Καθ’ όλη τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου, τρία υποβρύχια του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού (μεταξύ των οποίων το Dolunay) είχαν δεσμεύσει και κινήθηκαν σε εκτεταμένες περιοχές σχεδόν στο σύνολο του Αιγαίου. Πιο συγκεκριμένα δεσμεύθηκαν περιοχές γύρω από τη Σαμοθράκη, τη Λήμνο, τη Χίο, τη Μυτιλήνη, τη Ρόδο, την Κάρπαθο, το Καστελόριζο και τα βόρεια της Κρήτης. Οι τουρκικές SubNotam’s (όπως ονομάζονται οι οδηγίες προς ναυτιλλομένους για τη δράση υποβρυχίων), άφησαν εκτός του σχεδιασμού τους, μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι του ανατολικού Αιγαίου.
Κατά τον Σεπτέμβριο, έξι ελληνικά υποβρύχια κινούνταν με όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις, για να επισημάνουν την ελληνική κυριαρχία στον χώρο. Η ελληνική αντίδραση μπορεί να κρίνεται από κάποιους υπερβάλλουσα, καθώς οι εναέριες παραβιάσεις είναι πιο συχνές. Πηγές υπογραμμίζουν πως αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι πως η κίνηση τουρκικών υποβρυχίων έχις ως στόχο την αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και φυσικά της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Γι’ αυτό και η άμεση κινητοποίηση από το Πολεμικό Ναυτικό (Π.Ν.) θεωρήθηκε απαραίτητη.
Κάτω από το νερό δεν μπορεί να υπάρξει αναχαίτιση, όπως συμβαίνει στον αέρα, οπότε η αποχώρηση των τουρκικών υποβρυχίων από τα ελληνικά χωρικά ύδατα ήταν μόνο προσωρινή.
Στο υπόμνημα του ΓΕΕΘΑ αλλά του υπουργείο Εξωτερικών υπογραμμίζεται η δραστηριότητα των τουρκικών υποβρυχίων, ενώ σημειώνονται και οι πρόσφατες δηλώσεις περί αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λωζάννης. Παράλληλα, τονίστηκε πως οι συμπεριφορές αυτές είναι αντίθετες με το Διεθνές Δίκαιο και δεν αρμόζουν στις αντιλήψεις του σύγχρονου δυτικού κόσμου.
