Δύο παραστάσεις για τα 400 χρόνια από το θάνατο του Σαίξπηρ στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

Ξεκινώντας από αυτά τα ερωτήματα, η παράσταση με τίτλο «By Heart» του Τιάγο Ροντρίγκες, που παρουσιάζεται στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, από 16 έως 18 Δεκεμβρίου (στις 21:30), αποθεώνει τη δύναμη της ποίησης, της μνήμης και της ελευθερίας.

Ο διακεκριμένος δημιουργός και καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου της Πορτογαλίας, διδάσκει επί σκηνής ένα σονέτο του Σαίξπηρ σε 10 εθελοντές θεατές, δημιουργώντας ταυτόχρονα μια αφήγηση που συνδέει την αληθινή ιστορία της γιαγιάς του, η οποία χάνει την όρασή της, με κείμενα και ιστορίες σπουδαίων συγγραφέων, όπως του βραβευμένου με Νόμπελ Boris Pasternak, του Ray Bradbury, του George Steiner και του Joseph Brodsky. Καθώς η παράσταση προχωρά, το μυστήριο γύρω από την επιλογή του συγκεκριμένου σονέτου προς αποστήθιση λύνεται.

«Το “By Heart”, είναι η απεικόνιση της αναζήτησης αυτού του μοναδικού βιβλίου που θα είχε στη μνήμη της η γιαγιά μου, όταν τα μάτια της θα την πρόδιδαν. Στην παράσταση αναφέρομαι επίσης στην ιστορία της Nadezhda, της συζύγου του Osip Mandelstam. Μετά τη σύλληψη του Ρώσου ποιητή και την απαγόρευση των βιβλίων του, η γυναίκα του βρήκε έναν τρόπο αντίστασης: στην κουζίνα της δίδασκε ένα ποίημα του συζύγου της σε 10 ανθρώπους κάθε φορά, ώστε τα ποιήματα του άντρα της να συνεχίσουν να “δημοσιεύονται” στη μνήμη των ανθρώπων. Αυτό ακριβώς προσπαθώ να κάνω σε αυτή την παράσταση. Διδάσκω ένα σονέτο του Σαίξπηρ σε 10 μέλη του κοινού σε κάθε παράσταση. Ένα από τα σονέτα που διάλεξα για τη γιαγιά μου» σημειώνει ο Τιάγο Ροντρίγκες.

Το “By Heart”, που παρουσιάζεται στο πλαίσιο του αφιερώματος της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για τα 400 χρόνια από το θάνατο του Σαίξπηρ, είναι -κατά τον Ροντρίγκες- μια παράσταση για τη σημασία της μετάδοσης της γνώσης, για τη διακίνηση λέξεων και ιδεών χωρίς οπτική πρόσληψη, κάτι που μόνο η απομνημόνευση ενός κειμένου μπορεί να εξασφαλίσει. Μια παράσταση για «την ασφαλή κρυψώνα που πάντα βρίσκουν στο μυαλό και την καρδιά μας κάποια απαγορευμένα κείμενα? μια εγγύηση πολιτισμού ακόμη και στους πιο βάρβαρους και δύσκολους καιρούς».