Ο μουσικός Δημήτρης Πουλικάκος μιλάει αποκλειστικά στο documentonews με αφορμή τη Συναυλία Αλληλεγγύης, την Κυριακή 24/7 στα Προπύλαια, στις 20:00, για τον απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη που αγωνίζεται ενάντια σε μια ταξική και τιμωρητική δικαιοσύνη.
Το κείμενο
Αυτό που συμβαίνει με τον Γιάννη Μιχαηλίδη δείχνει πόσο τιμωρητική είναι η δικαιοσύνη. Λειτουργεί προς γνώση και συμμόρφωση όπως όλα τα δικτατορικά καθεστώτα. Ο μόνος τρομοκράτης είναι το ίδιο το κράτος και επίσημα πια βάση του νόμου.
Το βλέπουμε και στην υπόθεση Λιγνάδη. Γλίδα, πολύ γλίδα. Τον Γιάννη Μιχαηλίδη που είναι από την γενιά του δολοφονημένου από μπάτσο Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το σύστημα προσπαθεί να τον συνθλίψει στέλνοντας μήνυμα «όποιος μιλήσει θα πάθει τα ίδια». Ούτε ο πρώτος θα είναι και φοβάμαι πολύ πως δεν θα είναι ούτε ο τελευταίος αν δεν κάνουμε κάτι.
Δυστυχώς, ο ψηφιακός κόσμος ο οποίος ζούμε σήμερα μπορεί να προσφέρει ευκολίες σε πολλά θέματα, αλλά κυρίως, διευκολύνει το απόλυτο κοντρόλ. Διευκολύνει και αυτό είναι που ενδιαφέρει το σύστημα, να μας ελέγχουν.
Παλιά στις διαδηλώσεις είχαμε μπατσάκια που είχαν απλά ένα γκλομπ. Στις πορείες του 19955-56 που κάναμε για την Κύπρο ήμασταν, σχεδόν, ως ίσο προς ίσο. Τότε, υπήρχαν και οι οικοδομές, βουτάγαμε και κανένα μαδέρι. Τώρα κατεβαίνουν στις πορείες με εξοπλισμό και διάφορα άλλα.
Πολλά μπορούμε να κάνουμε αλλά δεν είναι τώρα η στιγμή για αυτή την κουβέντα. Αυτό που σίγουρα χρειάζεται είναι πολιτισμός και παιδεία. Ας ξεκινήσουμε από εκεί. Για αυτό μας κυνηγούν τους καλλιτέχνες.
Πρέπει, όμως, να πούμε και το άλλο. Το μίσος από όποια πλευρά κι αν βρίσκεται είναι κακός σύμβουλος. Το μίσος σε οδηγεί λάθος. Βέβαια, θα μου πεις και πως γίνεται να μην μισείς με όλα αυτά που γίνονται; Κι αυτό αντίσταση είναι. Να αγωνιστούμε και να τα αλλάξουμε όλα, αλλά μην γίνουμε σαν και αυτούς.
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
