Θα μπορούσα να το πω ενδεχομένως με κάποια ινδική ρήση περί του κύκλου της ζωής, αλλά προτιμώ την ελληνική παροιμία : “άμα κατουράς στη θάλασσα θα το βρεις στο αλάτι”.
Το βράδυ της Δευτέρας, ο υπουργός Μηταρακης δέχθηκε επίθεση από το αγανακτισμενο πλήθος στην πατρίδα του τη Χίο, για την απόφαση της κυβέρνησης να δημιουργήσει δομή προσφύγων στο νησί. Προφανώς και είναι καταδικαστέα η επίθεση. Προκύπτουν όμως και συμπεράσματα. Οι “αγανακτισμενοι” πολίτες (έτσι έχουν συνηθίσει τα κανάλια να αποκαλούν το πλήθος που μετατρέπει την προσωπική δειλία σε ομαδική απρόσωπη μαγκιά) είναι το δημιούργημα της ΝΔ που χρησιμοποιήθηκε σαν όχημα για την εξουσία. Είναι οι πολιτικοί πελάτες του Μητσοτάκη, τους οποίους για να εξαπατήσει, τους έπεισε πως η προσφυγιά δεν είναι ένα διεθνές πρόβλημα αλλά η υποχωρητικότητα της προηγούμενης κυβέρνησης.
Προχώρησε και παρακάτω. Δεν μίλησε για αναποτελεσματική φύλαξη των συνόρων μόνο, αλλά έσπειρε και μίσος για τους εξαθλιωμένους που έφταναν μισοπεθαμένοι στα νησιά όπως κάποιοι δικοί μας πρόγονοι πριν 100 χρόνια. Οι Μηταράκηδες και οι Αδώνηδες τους παρουσίασαν σαν τα τέρατα που έρχονταν για να αλλοιωσουν τον πολιτισμό μας και να μολύνουν το καθαρό έθνος.
Αυτές οι ανόητες θεωρίες της καθαρότητας της φυλής, έσυραν την ανθρωπότητα στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Τις χρησιμοποίησαν όμως για να φανατίσουν τον κόσμο και να πάρουν την εξουσία οι Ευρωπαίοι τύπου Μηταρακη. Επέλεξαν να συμβαδίζουν με την Ευρώπη του εφιάλτη.
Κάπως έτσι φτάσαμε να τον προπηλακίζουν και να δείχνουν ποιος είναι ο πολιτισμός που φοβούνται πως θα αλλοιωσουν οι πρόσφυγες. Ο πολιτισμός τεράτων. Δυστυχώς για τον κύριο Μηταρακη, το τέρας επέλεξε να φάει πρώτον αυτόν που στεκόταν δίπλα του.
