Διονύσης Ατζαράκης: «Πήγα σχολείο στις καλόγριες, όπου έζησα τη ζωάρα μου» (video)

Ο Διονύσης Ατζαράκης μίλησε στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ για τα κατ σχολικά του χρόνια και την καταπίεση που βίωσε από τους καθηγητές του, το χιούμορ και την οικογένεια του.

“Το πρώτο σχολείο που πήγα λεγόταν “Βυζάντιο”. Ήταν ένα ιδιωτικό σχολείο στον Καρέα. Εγώ έμενα στον Βύρωνα. Αν έχετε δει κάτι ταινίες τύπου Ματίλντα με καταπιεστικούς καθηγητές, διευθυντές, έτσι ήταν. Φορούσαμε στολές. Όχι αγορασμένες όμως. Ήταν η καταπίεση των φτωχών. Ήταν μπλε και γκρι οι στολές, είχαμε ύμνο του σχολείου, τέτοια πράγματα. Δεν επιτρεπόταν να έχουμε ουρίτσες στα μαλλιά. Δεν έχει νόημα που κάνω δυσφήμιση γιατί έχει κλείσει το σχολείο, αλλά αν ήταν ανοιχτό θα ήθελα πολύ να τους δυσφημίσω για να κλείσει. Εκεί πήγα όλο το Δημοτικό μέχρι τα μέσα Γυμνασίου. Δε ξέρω γιατί διάλεξαν αυτό το σχολείο οι γονείς μου”, είπε αρχικά ο γνωστός κωμικός και πρόσθεσε:

“Μετά όμως έφυγα, και πήγα στο Θεομήτωρ. Είναι ένα σχολείο στην Ηλιούπολη που το τρέχουν καλόγριες. Κάνουν μάθημα 2-3 καλόγριες και οι υπόλοιποι είναι καθηγητές. Συγκριτικά με το Βυζάντιο, ήταν πολύ κουλ. Νιώθω ότι οι γονείς μου με έστελναν σε αυτά τα σχολεία γιατί είχαν την ψευδαίσθηση ότι στο ιδιωτικό είναι πιο “προστατευμένο” το παιδί. Είπα κάποια στιγμή ότι δεν πέρναγα καλά και με πήγαν από το Βυζάντιο, στις καλόγριες, όπου έζησα τη ζωάρα μου. Η ελευθερία για μένα αυτή ήταν, να φύγω από το Βυζάντιο και να πάω στις καλόγριες».

“Ως παιδί, στα σχολικά μου χρόνια δεν πέρασα τέλεια. Από ένα σημείο και μετά, που άρχισα να κοινωνικοποιούμαι και να ανακαλύπτω το χιούμορ, άρχισα να περνάω καλύτερα… Εμένα μου φαινόταν πάντα εντυπωσιακό το να κάνει κάποιος αστεία και να γελάνε οι υπόλοιποι. Οι γονείς μου δεν έχουν πολύ χιούμορ. Ο πατέρας μου σε καμία περίπτωση, είναι από τους πιο σοβαρούς ανθρώπους που ξέρω. Η μητέρα μου, που την εμφανίζω και σε βίντεο, είναι πολύ αστεία, δεν έχει την ατάκα, αλλά πάντα ήταν ευχάριστη, γελούσε και μας έφερε σε επαφή με αστεία πράγματα”.