Είναι το μέλλον που πασχίζει να γεννηθεί

Επειδή οι νεκροί κυβερνούν τους ζωντανούς, κάθε πολίτευμα που αφουγκράζεται τον «ηλεκτρισμό» της εποχής, ανασύρει από τους βωμούς του παρελθόντος τη φλογερή θέρμη, αφήνοντας τις στάχτες ως το γνώριμο δομικό υλικό της πολιτικής αστοχίας.

Το Σύνταγμα ως ρυθμιστής του πολιτεύματος, θεμέλιο και κορυφή της εθνικής έννομης τάξης αλλά και ως θεσμικό σημείο επικοινωνίας ανάμεσα στο διεθνές και το εθνικό δίκαιο, επιτελεί τη λειτουργία του όταν είναι αυστηρό.

Επιτυχημένο Σύνταγμα είναι εκείνο που αντέχει, απορροφά και «εγκοιτώνει» τις ιστορικές κλυδωνίσεις, καθώς εμποδίζει μια αδίστακτη πλειοψηφία να γίνει τυραννική, ενώ η εύρυθμη και αρμονική του συνέχεια στον ιστορικό και πολιτικό χρόνο επαφίεται στον πατριωτισμό των πολιτών.

Η δημοκρατία αναγεννάται από τις στάχτες της όταν δεν συνθλίβεται από τον πολιτισμό που υπηρετεί και καμία δημοκρατία δεν εξασφάλισε την ακεραιότητά της αντλώντας ναζιστικές πρακτικές. Η κοιτίδα έμπνευσής της είναι ο κομμουνισμός, διότι στον πυρήνα του ανθίζουν διαδικασίες διεκδικήσεων διαρκείας και ενότητας που εκφράζονται υπό το σκέλος του συγκεντρωτισμού.

Το πολίτευμα εξελίσσεται ή μεταλλάσσεται ανάλογα με τις ιδεολογικές προσμίξεις και κοινωνικές ανακατατάξεις που θεσπίζουν τον ορίζονται και καθορίζουν την ποιότητά του. Αυτή η εξάρτησή του από την καμπύλη που διαγράφει η συγκυρία το καθιστά ευάλωτο σε εθνικούς και ιδεολογικούς υπαρξιακούς κινδύνους.

Η δημοκρατία στροβιλίζεται στη δίνη των σφοδρών εκλαϊκεύσεων, των άνισων εξισώσεων, των παράδοξων συγκρίσεων και αποτυγχάνει. Τα συντρίμμια της οικοδομούν ένα υβριδικό πολίτευμα που διατηρεί το γλαφυρό της όνομα όμως στερείται εννοιολογικής πληρότητας. Οι περίοδοι όξυνσης, κάθε ασταθούς ιδεολογικά κοινωνίας, παράγουν ένα συγκρουσιακό περιβάλλον που επιτρέπει την αμφισβήτηση του δημοκρατικού κεκτημένου. Οι εντάσεις, σε τόσο ζωτικό για την υπόσταση του πολιτεύματος επίπεδο, δημιουργούν ανασφάλεια. Η δημοκρατία υπό καθεστώς ανασφάλειας δεν λογαριάζεται ως ορθολογικό πολίτευμα, διότι τροφοδοτεί τις παθογένειές της, τραυματίζοντας τον νευρικό δεσμό ιστορικής μνήμης –δημοκρατίας, μετατρέποντας την δομική εκκρεμότητα σε διαβρωτική σχέση οικονομίας– δημοκρατίας.

Η ανάδυση του φαινομένου της αυταρχικής δημοκρατίας στηρίζεται στην ταύτιση πλούτου –χρήματος, στην πεποίθηση μιας δημοκρατίας αυτονόητης, δεδομένης και ανιστόρητης που λειτουργεί με ασφάλεια στη σκιά της απαξίωσής της. Το πολίτευμα των αντικαθρεπτισμών μεταλλάσσεται σε πολίτευμα ετερογονίας των σκοπών που δεν προφυλάσσει δικαιώματα αλλά προσπορίζει προνόμια.

Η γλώσσα είναι ο σημαντικότερος φορέας ελευθερίας, επειδή ή κατευθύνει την πράξη, διαδίδει την ιδέα και καταγράφει την ιστορία.

Η θωράκιση του κεντρικού νευρώνα της δημοκρατίας προϋποθέτει την ερμηνεία της παλιγγενεσίας του φασισμού στα σύγχρονα Ευρωπαϊκά κοινοβούλια και την αποτύπωσή της, όχι ως χαρακτηριστικό πολιτικής οντολογίας, αλλά ως κοινωνική παρέκκλιση. Η διαμόρφωση κατάλληλων συνθηκών συγκρότησης ενός προστατευτικού κελύφους που αντανακλά τα οράματα και τις φοβίες των πολιτών, ενώ ωθεί σε συναινέσεις ουσίας που σταθεροποιούν τη δημοκρατία, απαιτεί μεταρρυθμίσεις στην διδακτική της ιστορίας σε σχολικό επίπεδο καθώς η επιπόλαια μηχανική της αφήνει τα γεγονότα να εξελίσσονται αυθαίρετα χωρίς να μεταφέρει το πολιτικό και ιδεολογικό πλέγμα που τα περιβάλλει. Όταν η ιστορία δεν αλληλεπιδρά με την πολιτική το πολίτευμα αποτυγχάνει.

Είναι η αντίληψη που στολίζει το παρελθόν με αξία, συνθέτοντας το γεγονός σε ιστορία, τη στιγμή των τεράτων που αιμορραγούν και από τα στεντόρεια ουρλιαχτά χαράσσεται μια νέα εποχή.

Είναι η στάχτη και η σκόνη το κληροδότημα της εποχής που γκρεμίστηκε.

Είναι το δώρο της εποχής που δυναστεύουμε, ο ορυμαγδός που προκαλείται όταν καταρρέει.

Όταν το μεγαλείο και η μικρότητα συνθλίβονται επί ίσοις όροις, το παρελθόν ελευθερώνεται από τα δεσμά των στρεβλώσεων που το στραγγαλίζουν, η γλώσσα ανασταίνεται από το νεκροταφείο των εννοιών και τα κρεματόρια των συνειδήσεων ραγίζουν.

Αυτός ο πολιτισμός δεν θα υποκύψει στις κρεατομαριονέτες του φασισμού και στους εκκωφαντικούς τους ψιθύρους.

Είναι η μήτρα της ελευθερίας που βρίσκεται σε οργασμό.

Είναι το μέλλον που πασχίζει να γεννηθεί.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr