Μήπως τελικά έχει εξελιχθεί σ’ ένα φαιδρό σόου το οποίο απομονώνει περισσότερο την κοινότητα όπως ορισμένοι από εκείνους που προκαλούνται γενικώς από οτιδήποτε δεν τους μοιάζει, ισχυρίζονται;
Σ’ έναν κόσμο που κάνει πράγματι βήματα προόδου, αλλά ο πυρήνας του παραμένει βαθιά συντηρητικός και επιμένει να διαχωρίζει ανθρώπους με βάση τη σεξουαλικότητα τους, είναι απολύτως απαραίτητο.
Ονειρεύομαι ασφαλώς μια κοινωνία στην οποία η σεξουαλική ταυτότητα θα έχει την ίδια σημασία με το ύψος ή το χρώμα των μαλλιών. Δηλαδή καμία. Μια κοινωνία στην οποία καθένας θα μπορεί να κρατάει το χέρι οποιουδήποτε, οπουδήποτε.
Αγόρια και κορίτσια που θα φιλούν τον σύντροφο που έχουν επιλέξει στον δρόμο. Φανερά και περήφανα. Που το δικαίωμα τους στον έρωτα και την αγάπη θα είναι αδιαπραγμάτευτο. Όπως και το δικαίωμα στον πολιτικό γάμο και την τεκνοθεσία.
Ονειρεύομαι ανθρώπους που δεν θα φοβούνται, δεν θα ντρέπονται, δεν θα στοχοποιούνται. Μέχρι τότε, ο αγώνας για πραγματικά ίσα δικαιώματα θα συνεχίζεται.
Πρέπει να συνεχίζεται.
Με φτερά και γκλίτερ. ️
