Ο “φράκτης του Έβρου” μπαινοβγαίνει στη ζωή μας κάθε φορά που “η περίστασις το απαιτεί”. Σαν την “ομίχλη που μπαίνει από παντού στο σπίτι”. Φράκτης στη λογική και στο μυαλό αλλά τεράστια πύλη εισόδου στην πατριδοκαπηλία, στο ακροδεξιό αφήγημα, την ξενοφοβία και το ρατσισμό.
Ο φράκτης, τα τείχη που υποτίθεται θα αφήσει εκτός τους “άπλυτους”, τους αλλόθρησκους που επιβουλεύονται την καθαρότητα της φυλής, τα ιερά και όσια του έθνους, την πατρίδα, την θρησκεία και την οικογένεια…
Ο φράκτης, τα τείχη που θα ορθώσουν οι Μητσοτάκης κι ο Θεοδωρικάκος στον Έβρο για να μαντρώσουν τις ακροδεξιές ψήφους, είναι ένα ακόμα βήμα στον πολιτικό τυχοδιωκτισμό της “καθωσπρέπει” εγχώριας δεξιάς.
Ένα ακόμα προεκλογικό πυροτέχνημα επίκλησης της “ασφάλειας των συνόρων”, και καλλιέργεια φόβου. Οι “μενουμε-ευρωπαίοι” της ημεδαπής γυρίζουν την πλάτη στην Ευρώπη όταν ψαρεύουν ψήφους σε θολά νερά. Το ίδιο έκαναν με τη συμφωνία των Πρεσπών. Ποια πατρίδα, ποιο εθνικό συμφέρον, ποιες ευρωπαϊκές αξίες και ανθρώπινα δικαιώματα; Νυν υπέρ πάντων η καρέκλα της εξουσίας που συνεπάγεται την προσωπική πολιτική επιβίωση και πλουτισμό. Σε βάρος των πολλών; Σε βάρος των πολλών. Εκπτώσεις δεν κάνουνε στην αρπαχτή!!
Ο φράκτης του Έβρου συμβολίζει και τα τείχη που έχει υψώσει η καθεστηκυία τάξη και το πολιτικό της προσωπικό προκειμένου να απομονώσει την πλειονότητα των πολιτών εκτός των τειχών.
Εκτός των τειχών έχουν εξοστρακίσει την ισότητα, την ισονομία και ισοπολιτεία, τη δικαιοσύνη, ώστε να θησαυρίζουν οι εντός των τειχών ολιγαρχίες και το υπηρετικό τους προσωπικό, οι Πάτσηδες, οι Νικολάου και Παπαθανάσηδες και όλο το κακό συναπάντημα. Εκτός των τειχών οι “αποσυνάγωγοι” της κοινωνίας που δεν τρέφονται από το σύστημα εξουσίας της παρασιτικής Δεξιάς.
Εντός των τειχών τα τρωκτικά που λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο, οι ακροδεξιοί σαλτιμπάγκοι – ονόματα δε λέμε – με ειδικότητα στη λάσπη, το διχασμό και τον εκβαρβαρισμό της πολιτικής ζωής, οι διαπλεκόμενοι “δημοσιογράφοι” της κατευθυνόμενης προπαγάνδας…
Ο φράχτης του Έβρου μας έφερε στο νου το βιβλίο “Εκτός των τειχών” του Βασίλη Βασιλικού (1973) από τις εκδόσεις “Πλειάς” του αείμνηστου Μιχάλη Μεϊμάρη και του Γιάννη Δουβίτσα. Γράφει ο πάντα επίκαιρος Βασιλικός ανάμεσα στα άλλα:
“… η θεωρία ότι μες στην κοπριά ανθίζουν τα λουλούδια, μ’ έχει κουράσει. Γιατί τα λουλούδια ανθίζουν παντού. Πάνω στα ξερά βράχια, μέσα στις σκισμάδες των φυλακών. Εξαρτάται για ποια λουλούδια μιλάμε. Για κείνα που είναι μες στα θερμοκήπια, προστατευόμενα και γι’ αυτό σάπια, ή για τ’ άλλα που μεγαλώνουν κόντρα στον άνεμο και τις βροχές;…
****
…”Χρειάζονται, βλέπετε, μέτρα ριζικά, μέτρα στο πνεύμα του καιρού, που η κλεψύδρα του έχει μιαν άλλη, πιο γρήγορη ροή τώρα. Και προπαντός ο κάθε κόκκος της άμμου σ’ αυτή την κλεψύδρα μετρά. Ο κάθε άνθρωπος. Η αδικία σε έναν είναι αδικία στο σύνολο. Ο κάθε κόκκος, ο κάθε άνθρωπος που είναι ένας κόσμος. ” Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας” “.
****
Τα τείχη τους θα τα γκρεμίσουν οι νέοι. Με τα υλικά κατεδάφισης θα φτιαχτούν σχολεία, νοσοκομεία, υποδομές, κοινωνικό κράτος στην υπηρεσία των πολλών. Ο κλεμμένος πλούτος θα πάψει να είναι αδιευκρίνιστος και ακαταδίωκτος, το ίδιο και οι κλέφτες με τα λευκά κολάρα… Γιατί όπως λένε οι νέοι: “Τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα”…
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
