Η χρηματοδότηση site που δεν υπάρχουν, δικτυακών τόπων που είναι μη ανιχνεύσιμοι και με μοναδικό αναγνώστη τους τον ιδιοκτήτη τους, η διοχέτευση χρήματος σε Μέσα φαντάσματα και σε μαύρες τρύπες ή και πρόσωπα προσωπικότητες μιας άθλιας επικαιρότητας, οδηγούν σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα. Το δημόσιο χρήμα χρησιμοποιείται ως λιπαντικό σε μηχανισμούς άσχετους με ένα δημοκρατικό κράτος.
Η κοινή γνώμη έχει κάθε δικαίωμα να ζητά διαφάνεια και να απαιτεί εξηγήσεις. Αν δεν δίνονται, τότε ο πολίτης νομιμοποιείται να αναρωτηθεί τι γίνεται. Γίνεται το δημόσιο χρήμα, μαύρο χρήμα άνομων συμφερόντων; Γίνονται αυτοί που έχουν την υποχρέωση να υπηρετούν μέσα από κυβερνητικές θέσεις το δημόσιο συμφέρον, προαγωγοί ύποπτων συμφερόντων; Μήπως το χρήμα καταλήγει σε δικές τους τσέπες και γι αυτό επιβάλουν τη σιωπή;
Όσο υπάρχει άρνηση στο να υπάρξει διαφάνεια, η υποψία γίνεται δράκος που κατατρώει τη Δημοκρατία.
Εδώ και ώρες, στα δημοσιογραφικά γραφεία, κυκλοφορεί η πληροφορία πως γνωστός παρουσιαστής έχει πάρει ένα εκατομμύριο ευρώ για το site του, δια του διαφημιστικού προγράμματος Πέτσα. Η πληροφορία δεν μπορεί να διασταυρωθεί από την στιγμή που τα δεδομένα αυτά που έπρεπε να είναι σε κοινή θέα και δημόσιο έλεγχο, παραμένουν το επτασφράγιστο μυστικό μιας πολλαπλά ύποπτης πολιτικής . Ο υπουργός κύριος Πέτσας πρέπει να απαντήσει τώρα τι έδωσε και σε ποιους; Υπάρχουν εκατομμύρια φιλοδώρημα σε φίλιους δημοσιογράφους; Και όλα αυτά με το πρόσχημα την υγεία των πολιτών;
