Δεν έχουν το Θεό τους. Ή μάλλον τον έχουν αλλά είναι όπως τον θέλουν. Οι Βατοπεδινοί, λοιπόν, αφού προσπάθησαν να αποδείξουν πως ο Θεός είναι αυτός που ευλογεί τα μπλοκ των επιταγών τους και τις μπίζνες τους, φράκαραν σε κάτι δημοσιογραφικές έρευνες και την ανακρίτρια Καλού. Έτσι δοκίμασαν πιο κοσμικά μέσα. Καλού κακού, που λένε. Ακριβά νομικά επιτελεία, αγωγές και εκφοβισμούς. Η προσπάθεια επίσης του Εφραίμ να εμφανιστεί ως ο Άγιος Πατέρας της φυλακής απέτυχε. Μέχρι και ο Σάββας Ξηρός τον έκανε ρόμπα στη φυλακή λέγοντάς του “φύγε από εδώ που δεν ντρέπεσαι καθόλου. Είσαι ικανός να βγάλεις και το βρακί της Παναγίας στη γύρα για να κερδίσεις”. Για να μην τον αδικούμε τον Εφραίμ όμως, τέτοιο πράγμα δεν είχε σκεφτεί να κάνει. Σκέφτηκε όμως κάτι άλλο. Να γίνει ένας παρακλητικός κανόνας “εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον υπέρ των αδίκως φυλακισθέντων”. Ναι, μια παράκληση για όσους μπήκαν άδικα φυλακή και τους οποίους, βέβαια, ο Εφραίμ ούτε τους έχει δει, ούτε τους ξέρει διαβιώντας στο υπερπολυτελές κελί του. Αλλά ένεκα η ανάγκη. Και να λοιπόν, ο παρακλητικός κανών έγινε. Όπως μπορείτε ίσως να φανταστείτε, όταν μιλάμε για αδίκως φυλακισμένους εννοούμε τον Εφραίμ. Έτσι ο κανόνας τελειώνει ως εξής:
“Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς.
Ασμένως τω υμνήσαντι σε Μήτερ Θεοτόκε
χρυσούν αντίδος τάλαντον το της υμνογραφίας.
Εφραίμ τον Καθηγούμενον Μονής Βατοπαιδίου
Παρθένε ελευθέρωσον εκ του δεσμωτηρίου.”
Από σήμερα μάλλον η Παναγία είναι σε μεγάλο δίλλημα. Να βοηθήσει στην αποφυλάκιση ενός ανθρώπου, όπως ο Εφραίμ ή να αφήσει να διασύρεται το όνομά της με ύμνους που θέλουν να την παρουσιάζουν ως συνένοχό του;
ΕΚΔΟΡΟΣΦΑΓΕΑΣ
