Η αρχική γραμμή της «ατομικής ευθύνης του σταθμάρχη» ήταν όπως μαθαίνουμε, έμπνευση του αμερικανού συμβούλου επικοινωνίας του Μαξίμου.
Προφανώς, δεν «πέρασε» στην ελληνική κοινή γνώμη και απέτυχε παταγωδώς. Γι’ αυτό και η γραμμή άλλαξε λίγες ημέρες αργότερα, στο εξομολογητικό άρθρο του πρωθυπουργού στα social media με τις «συγγνώμες» με κεφαλαία γράμματα και εκ μέρους όλων των κυβερνήσεων. Κάποια άλλη διάνοια μάλλον θεώρησε ότι χωρούσε άλλη μια μεσσιανική αποτύπωση του Μητσοτάκη ως του ηγέτη που φορτώνεται στις πλάτες του τα λάθη τα δικά του αλλά και τις αμαρτίες όλων των άλλων. Δεν χρειάζεται να πούμε αν αυτό «έπιασε» ή όχι…
Μεσολάβησαν βέβαια και κάτι επικοινωνιακές συμβουλές δημοσιολόγων και διαδρομιστών της εξουσίας όπως ο Βασίλης Χιώτης, που λίγες ώρες μετά το δυστύχημα, και ενώ δημοσιογράφοι ακόμη έδιναν ρεπορτάζ από το σημείο της συντριβής μετρώντας νεκρούς, εκείνος ένιωσε την αγωνία να συμβουλέψει on air την κυβέρνηση να επενδύσει επικοινωνιακά στη σύγκριση τραγωδιών. Ας μη σχολιάσουμε πώς πήγε και αυτό
Η χθεσινή κωμικοτραγική εικόνα του υπουργικού συμβουλίου να υποκρίνεται πως κλαίει μαζικά 8 μέρες μετά το δυστύχημα, μαζί με το «φταίμε όλοι» του Κυριάκου Μητσοτάκη, μυρίζει πολιτική επικοινωνία τύπου George Bush Jr., made in USA.
Όμως οι καλοπληρωμένοι κύριοι εξ’ Αμερικής που δεν έλαβαν το μάθημά τους από την πρώτη αποτυχία, θα πρέπει να συνυπολογίσουν κάτι στους σχεδιασμούς επί χάρτου που κάνουν:
Εδώ που είναι Βαλκάνια, Μεσόγειος, Μέση Ανατολή κλπ., το θέμα «πένθος» δε σηκώνει πολλά πειράματα. Η σχέση με τον θάνατο σε αυτή τη γειτονιά του κόσμου είναι στενή, σκληρή και στον συσχετισμό «παράδοση»/«νεωτερικότητα», η παράδοση κερδίζει κατά κράτος.
Μην παίζετε με το πένθος εδώ. Δεν έχει βγει σε καλό για κανέναν.
Πηγή: Facebook/TonyRigopoulos
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
