Ο Γιάννης Δραγασάκης σημείωσε ότι «κάθε συζήτηση για τέταρτο μνημόνιο, που δεν χρειάζεται, δεν προσφέρεται και δεν αντέχεται, είναι άστοχη και μπορεί να καταστεί επικίνδυνη».
«Άστοχη, αν όχι κακόβουλη, είναι και η καταστροφολογία που εγχώρια κέντρα αναζωπυρώνουν τελευταία. Και πάλι θα διαψευστούν όμως», είπε, μιλώντας σε εκδήλωση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή με θέμα «Κρίση – Μεταρρυθμίσεις – Ανάπτυξη».
«Η κυβέρνηση ανταποκρίθηκε έγκαιρα στις υποχρεώσεις της και επιδιώκει με συνέπεια ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης με μια συνολική συμφωνία», διευκρινίζοντας ωστόσο ότι «δεν θα δεχθούμε όμως παράλογες απαιτήσεις που θα διαιώνιζαν το φαύλο κύκλο ύφεσης και λιτότητας για μια ήδη καταπονημένη κοινωνία».
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κάλεσε όλες τις πολιτικές δυνάμεις και θεσμικούς φορείς να λάβουν υπεύθυνα θέση για τη διαπραγμάτευση. Πρόσθεσε, ότι σε τόσο κρίσιμες συγκυρίες η χώρα δεν έχει ανάγκη ούτε από «Πόντιους Πιλάτους» ούτε από «ουδέτερους θεατές – σχολιαστές». Επανέλαβε δε ότι στόχος της κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών θεσμών είναι η τεχνική συμφωνία να έχει ολοκληρωθεί έως τις 7 Απριλίου.
Σημείωσε ότι η ελάφρυνση χρέους είναι όρος για την επιτυχή ολοκλήρωση του Προγράμματος, σημειώνοντας ότι «είναι αυθαίρετη η αντιπαράθεση της ελάφρυνσης χρέους προς την ανάγκη βελτίωσης ανταγωνιστικότητας ή υλοποίησης μεταρρυθμίσεων».
«Δεν υφίσταται δίλημμα “μείωση χρέους ή μεταρρυθμίσεις”. Η ελάφρυνση είναι αναγκαία και οι βαθιές αλλαγές είναι εκ των ων ουκ άνευ», συμπλήρωσε, κάνοντας λόγο για μια «ακραία» άποψη που λέει ότι το χρέος πρέπει να παραμείνει άλυτο ως μοχλός πίεσης για τις «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις».
«Αυτή είναι μια επικίνδυνη νεοαποικιακή αντίληψη που θα μετέτρεπε την Ε.Ε. σε κλαμπ κρατών – δανειστών και κρατών – υπόδουλων σ’ αυτά», συνέχισε ο κ. Δραγασάκης.
Πρόσθεσε ότι η ρύθμιση χρέους από μόνη της δεν είναι πανάκεια, ούτε θα φέρει αποτελέσματα διάρκειας, αν δεν εντάσσεται σε μια στρατηγική αλλαγής «του κυρίαρχου υποδείγματος του παρελθόντος που οδηγήθηκε σε κρίση και τελικά σε χρεοκοπία».
Διερωτήθηκε γιατί απέτυχαν τα πρώτα δύο μνημόνια. «Όχι γιατί δεν εφαρμόστηκαν επαρκώς, αλλά γιατί ο πυρήνας τους ήταν εσφαλμένος», συμπλήρωσε.
Σημείωσε ότι αντί να αντιμετωπιστούν οι αιτίες της κρίσης, αυτές έκαναν μετάσταση παντού με τεράστιες συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνία, ενώ υπενθύμισε ότι το πρώτο μνημόνιο προέβλεπε επιστροφή στην ανάκαμψη ήδη από το 2012 και ότι η προσαρμογή δεν θα ήταν πάνω από 6% ΑΕΠ. «Το αποτέλεσμα γνωστό», σχολίασε.
Τέλος, σημείωσε ότι η διέξοδος από αυτή την πολλαπλή κρίση «δεν θα γίνει με παρωχημένα νεοφιλελεύθερα κλισέ ούτε με αέναη λιτότητα».
