Έπειτα από δισκογραφική απουσία 30 χρόνων μετά τον θάνατο του Παύλου, αλλά και σχεδόν ολοκληρωτική αποχή από συναυλίες, επέστρεψε με μεγάλα κέφια. Η συνεργασία τους με τον Σταμάτη Μορφονιό -έναν ιδιαίτερο τραγουδοποιό που με έναν πολύ δικό του τρόπο “θυμίζει” τον Παύλο, τον Άσιμο και όλη τη παλιά φρουρά τον ελλήνων ρόκερ- δείχνει να φέρνει ξανά την μπάντα και το καθαρόαιμο ελληνικό ροκ στο προσκήνιο.
Στίχος κοινωνικοπολιτικός, ποιητικός αλλά και βαθιά υπαρξιακός. Ήχος σκληρός και ακατέργασος αλλά και μια πολύ δυναμική live παρουσία. Ένα μείγμα εκρηκτικό και ανεπιτήδευτο που μας οδηγεί ξανά πίσω στην πηγή της ροκ σκηνής που τόσο μας έχει λείψει τα τελευταία χρόνια.
Οι παλιοί σύντροφοι του Παύλου -ο Κυριάκος Δαρίβας στα τύμπανα, ο Οδυσσέας Γαλανάκης στην κιθάρα, ο Αλέκος Αράπης στο μπάσο- με την προσθήκη του Χρήστου Βεντοιύρα στα πλήκτρα έδωσαν στις 7 του Δεκέμβρη -στο επετειακό live για τον Παύλο- ένα δείγμα για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.
Το Κύτταρο ήταν κατάμεστο από κόσμο κάθε ηλικίας και τα τραγούδια του Παύλου μαζί με τρία από τα τραγούδια από τον νέο δίσκο που ετοιμάζουν, έδειξαν ότι το ελληνόφωνο ροκ είναι ξανά εδώ. Σημερινό. Άγριο. Με παλμό και ουσία.
Εκεί που για χρόνια σκάλιζε τις στάχτες του, μια νέα δυνατή φωτιά που περιμέναμε καιρό φαίνεται πως μόλις άναψε.
Αναμένουμε με πολύ ενδιαφέρον τον νέο δίσκο που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2020 καθώς και τα επόμενα live τους.
Εδώ μία στιγμή από το live του Δεκέμβρη για τον Παύλο στο Κύτταρο:
Ένα από τα νέα τραγούδι της μπάντας:
