Τα λόγια αυτά ανήκουν στη συγγραφέα Jen Simon. Με αφορμή τη στυγερή και απάνθρωπη δολοφονία της Ελένης στη Ρόδο, δημοσιεύουμε την ιστορία που περιέγραψε.
Τον Σεπτέμβριο του 2018, η Αμερικανή έκανε μια εξαιρετική ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook.Έγραψε αποσπάσματα αληθινών περιστατικών που της έτυχαν όταν εκείνη ήταν φοιτήτρια αλλά και ως νεαρή γυναίκα στη Νέα Υόρκη.
«Όταν ήμουν πρωτοετής στο Πανεπιστήμιο, ένα βράδυ μέθυσα πάρα πάρα πολύ σ’ ένα πάρτι.Τόσο πολύ που όταν μαζί με τη φίλη μου πήγαμε να συστηθούμε σε κάτι αγόρια, μας ρώτησαν ποια από τις δύο είναι η Jen και εγώ δεν ήξερα τι να απαντήσω.
Ένα από αυτά τα αγόρια με τράβηξε κάποια στιγμή σε ένα άδειο δωμάτιο και με φίλησε.
Ύστερα από ένα λεπτό άρχισα να πανικοβάλλομαι και του είπα ότι θέλω να φύγω. Οπότε έκανε πίσω και με άφησε. Πώς τα θυμάμαι όλα αυτά, ενώ ήμουν τόσο μεθυσμένη; Γιατί τη στιγμή που βγήκα από το δωμάτιο, συνειδητοποίησα πόσο αφάνταστα τυχερή ήμουν.
Ήμουν μεθυσμένη. Ήμουν σε μια επικίνδυνη κατάσταση. Αλλά δεν με βίασε κανείς εκείνο το βράδυ, γιατί το αγόρι αυτό δεν ήταν βιαστής.
Μετά το Πανεπιστήμιο μετακόμισα στη Νέα Υόρκη. Ένα βράδυ, αφού είχα βγει, είχε πιει και είχα καπνίσει μαριχουάνα με κάτι φίλους, αποφάσισα να πάρω το μετρό για επιστρέψω στο σπίτι. Μπήκα στη γραμμή μου και σε λίγες στάσεις θα έφτανα στο διαμέρισμά μου στο Brooklyn.
Ωστόσο, λιποθύμησα. Με ξύπνησε ένας ελεγκτής όταν πια το τρένο είχε φτάσει στον τελευταίο σταθμό. Περιέργως, κανείς δεν με είχε πειράξει.
Παρόλο που ήμουν λιπόθυμη και ντυμένη πpoκλητικά, δεν βιάστηκα, γιατί δεν υπήρχαν βιαστές στο μετρό.
Δεν πpoκαλούν βιασμό οι επικίνδυνες καταστάσεις. Δεν πpoκαλούν βιασμό τα πpoκλητικά ρούχα. Δεν πpoκαλούν βιασμό τα ναρκωτικά. Το μόνο πράγμα που πpoκαλεί βιασμό, είναι οι βιαστές».
