Εκλογές ή ανοχή με απουσία;

Αυτήν την ώρα τα σενάρια, άλλα λογικά κι άλλα επιστημονικής φαντασίας, «ζουν» μεγάλες πιένες. Κι αυτό είναι φυσικό από τη στιγμή που οι εσωτερικοί εκβιασμοί εντός της τρικομματικής κυβέρνησης δίνουν και παίρνουν προκειμένου ο καθένας να πάρει αυτό που θέλει ή να γλιτώσει τα χειρότερα για τον ίδιο και το κόμμα του. Αυτό, όμως, που δεν προβάλλεται από τους διάφορους σεναριολογούντες είναι το ενδεχόμενο και να μην οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές, από τις οποίες μπορεί να προκύψει ολοκληρωτική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, και να δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, η οποία στην ουσία θα είναι ψήφος ανοχής.

Σύμφωνα με το άρθρο 84 παρ.6 του Συντάγματος, πρόταση εμπιστοσύνης δεν μπορεί να γίνει δεκτή, αν δεν εγκριθεί από την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, η οποία όμως δεν επιτρέπεται να είναι κατώτερη από τα δύο πέμπτα του όλου αριθμού των βουλευτών. Τί σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Πως η κυβέρνηση Σαμαρά μπορεί να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης και με την θετική ψήφο 120 βουλευτών (τα δύο πέμπτα της Βουλής), με δεδομένο ότι η ΝΔ διαθέτει 125 βουλευτές, στην περίπτωση που οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ απόσχουν της σχετικής ψηφοφορίας. Επιπλέον, πρόταση δυσπιστίας γίνεται δεκτή, μόνο αν εγκριθεί από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, δηλαδή 151 βουλευτές οι οποίοι και πάλι δε μπορούν να βρεθούν αν αποφασίσουν αποχή το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ.

Αξίζει να σημειωθεί πως αυτό το Συνταγματικό «τρικ» δεν είναι ελληνική πατέντα, αλλά εφευρέθηκε στην Ιταλία, όπου ο «κίνδυνος» εκλογικής επικράτησης του πανίσχυρου Κομμουνιστικού Κόμματος της γείτονος πριν από μερικές δεκαετίες ποιούσε την ανάγκη φιλότιμο για τους υπόλοιπους κομματικούς σχηματισμούς, οι οποίοι προτιμούσαν να στηρίζουν με την ανοχή τους κυβερνήσεις μειοψηφίας από το να υποστούν εκλογική ήττα από τους κομμουνιστές.