Δεν αλλάζει τον προϋπολογισμό της η Ιταλία, αψηφώντας τις Βρυξέλλες

“Ο προϋπολογισμός δεν αλλάζει”, ξεκαθάρισε ο επικεφαλής του Κινήματος των Πέντε Αστέρων Λουίτζι Ντι Μάιο μετά τη χθεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου της Ιταλίας, στη διάρκεια της οποίας αποφασίστηκε να μην υποκύψει η κυβέρνηση της χώρας στις πιέσεις των Βρυξελλών για συμμόρφωση του προϋπολογισμού της για το 2019 με τους ευρωπαϊκούς κανόνες για το έλλειμμα.

Ο Ματέο Σαλβίνι, επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος της Λέγκας, ξεκαθάρισε ότι η πρόβλεψη για το έλλειμμα θα μείνει αμετάβλητη στο 2,4% του ΑΕΠ και η πρόβλεψη για τον ρυθμό ανάπτυξης στο 1,5%, αν και επεσήμανε ότι θα υπάρξουν περισσότερες αποκρατικοποιήσεις και στενή παρακολούθηση των δημοσίων δαπανών.

“Ο στόχος μας είναι να διατηρήσουμε το έλλειμμα στο 2,4% του ΑΕΠ, και δεσμευόμαστε να το διατηρήσουμε”, ανέφερε ο Ντι Μάιο. Σημειωτέον ότι, σύμφωνα με την Κομισιόν, τα μέτρα που προβλέπονται στον προϋπολογισμό της ιταλικής κυβέρνησης ενδέχεται να αυξήσουν το έλλειμμα στο 2,9% το 2019 και στο 3,1% το 2020, ενώ η ανάπτυξη δεν θα ξεπεράσει το 1,2%, θα είναι δηλαδή αισθητά κατώτερη της ιταλικής πρόβλεψης.

Τα ιταλικά ΜΜΕ μεταδίδουν ότι ο υπουργός Οικονομικών Τζιοβάνι Τρία έχει στείλει επιστολή στις Βρυξέλλες, εξηγώντας την απόφαση της ιταλικής κυβέρνησης να μη συμμορφωθεί με τους κανόνες για το έλλειμμα, αψηφώντας έτσι την πρωτοφανή στα χρονικά κίνηση της Κομισιόν να απορρίψει το προσχέδιο προϋπολογισμού της Ιταλίας, ζητώντας αλλαγές στις προβλέψεις του. Η στάση αυτή της Ιταλίας σημαίνει ότι η χώρα κινδυνεύει να μπει στη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος της Κομισιόν, που θα μπορούσε να της επιφέρει οικονομικές κυρώσεις ύψους αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ.

Τις ανησυχίες της Κομισιόν φαίνεται πως μοιράζεται πάντως και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που στην ετήσια αξιολόγησή του για την οικονομική πολιτική της Ιταλίας εκτιμά πως το σχέδιο της Ρώμης για την τόνωση της ανάπτυξης μέσω αύξησης του ελλείμματος θα καταστήσει τη χώρα ευάλωτη στην αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της και υπάρχει κίνδυνος να την οδηγήσει σε ύφεση, αντιπροτείνοντας μια “μετριοπαθή” δημοσιονομική προσαρμογή για να μειωθούν τα κόστη αναχρηματοδότησης του ιταλικού κρατικού χρέους (131% του ΑΕΠ).