"Έφυγε" η απόλυτη Ιταλίδα ντίβα Βίρνα Λίζι (φωτο)

Η ξανθιά καλλονή γεννήθηκε το 1936 στην Ανκόνα (κεντρική Ιταλία) και γύρισε δεκάδες ταινίες στην Ιταλία, τη Γαλλία, αλλά και στο Χόλιγουντ. Η Βίρνα Περαλίζι, όπως ήταν το αληθινό της όνομα, συμπρωταγωνίστησε με τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της γενιάς της, όπως είναι ο Αλέν Ντελόν, ο Ρίτσαρντ Μπάρτον και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι.

Η πρώτη εμφάνιση
Σύμφωνα με το βιογραφικό που δημοσιεύει η Βικιπαίδεια, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της στην υποκριτική από τα εφηβικά της χρόνια, όταν την ανακάλυψαν δύο παραγωγοί (Αντόνιο Φερίνιο και Έτορε Πέσε) από τη Νάπολη. Η πρώτη της εμφάνιση έγινε στην ταινία La corda d’acciaio (1953). Τα πρώτα χρόνια συμμετείχε κυρίως σε μιούζικαλ, όπως τα E Napoli canta (1953) και Questa è la vita (1954, δίπλα στον δημοφιλή κωμικό Τότο). Παρά τις ερμηνευτικές της ικανότητες, σύντομα τυποποιήθηκε σε ρόλους που προέβαλαν και στηρίζονταν περισσότερο στη φυσική ομορφιά παρά στο ταλέντο της, όπως οι ταινίες Le diciottenni και Lo scapolo, γυρισμένες και οι δύο το 1955. Υπήρξαν φυσικά και πιο απαιτητικές ερμηνευτικά παραγωγές, όπως τα La Donna del Giorno (1956), Eva (1962) και Romolo e Remo (1961).
Στα τέλη της δεκαετίας του ’50 κάνει το θεατρικό της ντεμπούτο εμφανιζόμενη στο Piccolo Teatro di Milano, στην παράσταση I giacobini. Στη δεκαετία του ’60 κάνει κυρίως κωμωδίες στο σινεμά και συμμετέχει σε επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές. Στην τηλεόραση εμφανίζεται σε μια διαφήμιση οδοντόπαστας με ένα σλόγκαν που έγινε ατάκα στην Ιταλία: «con quella bocca può dire ciò che vuole» («μ’ αυτό το στόμα μπορείς να πεις ό,τι θέλεις»).

Η επιστροφή της στην Ευρώπη
Μη θέλοντας να τυποποιηθεί σε ρόλους σαγηνευτικών γυναικών επεδίωξε δουλειές διαμετρικά αντίθετες με όλα όσο είχε κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Συμμετείχε σε ιταλικές παραγωγές όπως τα «Casanova 70», «Le bambole» (1965), «Arabella» (1967) και «Le dolci signore» (1968). Είχε αποφασίσει να συμμετέχει σε πιο καλλιτεχνικές παραγωγές και να ενσαρκώνει μικρότερους ρόλους, όπως στο βραβευμένο στις Κάννες «Signore & Signori» (1965).

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 αποφασίζει να αποτραβηχτεί προκειμένου να αφοσιωθεί στη οικογένειά της. Προς τα τέλη της δεκαετίας επέστρεψε και συμμετείχε τακτικά σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.. Το 1994 ερμήνευσε την Αικατερίνη των Μεδίκων στην ταινία εποχής «La Reine Margot» και απέσπασε το Σεζάρ ερμηνείας, το βραβείο David di Donatello (Ιταλικά Όσκαρ) καθώς και το αντίστοιχο βραβείο του Φεστιβάλ των Κανών.

Η τελευταία εμφνισή της στον κινηματογράφο χρονολογείται από το 2002 στην ταινία “Η ωραιότερη ημέρα της ζωής μου”, που είχε γυριστεί από την κόρη του Λουίτζι Κομεντσίνι, την Κριστίνα.