Ειδικότερα, ο Κώδικας Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων προβλέπει ότι οι υπάλληλοι -είτε όταν ήταν εν ενεργεία, είτε ως συνταξιούχοι- οι οποίοι καταδικάστηκαν αμετάκλητα σε κάθειρξη για τα αδικήματα, μεταξύ άλλων, της κλοπής, υπεξαίρεσης, απάτης, πλαστογραφίας, απιστίας, παραποίησης ή καταδικάστηκαν σε φυλάκιση για τα αδικήματα της δωροδοκίας ή δωροληψίας κατά του Δημοσίου ή κατά νομικών προσώπων, χάνουν το δικαίωμα συνταξιοδότησης.
Το Ε.Σ. απασχόλησε περίπτωση, πρώην υπαλλήλου του υπουργείου Οικονομίας ο οποίος καταδικάστηκε σε κάθειρξη 5 ετών και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για 2 έτη για το αδίκημα της κατ΄εξακολούθηση πλαστογραφίας με χρήση σε βάρος του Δημοσίου. Η ποινή επικυρώθηκε με αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου και διακόπηκε η χορήγησή της σύνταξή του.
Το Ελεγκτικό Συνέδριο, στο οποίο προσέφυγε ο πρώην υπάλληλος, αποφάνθηκε ότι η πλήρης διακοπή της σύνταξης «συνιστά κύρωση υπερβολικά επαχθή» και «η πλήρης και αυτοδίκαιη αποστέρηση της σύνταξης και, μάλιστα, ανεξαρτήτως του εάν μέρος της αντιστοιχεί σε καταβληθείσες από τον υπάλληλο εισφορές, συνεπαγόμενη, περαιτέρω, την απώλεια και κάθε κοινωνικής κάλυψης, συμπεριλαμβανομένης της ασφάλισης υγείας, συνιστά μέτρο εξαιρετικά επαχθές».
Η αποστέρηση της σύνταξης είναι επαχθές μέτρο, συνεχίζει το ΕΣ «που ακολουθεί τον υπάλληλο μέχρι το πέρας του βίου του και θέτει σε κίνδυνο τη διαβίωσή του, στερώντας από αυτόν το βασικό μέσο για την αντιμετώπιση των βιοτικών του αναγκών, σε μία ηλικία κατά την οποία η δυνατότητα αναπλήρωσης της σύνταξης μέσω άλλων πόρων είναι σε μεγάλο βαθμό αβέβαιη, αν όχι ανύπαρκτη, με συνέπεια την προσβολή και της προστατευόμενης από το άρθρο 2 του Συντάγματος ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του».
Τελικά, η Ολομέλεια του ΕΣ έκρινε ότι η επίμαχη διάταξη του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων είναι ανίσχυρη και μη εφαρμοστέα καθώς έρχεται σε αντίθεση τόσο με τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, όσο και με το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α.
