Ειρήνη με ανέπαφες τις κόκκινες γραμμές;

Ο πόλεμος συνεχίζεται και, όπως όλα δείχνουν, δεν πρόκειται να τελειώσει σύντομα, παρά τις προβλέψεις των Ρώσων, που ήλπιζαν πως θα κάνουν περίπατο και θα πετύχουν τους στόχους τους σε λίγες μέρες, παρά τις εκτιμήσεις ορισμένων Δυτικών ειδικών, που θεωρούσαν ότι λόγω της στρατιωτικής υπεροχής των Ρώσων θα υποχρεωθούν οι Ουκρανοί να συμβιβαστούν, ρίχνοντας μερικές ντουφεκιές, έτσι για την τιμή των όπλων. Οι δύο πλευρές συζητούν, διαπραγματεύονται έστω σε χαμηλό επίπεδο, ωστόσο για να επιτευχθεί σε πρώτη φάση κατάπαυση του πυρός και στη συνέχεια να ξεκινήσει ο διάλογος επί της ουσίας, δε γίνεται να μείνουν ανέπαφες οι κόκκινες γραμμές που βάζουν.

«Θα νικήσουμε», λέει ο Ζελένσκι, θα «νικήσουμε», λέει και ο Πούτιν. Πόλεμος με νικητές όλους τους εμπλεκόμενους δεν έχει υπάρξει στην Ιστορία. «Ανίκητοι ηττημένοι» είναι ένα έξυπνο παιχνίδισμα που μπορεί να γίνει τίτλος σε βιβλίο (του Γιάνη Βαρουφάκη), δεν κάνει όμως για να περιγράψει την έκβαση μιας πολεμικής σύγκρουσης. Ειρήνη με αμοιβαίες υποχωρήσεις έχει υπάρξει. Άλλοτε ήταν σταθερή και μακροημέρευσε, άλλοτε αποδείχθηκε εύθραυστη. Το ζητούμενο λοιπόν είναι τι μπορούν να παραχωρήσουν οι δύο πλευρές, χωρίς να εμφανιστούν ηττημένες στο μέτωπο των εντυπώσεων.

Ο εισβολέας απαιτεί από τον αμυνόμενο να συνθηκολογήσει και να αποδεχτεί ως τετελεσμένο ό,τι έχει δημιουργηθεί μέχρι τώρα στο πεδίο. Δηλαδή να αναγνωρίσει την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία και την ανεξαρτησία των δύο αυτοαποκαλούμενων λαϊκών δημοκρατιών στα σύνορα με τη Ρωσία. Είναι δυνατόν ο Ζελένσκι ή οποιοσδήποτε άλλος πολιτικός της Ουκρανίας να υπογράψει έγγραφο που θα επικυρώνει τον ακρωτηριασμό της χώρας του; Θα είναι σαν να παραδέχεται ότι δόθηκε άσκοπα μια μάχη για την απόκρουση της εισβολής, που προκάλεσε απώλειες χιλιάδων αμάχων, μεγάλες υλικές καταστροφές και μαζικό προσφυγικό κύμα. Δεν θα σταθεί ούτε μία μέρα.

Θα μπορούσε να δεχτεί ο αμυνόμενος τη μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, την ουδετερότητα, την εκκαθάριση των ενόπλων δυνάμεων από τις πιο προκλητικές περιπτώσεις νεοναζιστών, αλλά αυτά, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, δεν αρκούν στον εισβολέα. Θέλει πολλά παραπάνω. Θα μπορούσε ο επιτιθέμενος να δεχτεί την πλήρη αποχώρηση των στρατευμάτων του από την Ουκρανία, της Κριμαίας συμπεριλαμβανομένης, όπως ζητούν ο Ζελένσκι, το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες; Θα είναι σα να ομολογεί ότι απέτυχε παταγωδώς, ότι έβαλε τη χώρα του σε μια περιπέτεια από την οποία υποχρεώνεται να αποχωρήσει ταπεινωμένος. Πώς θα δικαιολογήσει ο Πούτιν στους Ρώσους μια τέτοια επιλογή; Δεν είναι διαχειρίσιμη ούτε πολιτικά ούτε επικοινωνιακά. Θα αντιμετωπίσει σοβαρό εσωτερικό πρόβλημα, που ενδεχομένως θα απειλήσει το καθεστώς του, ακόμη και τον ίδιο προσωπικά, αφού ορισμένες δυτικές κυβερνήσεις στήνουν σκηνικό παραπομπής του στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου.

Στη διένεξη βεβαίως υπάρχει και ο τρίτος παράγοντας, η Δύση. Συμμετέχει στον πόλεμο, στέλνοντας όπλα στους Ουκρανούς, ενισχύοντας στρατιωτικά τις γειτονικές χώρες, επιβάλλοντας κυρώσεις στη Ρωσία, παροτρύνοντας κράτη που συνορεύουν με τη Ρωσία να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, εγκαταλείποντας τη στάση της ουδετερότητας που κρατούσαν μέχρι την εισβολή στην Ουκρανία και υποστηρίζοντας (κάποιοι ηγέτες το έχουν δηλώσει) ότι μόνον αν φύγει από τη μέση ο χασάπης Πούτιν θα έχουμε ειρήνη. Επιπλέον, οι ΗΠΑ δε θα μπορούσαν να συμφιλιωθούν με την ιδέα πως είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Ουκρανία, γιατί θα είναι σα να νομιμοποιούν την παραβίαση του διεθνούς δικαίου (είναι η σημαία τους κι ας την έχουν κουρελιάσει ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν) και να καθαγιάζουν την αναθεωρητική στρατηγική του Πούτιν.

Ανάγωγα

Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ, γνωστά ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης και ντόπιοι δημοσιογράφοι που επέμεναν ότι ο πρώην επικεφαλής της Frontex Φαμπρίς Λετζέρι δεν κάνει καλά τη δουλειά του, είναι πράκτορες του Ερντογάν, όπως μας έλεγαν κυβερνητικοί παράγοντες;

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr