Καταδικασμένος πολλές φορές σε ισόβια, έντεκα χρόνια στην ειδική πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, ο Δημήτρης Κουφοντίνας δηλώνει: «Δεν απαρνούμαι την ιστορία μου». Αν και δικαιούται εδώ και τέσσερα χρόνια ολιγοήμερη άδεια εξόδου, δεν του τη δίνουν. Το γεγονός που τον σημάδεψε ανεξίτηλα ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973. Αν ξεκινούσε σήμερα τη διαδρομή του «θα εντασσόμουν ολόψυχα στο μέτωπο πολύμορφης δράσης. Κάτι θα έβρισκα να κάνω».
Για τον Δ. Κουφοντίνα οι σημερινές ένοπλες οργανώσεις συγκροτούν μια διαφορετική περίπτωση, «όμως ταυτόχρονα αποτελούν και μια συνέχεια των λαϊκών αγώνων, είναι μια από τις μορφές που παίρνει σήμερα η αντίσταση του λαού». Υποστηρίζει ότι για να ξεσηκωθεί ο λαός πρέπει «να ξεπεράσει τις πολλαπλά βολεμένες και τακτοποιημένες πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες, να ξεπεράσει κάθε ελπίδα στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες που ανακυκλώνουν φθαρμένους και διεφθαρμένους πολιτικούς, να ξεπεράσει κάθε πίστη σε διακηρύξεις ειρηνικών και καθωσπρέπει αλλαγών, να μην περιμένει καμία λύση απ” τους επίσημους θεσμούς».
Συνέντευξη στους Κατερίνα Κατή και Τάσο Παππά
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
