκουσε. Ακόμα κι αν ως ψίθυροι ηχούσαν στις αίθουσες όπου αποφασίζονται οι τύχες μας. Έτσι που, από καμπανάκι σε καμπανάκι, από παραμύθι σε παραμύθι, κι από απάτη σε απάτη, να φτάσουμε σήμερα να ακούμε τις πένθιμες καμπάνες της πολιτικής, της ηθικής και της ικανότητας μιας κυβέρνησης, που μπροστά στο καταστροφικό τοπίο της πολιτικής της κρύβεται πίσω από τους κάποιους. Που δεν άκουσαν τα καμπανάκια της.
Και δεν ντρέπονται καθόλου να το λένε. Δεν αισθάνονται καμιά τύψη. Τρέχει ο Μητσοτάκης να αγκαλιάσει τον χαροκαμένο πατέρα της Σάμου με τα ίδια χέρια και την ίδια προπαγανδιστική αθλιότητα με την οποία αγκάλιαζε χθες τους μακεδονομάχους, τους δανειστές, τις τρόικες, τα παιδιά του Καρατζαφέρη και του Μεταξά. Και τη μεσαία τάξη που τώρα συνειδητά ρίχνει στον Καιάδα εν ονόματι των δικών του κάποιων. Μήπως λοιπόν, μήπως, λέω, ήρθε η ώρα να χτυπήσει για τον ίδια η καμπάνα;
Πηγή: Αυγή
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
